ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.9.2016 | 02:15

Θα παραμεινω κορίτσι...

Ένα κοριτσι χωρίς ευθύνες, παιδί του εαυτού μου! Λένε: "δε ξέρεις τι χάνεις, είναι άλλη εμπειρία ή μητρότητα". Σκέφτομαι: "όχι, εσύ δε ξέρεις τι χάνεις... η υπέρτατη εμπειρία ειναι να σ' αγαπάει και να τον αγαπάς χωρίς τιποτα αλλο εκτος του ερωτα και της αγαπης να σας συνδέει. Κανένας άλλος λόγος να μη σας αναγκάζει να ζείτε μαζί, καμία αμφιβολία να μη σας γέννα ερωτηματικά! Να είναι ολόκληρος δικός σου, να είσαι εσύ το παιδί του... κι ανάποδα! Όχι δε ξέρεις... κάθε ένας που κάνει παιδί λέγεται γονιός, κάθε ένας που κάνει σχέση δε λέγεται ευτυχισμένος... δε του είναι δεδομένο! Ζω κάτι σπάνιο... δε ξέρεις. Δε ξέρεις πως είναι να ξυπνάς 16 χρόνια πλάι του κι ο έρωτας να δυναμώνει αντί να ξεθυμενει. Τι θα πει πληρωτητα δε ξέρεις... γιατί σε βλέπω, συνέχεια γκρινιαζεις. Μη μιλάς αν δε ξέρεις και πάψε να θεωρείς πως είσαι σημαντικός επειδή τεκνοποιησες, πάψε να τρως το παραμύθι ότι ζεις το υπέρτατο συναισθημα..." σκέφτομαι, αλλά δε τους το λέω... χαμογελώ!
13
 
 
 
 
σχόλια
Aπό όλη την εξομολόγηση (που είναι σεβαστή ασφαλώς) κρατώ την φράση "να είσαι εσύ το παιδί του". Δείχνει κάποια πράγματα και με προβληματίζει ως προς αυτά ως προς τις υπόγειες αιτίες αυτής της απόφασης.
Αυτά μπορεί να το έχει κανείς και έχοντας ένα παιδί με τον σύντροφό του. Δεν αποκλείει το ένα το άλλο. Η αγάπη δεν είναι τυρί που κόβεται σε γραμμάρια και δεν περισσεύει για τον επόμενο. Αυτό που κυρίως εννοούσα (και σε συνδυασμό με το "κοριτσάκι" και την "παιδικότητα" που αναφέρεις στην εξομολόγηση) είναι ότι μου δίνεται η αίσθηση (μπορεί να κάνω λάθος) ότι δεν θέλεις να αναλάβεις κυρίως επιπλέον ευθύνες και ότι δεν θέλεις η σχέση να είναι εντελώς ισότιμη... επί ίσοις όροις. Το παιδί του ή η μάνα του πχ. που αναφέρεις καιμόλις πιο πάνω δεν είναι σχέσεις ισότιμες αλλά ανισοβαρείς από την φύση τους την ίδια. Δηλαδή σε εκείνες ο μεγαλύτερος έχει την ευθύνη του μικρότερου κι οι αποφάσεις κι οι ευθύνες δεν παίρνονται από κοινού. Ο φίλος είναι μια άλλη υπόθεση. Αλλά με τον φίλο όσο κολλητός κι αν είναι δεν καταστρώνεις πλάνα ζωής. Η ερωτική σχέση του ζευγαριού δεν μπορεί να συγκριθεί με την φιλία. Όσο κι αν η φιλία είναι μια πολύτιμη κι ιερή έννοια (μην παρεξηγηθώ κιόλας)Το αναλύω υπό αυτό το πρίσμα γιατί αυτήν την στιγμή είστε σε μια συγκεκριμένη ηλικία (φαντάζομαι μεταξύ 35-40) και δεν υφίστανται θέματα καίριων ευθυνών. Όμως στο μέλλον αν η σχέση σας παραμείνει (και το εύχομαι φυσικά!) οι άνθρωποι αρρωσταίνουν ή φθίνουν ή καταπίπτουν τελείως και κάποιος από τους δύο καλείται να αναλάβει τις ευθύνες. Και δυστυχώς η βιολογία κι η στατιστική υποδεικνύουν ότι αυτός ο κάποιος συνηθέστερα είναι η γυναίκα. Αν επομένως δεν θέλεις να αναλάβεις ευθύνες σκέψου αν θα μπορείς και δεν θα σου κακοφανεί να αναλάβεις αναλογικά περισσότερες στο μέλλον; Εφόσον δεν θα έχετε και παιδιά θα πέρσουν όλες επάνω σου. Να είσαι προετοιμασμένη τουλάχιστον.
Έχει απόλυτα λογικό ειρμό το σχόλιο σου, ωστόσο δεν ανταποκρινεται στις πραγματικές μας συνθήκες (έχεις πέσει μέσα μόνο στις ηλικίες χιχι!). Για να σου εξηγήσω πως είναι δομημένα τα πράγματα στη σχέση μας, θα πρέπει να αναφέρω προσωπικά θέματα και δε θα ήθελα. Φυσικά και μπορεί καποιος να έχει μια άψογη σχέση με τον σύντροφό του κι ενώ έχει παιδιά, δεν είναι απίθανο... είναι όμως λίγο σπάνιο και θέλει επιπλεον δουλειά! Καλή σου μέρα!
Μπορώ να υποθέσω κάποια πράγματα από αυτά που λες επομένως και χωρίς να σε φέρω σε δύσκολη θέση. ;)Οπωσδήποτε τα πάντα χρειάζονται δουλειά. Και αυτό που έχετε τώρα μαζί!Καλή σου μέρα και σε σένα και στις κλισές αιτιάσεις δεν χρειάζεται καν να δίνεις την οποιαδήποτε βαρύτητα όπως ωραιότητα ανέλυσε η Quite Emotional. Είναι εκνευριστικό που άλλοι κρίνουν τις δικές μας τις ζωές αλλά...στην Ελλάδα ζούμε. Υπομονή.
Δε ξερω αν ειναι μονο ελληνικη συνηθεια αυτη... οι άνθρωποι πολλές φορές προσπαθούμε να βρούμε κουσούρι ακόμα και σε κάτι υπέροχο, έστω και με αβάσιμα στοιχεία, μόνο επειδή δεν είμαστε κομμάτι του!Ας προσπαθησουμε ο καθένας μας να γίνει κάτι υπέροχο. Ίσως διαφορετικό... αλλά υπέροχο!
On-dine ανοίγεις μεγάλο θέμα... το σίγουρο είναι πως ειμαστε όλοι μας σε έναν βαθμό εγωιστες. Οποια πορεία κι αν ακολουθήσει κανείς, κατάβάθος υπάρχει έστω ένα ψηγμα εγωισμού που τον ωθεί εκεί.Ωστόσο ο εγωισμός σε υγιή επίπεδα είναι απαραίτητος για την αυτοσυντήρηση μας!
Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου έρθει... Αν είχες ανάγκη να κάνεις παιδί, θα έκανες, εδώ που τα λέμε. Ωστόσο πολλοί θα ζήλευαν αυτό που ήδη έχετε! Φτου μη σας ματιάξουμε!
Μας το λένε πολλοί αυτό... είναι όντως ειρωνια, όμως ποτέ δε νιώσαμε την ανάγκη ούτε κουτάβι να πάρουμε... πάνω απ όλα είμαστε βαθιά φίλοι και με κάποιον τροπο δε βαριόμαστε πότε!
Scroll to top icon