Καλή αρχή!
19.5.2019 | 04:22
Σαν ταινια..
Μεγαλωσα σε φτωχικό περιβάλλον ,το κυλικείο στο δημοτικό δεν ηξερα που ειναι θεωρούνταν πολυτέλεια για εμενα..Μεγαλώνοντας όλοι ειχανε ποδηλατο, εγω γινόμουν το φόρτωμα στο "δικαβαλο" .Απο φιλους δόξα τον θεο εχω 2 αδερφούς θα ελεγα που απο μικρα παιδιά είμαστε αχώριστοι...Στα 15 μου επιασα δουλειά λατζα σε ενα μπαρ βραδυ οπου και έβγαζα τα πρώτα μου λεφτα.Υστερα δουλεψα σερβιτόρος ,εκει τα λεφτα πιο πολλα οπως και οι ευθύνες και ο τροπος σου με τον κόσμο. Στα 18 μου εχω αμαξι, μηχανη ,κοπελα και ολα πανε καλα.. Τοτε ανακοινώθηκε οτι η αδερφή μου εχει σκλήρυνση κατα πλακας δεν κατάλαβα στην αρχή η Αλήθεια είναι.. με τον καιρο έβλεπα δεν μπορούσε να κανει κινήσεις ,δεν ειχε ισορροπία άρχισα να μπαίνω στο κλίμα.. ξεκίνησα δουλειά πρωι βράδυ να μπορω να βοηθάω και τους δικούς μου και την αδερφή μου.. Περασαν δεκα χρονια με δουλειά δουλειά δουλεια..Εγινα ο καλύτερος στο μερος μου και επαιρνα πολυ καλα λεφτά την εβγαζα δεν μου έλειπε τιποτα..Ως που παρουσίαστηκε μια απίστευτη ευκαιρία μεσω γνωριμίας απο το καφε να παω ολλανδια .. Πηγα εκει εκατσα λιγο καιρο αλλα σκοπος ηταν το ευκολο χρημα (ναρκωτικά) δελεαστική προταση με πολυ κερδος.. αποφασισα να το κανω λογο οτι ειχα τοσα προβλήματα μου φανηκε οτι επιτελους μου χαμογέλασε η τύχη αλλα.... με μεγαλη αποτυχία!Εβγαλα τρια χρόνια μεσα και μολις βγηκα.. ειναι σαν ψεμα..Τετοιο συναίσθημα δεν εχω νιώσει ποτε ξανα.. Ελευθερία μια τοσο απλη λέξη να την νιωθεις στο πετσι σου.. ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ καμια καλη πρόταση η ευκολα λεφτα δεν ειναι εν τελει ευκολα.. Κανεις δεν θα σας χαρίσει τιποτα.. Για αυτο να σκεφτεστε τις επιλογες σας δυο και τρεις φορες μην την πατήσετε σαν εμενα.. Μακρια απο ολες τις περίεργες με ταχα μεγαλες απολαβές προτάσεις.. Δουλειά και παλι δουλειά τι να κάνουμε αφου δεν γεννηθήκαμε πλούσιοι δυσκολα θα γίνουμε αλλα θα ζουμε τουλάχιστον με αξιοπρέπεια και με τα απλα που οταν τα στερηθείς νιώσεις ποσο σημαντικά ειναι.Μεσα διαβασα αρκετα και σας αφήνω εδω την καλύτερη μου στιγμη απο ενα βιβλίο του χορχε μπουκαι -να σου πω μια ιστορία-Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού. Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές. Μ’ άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. Πέρασε ένα απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε:«Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.»Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε:«Α, φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.»
1