ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.8.2021 | 17:50

θα γραψω εδω

και πως ξεπερνιεται ο φοβος?απο μικρη φοβομουν τους γονεις μου μαλλον καλυτερα τις φωνες τους .ταχυκαρδια ζαλαδα δακρυα χωρις να μπορω να βγαλω λεξη καθε φορα που θα με μαλωναν απλα δεν μπορουσα οχι να μιλησω ουτε καν να αντιδρασω.την διαθεση μου για ζωη την εχασα εδω κ χρονια σπουδαζω αλλα δεν εχω διαθεση.ισως φταιει οτι υλικα τα ειχα ολα?κακομαθημενη? δεν ξερω.απλα οταν καθομαι να ανοιξω βιβλιο κατι με απωθει δεν θελω .καπως ετσι καποιες εξεταστικες πανε καλα καποιες οχι.η χειμερινη καλα η καλοκαιρινη οχι τοσο.τωρα προσπαθω να διαβασω για σεπτεμβριο .δεν τα καταφερνω παντα .προχθες βγηκα εξω μετα το διαβασμα κ ξενυχτησα με παρεα με το που γυρισα σπιτι φωνες γιατι εχω εξεταστικη ειπα απλα οτι δεν ειμαι μωρο και μια φορα εγινε ολο κι ολο..για κακη μου τυχη εχοντας παλι διαβασει εως βραδυ ξενυχτησα και χθες.ειλικρινα ειναι η δευτερη φορα στα 20 μου που καθθομαι τοσο αργα συγκεκριμενα γυρισα 4. ε εως και σημερα εχω ακουσει τα παντα και πολυ απλα εχω ολες τις αναμνησεις απο μικρη..ναι φταιω για οτι δεν περασα καποια μαθηματα ισως να ειμαι κακομαθημενη που αλλοι δουλευουν κιολας και εγω τολμησα 2η φορα να ξενυχτησω ενα μηνα πριν τις εξετασεις.ναι χρωσταω μαθηματα αλλα ειλικρινα δεν καταλαβαινω γιατι τοσες φωνες?χθες οταν γυριζα αρχισαν να τρεμουν τα ποδια μου η φωνη μου γιατι σκεφτομοουν αν θα ειναι ξυπνιοι οταν γυρισω..νιωθω πως θελω να φυγω να εξαφανιστω να ειμαι καπου ππου να μην μου φωναζει κανεις να μην με απειλει κανεις..δυστυχως ομως ακομη κ με πτυχιο νομιζω θα ειμαι αχρηστη να βρω δουλεια και οσο κακο κ αν ακουγεται αν δεν παντρευτω η δεν βρω δουλεια θα ζω μια ζωη εδω.δεν ξερω δεν θελω τιποτα θελω να μην δεχομαι εστω κ ψυχικη βια.θελω να μου μιλανε ηρεμα οπως κανω και εγω με ολους ζηταω πολλα??συγκεκριμενα ειμαι στο δευτερο ετος εχω περασει οχτω στα 16 μαθηματα και θελω να δωσω 3 4 τωρα τον σεπτεμβρη ωστε να ξεφορτωσω .θελω μια αντικειμενικη αποψη εχουν δικιο??μηπως παραλογιζομαι?και στα μαθηματα να εχουν δικιο που ισως εχουν δεν μπορω να δικιολογησω τον φοβο μου κ απλα θελω να τελειωσει ολο αυτο αλλα φως δεν βλεπω
6
 
 
 
