ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζω με τους γονεις μου. Ειναι καλοι σαν ανθρωποι και καλοι γονεις αλλα η συμβιωση μαζι τους δεν παλευεται. Δεν εχουν συνειδητοποιησει οτι ειμαι 23 χρονων. Θα παρω για παραδειγμα κατι που εγινε πριν λιγα λεπτα. Εβλεπα ταινια στο δωματιο μου και σε καποια στιγμη ερχεται ο πατερας μου και μου λεει " ανοιξε λιγο την πορτα θα σκασεις" και την ανοιξε. Επειδη εχω ανοιχτο το φως και φαινεται απ την κρεβατοκαμαρα ερχεται μετα απο λιγο και λεει " αμαν ολη την ωρα ανοιχτο το φως , κοιμησου και λιγο". Ενταξει εγω σε ολο αυτο αδιαφορω. Κανω καλα? Γενικα στα ουσιαστικα πραγματα δεν ειναι παρεμβατικοι σαν ανθρωποι ( πχ σε σχολες, στην εργασια κτλ) αλλα πραγματικα στα πραγματα της καθημερινοτητας μου συμπεριφερονται λες και ακομα φοραω πιπιλα. Εκτος απο το να βρω δουλεια και να φυγω απο εδω, πειτε μερικα τιπς για να επιβιωσω απ αυτη την κατασταση.