ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άστα. Κι όταν επέμεινα (ευγενικά πάντα) προκειμένου να πάρω απάντηση, βρήκα και μεγάλο μπελά από πάνω...Όντως είναι ό,τι χειρότερο, ειδικά αν έχεις αισθήματα, ή έστω έχεις φάει κόλλημα, με τον άλλο άνθρωπο.Η απόρριψη είναι νορμάλ και μες στο πρόγραμμα. Μεγαλύτερη γαϊδουριά όμως κι αναίδεια, από το να μή σου δίνει καν την ώρα της μέρας ο άλλος, έ όχι, δεν υπάρχει, είτε πρόκειται για εξομολόγηση αισθήματος ή για απλή κοινωνική καθημερινή αλληλεπίδραση...

Μμμ...μου συνέβη και μένα πρόσφατα και ομολογώ πως δε το έχω ξεπεράσει. Απ' την μία σκέφτομαι ότι η σιωπή σε τσακίζει, σε γεμίζει αμφιβολία ενώ το πράγμα είναι ξεκάθαρο, απ' την άλλη σκέψου να σου έλεγε ότι δε σε θέλει. Πραγματικά δε ξέρω τι είναι χειρότερο. Αυτό έγκειται στη κρίση του καθενός. Πάντως ως ομοιοπαθούσα, η σιωπή όντως πονάει.