ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
28.10.2017 | 23:28

Σήμερα το πρωί

Μπορείτε να με χαρακτηρίσετε όπως θέλετε. Δεν μπορώ να εξηγήσω τίποτα από εδώ από όσα συνέβησαν τα τελευταία δύο χρόνια.Σηκώθηκα σήμερα το πρωί και ένοιωσα μία αφόρητη πίεση μέσα μου. Γιατί τα τελευταία δύο και παραπάνω χρόνια ήρθαν έτσι τα πράγματα και στηρίζω και περιμένω έναν άνθρωπο με τον οποίον είμαστε χρόνια φίλοι, που είναι παντρεμένος με μία γυναίκα 20 χρόνια μεγαλύτερή του με σοβαρή ναρκισσιστική διαταραχή. Και αυτός είναι co-dependent, για όσους γνωρίζουν. Παιδιά δεν υπάρχουν.Και τα τελευταία δύο χρόνια, εν ονόματι της αγάπης μας, με κακοποιεί αυτόςΜε κακοποιεί με τις αλλεπάλληλες αιτήσεις διαζυγίου που καταθέτει και τις αποσύρει κατόπιν απειλών και εκβιασμών.Αδειάζει επάνω μου όλη την κακοποίηση που δέχεται από την άλλη επί 10 χρόνια, ανήμπορος να αντιδράσει.Με έχει κάνει μοναδική μάρτυρα της κόλασης εκεί.Με κακοποιεί με την άρνησή του να πάει σε ψυχίατρο για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις ενοχές με τις οποίες τον έχει φορτώσει.Με τις δύο απόπειρες αυτοκτονίας που έχει κάνει για να γλυτώσει από την άλλη (η τελευταία με νοσηλεία).Με κακοποιεί που μου μιλάει για τον έρωτα και την αγάπη του. Με κακοποιεί ζητώντας μου χρόνο και κατανόηση για να "λύσει το πρόβλημα".Με κακοποιεί με το να με έχει μετατρέψει σταδιακά σε ψυχικό ράκος. Να χρειάζομαι εγώ ψυχίατρο αντί για αυτούς.Με κακοποιεί επιτρέποντας σε τρίτα άτομα να αποφασίζουν για τον δικό μου χρόνο, επειδή αυτός υποκύπτει στους εκβιασμούς της.Με κακοποιεί μιλώντας μου κάθε μέρα για τα βασανιστήρια, τις φωνές, τις ταπεινώσεις, τους εξευτελισμούς, τις ύβρεις και τις απειλές που υφίσταται εκεί, και ωστόσο μένει εκεί αναμένοντας να "ηρεμήσει η άλλη κάπως" ώστε να φύγει "ησύχως", κάτι που δεν θα γίνει ποτέ.Με κακοποιεί που κάθε φορά που λέω "φεύγω δεν αντέχω" μου μιλάει για "ομπρέλα που του χαρίζω και του την παίρνω όταν αρχίσει η βροχή".Σήμερα το πρωί ήθελα να σηκώσω το τηλέφωνο και να τους στείλω στον διάολο, και αυτόν και αυτήν και την αρρωστημένη κατάσταση. Να του πω να βάλει την ομπρέλα μην πω πού. Δεν το έκανα. Εγώ έχω την μεγαλύτερη διαταραχή από όλες. Τον αγαπάω.Όμως σήμερα έχει συσσωρευτεί μέσα μου τόση πίεση, τόση απόγνωση, τόση απογοήτευση, νοιώθω τόσο απαίσια, δεν μπορώ να το περιγράψω.
4
 
 
 
 
σχόλια
Μήπως έχεις μάθει να είσαι πολύ υπεύθυνη με τους άλλους και να μην επιτρέπεις τον εαυτό σου να τους απογοητεύει ακόμη κι αν δεν σου κάνει καλό; Πιστεύεις ότι αν βάλεις πρώτα την δική σου ανάγκη θα σημαίνει ότι δεν τον αγαπάς αρκετά τον άλλον; Αν φύγεις τώρα, ενώ κάπου μέσα σου ξέρεις τι ανακούφιση θα νιώσεις , πιστεύεις ότι θα έχεις λιποτακτήσει; Ότι θ' αφήσεις ξεκρέμαστο κάποιον που αγαπάς; Ότι θα τον απογοητεύσεις; Αν αυτή η κατάσταση σε κουρελιάσει τελείως: είσαι έτοιμη να ζητήσεις βοήθεια από το σωστό άτομο; Έχεις θέση μέσα σου σοβαρό όριο μέχρι που δείχνεις την αγάπη σου για τον άλλον και που ξεκινάει η κατάχρηση από μέρους του; Αν συνεχιστεί άλλα δύο χρόνια η φάση, τι ζημιές μπορεί να σου προκαλέσει; Είσαι σε μια κατάσταση που όσο κι αν σ' ενοχλεί αυτό που θα πω: δεν σου επιτρέπει ν' αγαπάς τον εαυτό σου και να του καλύπτεις ανάγκες σου. Είχες ανάγκη από ηρεμία και την παραγκώνισες. Εμείς δεν ξέρουμε τι ζεις, προφανώς. Αλλά ξέρεις καλά ότι όταν συστηματικά βάζεις κάποιον πάνω από τις δικές σου ανάγκες. Όταν περιμένεις ο άλλος να συνέλθεις. Όταν αναλαμβάνεις τον ρόλο του φροντιστή χωρίς να βάζεις τις κόκκινες γραμμές σου και να τις τηρείς, τότε κάνεις κακό σε σένα.Θεωρητικά, ίσως να ξέρεις να βάλεις φρένο.Πρακτικά, αλλιώς όταν το λες κι αλλιώς όταν το βιώνεις. Υ.Γ. Όσο κι αν δεν σ' άρεσε αυτό που είπε το λεμόνι, τον βολεύεις στην μη-αλλαγή αν συνεχίσεις να τ' ανέχεσαι. Καλό είναι να θέσεις εκείνες τις κόκκινες γραμμές ακόμη και γι' αυτόν. Κι αυτός μοιάζει να έχει χάσει την επαφή με τα όρια κι όλο αυτό θα τον τρελαίνει. Επειδή τον αγαπάς, μην φτάσεις στο σημείο να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου ή ακόμη χειρότερα να μην τον αγαπάς. Αυτά συμβαίνουν βαθμιαία και δεν ξέρεις πότε ακριβώς φτάνεις σ' ένα βαθμό που δεν θα σε νοιάζει ο εαυτός σου.
Σαφώς και οι δικές μου ανάγκες και επιθυμίες έχουν καταπιεστεί βάναυσα από την κατάσταση, με την θέλησή μου αρχικά. Το παραδέχτηκα αυτό. Δεν με εκβίασε κανείς για να μπω σε αυτήν την ιστορία ούτε με εκβιάζει κανείς για να παραμένω. Με το Λεμόνι συμφώνησα για το βόλεμα. Είναι η πιο σωστή συμβουλή το να σταματήσω να αποτελώ το δεκανίκι και το αποκούμπι του, να του καλύπτω τις συναισθηματικές και άλλες ανάγκες, τις οποίες και αυτός είχε καταπιέσει λόγω της κατάστασης πριν ξεκινήσουμε την ερωτική σχέση. Προσπαθώ καθημερινά για τον εαυτό μου, δεν θεωρώ ότι πρέπει να είμαι θύμα, πιστεύω στις ισότιμες σχέσεις. Εννοώ ότι δεν έχω κάποιο σύνδρομο της Στοκχόλμης ή της Μητέρας Τερέζας. Πώς να το πω, κάποιες φορές θα προτιμούσα να μην έχω ερωτικά αισθήματα για αυτόν αλλά μόνο την αγάπη της φιλίας, ώστε να μην με επηρεάζει όλο αυτό τόσο έντονα και άμεσα. Όμως συνέβη. Είναι παράδοξο, την ξέρω την αλήθεια, αλλά νοιώθω ένα αδιέξοδο. Αυτό που κατ' ουσίαν με βασανίζει είναι μία πιθανότητα, που μου την συντηρεί αυτός. Ότι "κάνε λίγη υπομονή, τις αποφάσεις μέσα μου τις έχω πάρει, στήριξέ με για να τις υλοποιήσω". Το αστείο είναι ότι, όταν ήρθε σε εμένα να δηλώσει τον έρωτά του, που προϋπήρχε, μου τα είπε. Ότι έρχεται σε μένα ως ένας άνθρωπος μισός. Ότι του γεννήθηκε μία ελπίδα εκεί που νόμιζε ότι είχε χάσει τα πάντα. Ότι θέλει να γίνει καλά για να μου προσφέρει. Εγώ όμως τότε τυφλώθηκα και δεν έδωσα βάση. Δεν περίμενα την λαίλαπα που θα ακολουθούσε. Δεν γνώριζα τις διαστάσεις. Και εμένα ειδικός μου εξήγησε την κατάσταση...
Tετοιες καταστασεις που μας περιγραφεις σε οδηγουν με βεβαιοτητα στην αρρωστια.Λες ολο "με κακοποιει, με κακοποιει..." ενω μεσα σου δεν το χεις παρει χαμπαρι.Ο καθενας ειναι υπευθυνος για τις επιλογες του.Θα σου προτεινα πολυ σοβαρα να επισκεφτεις καποιον ψυχολογο/ψυχιατρο, κυριως μπας και σε κανει να καταλαβεις οτι δεν πρεπει να ειναι ερμαιο κανενος και να ανεβασει την αυτοεκτιμηση σου.
Scroll to top icon