 
σχόλια

Κι εγώ απεχθάνομαι τις φωνές των δικών μου. Να όμως δούμε αντικειμενικά και με ειλικρίνεια τα πράγματα ; Από την στιγμή που είσαι ενήλικας και σου πληρώνουν τα πάντα οι δικοί σου όσο σπουδάζεις, έχουν κάποιες απαιτήσεις. Να τελειώσεις δηλ φαντάζομαι στην ώρα σου την σχολή, για να βρεις και δουλειά αργότερα. Με τις φωνές βέβαια δεν βγαίνει αποτέλεσμα, συμφωνώ. Αλλά στο σημείο που είσαι έχεις 2 επιλογές. Ή πας με τα νερά τους προσπαθείς να είσαι συνεπής στην σχολή σου και ότι σου λένε από το ένα αυτί μπαίνει απ' το άλλο βγαίνει, ή κάνεις την επανάσταση σου του τύπου βρίσκεις 1-2 φίλες για συγκατοίκηση, φροντίζεις να βρεις δουλειά και η σχολή σου περνάει σε δεύτερη μοίρα. Δε σημαίνει ότι θα την παρατήσεις αλλά σίγουρα θα ναι πιο δύσκολα να παρακολουθείς μαθήματα και θα χεις πολύ λιγότερο χρόνο για διάβασμα. Αλλά θα είσαι ανεξάρτητη.
Το θέμα είναι εσύ τι θες, εσύ έχεις το μαχαίρι εσύ και το καρπούζι.

Ακούγεται δύσκολο όλο αυτό, μα και κάπως οικείο προσωπικά. Το κακό είναι ότι αυτή η αντίδραση, ο φόβος που αναφέρεις, ίσως γίνει κάτι το οποίο θα συνηθίσεις χωρίς να το θες και αργότερα να αντιδράς το ίδιο όταν θα έρθει το αφεντικό σου να σου τα ψάλλει ας πούμε. Και εκεί δε θα περάσεις καλά. Δεν είναι και απαραίτητο φυσικά, αλλά έχω παρατηρήσει σε ανθρώπους με ανάλογο background να δυσκολεύονται κατά την "ενηλικίωση" αργότερα. Και δεν έχει να κάνει με το τι παροχές είχες μεγαλώνοντας, ούτε είσαι κακομαθημένη επειδή θέλεις να περάσεις χρόνο με τους φίλους σου. Το βρίσκω απόλυτα φυσικό να προτιμάς να χαβαλεδιάζεις με τους φίλους σου από το να πρέπει να διαβάσεις για εξεταστική. Αλίμονο αν δεν τα κάνεις αυτά στα 20 σου. Βέβαια, ό,τι αφήνεις στην άκρη σε αυτή τη φάση θα το βρεις μπροστά σου αργότερα, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Έχεις σκεφτεί να τους κάνεις μια σοβαρή κουβέντα για αυτό; Να τους εξηγήσεις ακριβώς πώς αισθάνεσαι, το φόβο που αναπτύσσεις απέναντι τους, με ήρεμο και επεξηγηματικό τρόπο; Μπορεί και να μην ιδρώσει το αυτί τους, αλλά ίσως να μαλακώσει λίγο ο τρόπος τουλάχιστον.

Δεν πιστεύω όσα διαβάζω. Οι άνθρωποι απλώς έχουν απωθημένα, είναι άρρωστοι. Κοπέλα μου βρες μια δουλειά και αν είναι προσπάθησε να βρεις κάποιον ο οποίος να προσέξεις να δεις αν θα σε σέβεται και πήγαινε τι να πω μείνε μαζί του, δεν ξέρω αν είναι καλή συμβουλή αυτή που δίνω, αλλά εσύ δεν φταις κάπου.

Mε δουλειά με τον εαυτό σου ξεπερνιέται ο φόβος. Αν μπορείς να κάνεις ψυχανάλυση θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις τα τραύματα του παρελθόντος και να αποδεχτείς ότι οι γονείς σου αυτοί είναι και δεν θα αλλάξουν. Εσύ όμως είσαι ένας ξεχωριστός άνθρωπος που έχεις τη ζωή μπροστά σου και που μπορείς να αγωνιστείς, για να την κάνεις καλύτερη. Εύχομαι να είσαι τυχερή και να αγαπηθείς πραγματικά και χωρίς όρους. Όταν το περιβάλλον που μεγαλώνουμε είναι τοξικό, φεύγουμε. Αυτό να επιδιώξεις.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon