ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρόσφατα χωρίσαμε. Ήμαστε μαζί κάπου 5 μήνες, στα 30 και οι δύο... Ξεκινήσαμε πρώτα σαν γνωστοί, μας γνώρισε ένας καλός μου φίλος. Μου φάνηκε καταπληκτικό παιδί, χαμηλών τόνων και είχαμε πράγματα να πούμε, κοινά ενδιαφέροντα, δραστηριότητες... Πάνω στο τρίμηνο σχέσης μου εξομολογήθηκε κιόλας ότι κατάλαβε πόσο του έλειπε μια κοπέλα σαν κι εμένα, ότι είχε να κάνει σχέση κάπου δύο χρόνια, και τι χαρούμενος που ήταν που είχε βρει μία σαν κι εμένα, με προσωπικότητα, με χόμπυ και τι ξεχωριστή που ήμουν... ΟΚ, ένιωσα πολύ ωραία, αλλά δεν το πήρα και πάνω μου. Στην τελική, κι εγώ ένιωθα πολύ τυχερή που τον βρήκα. Συνέχιζα να κάνω όσα έκανα και στον πρώτο καιρό γνωριμίας μας, να περνάμε πολύ καλά μαζί, ενώ προστριβές δεν είχαμε. Εν τω μεταξύ, αυτό το διάστημα, ενώ μεν μου μιλούσε για φίλους και συναδέλφους γενικότερα, εστίαζε πολύ σε μία συνάδελφο, και μάλιστα αρνητικά. Μου έλεγε ας πούμε "η Λ. έρχεται το πρωί και δεν μιλιέται, μας κοιτάει λες και θα μας σκοτώσει όλους" ή "πάω να πάρω καφέ και τη ρωτάω αν θέλει κι εκείνη και με κοιτάει αφ' υψηλού" και "ποια νομίζει ότι είναι" και "δεν ξέρω πια τι κάνω λάθος και δεν μπορεί να φερθεί συναδελφικά καλά." Εμένα δεν μου έβγαινε να πω κάτι αρνητικό για κάποιον που δεν γνωρίζω προσωπικά γι' αυτό του έλεγα ουδέτερα ότι μπορεί η κοπέλα να είχε μια άσχημη μέρα ή να μη γούσταρε το εταιρικό περιβάλλον γενικότερα, ότι δεν σήμαινε ότι είναι αλλοπαρμένη ή ότι έχει κάτι εναντίον του. Με απασχολούσε λίγο το ότι μιλάει συνεχώς για εκείνη, λες και ήταν στο μυαλό του, αλλά δεν ήθελα να πω κάτι, ήθελα να δω πού πάει όλο αυτό. Μια φορά έτυχε κιόλας ν' αναφέρει ότι αυτή η συνάδελφος η Λ. ήταν το στυλ της σούπερ δυναμικής κι ανεξάρτητης 35άρας, που δεν ήθελε γάμο και παιδιά, που δήλωνε ότι της αρέσει το δράμα στη σχέση, που γινόταν ώρες-ώρες νταλικέρης στο βρισίδι και είπε "μια τέτοια με τρομάζει, δεν θα μπορούσα ποτέ να δω μια τέτοια γυναίκα αλλιώς." Και μια μέρα μου λέει "είπα στην Λ. ότι έχω σχέση με μια καταπληκτική κοπέλα, της έδειξα και φωτογραφία σου και με ειρωνεύτηκε, είπε σιγά μη σε κοίταξε μία τέτοια, τι να σε κάνει εσένα." Κι ενώ αυτός μου το διηγήθηκε σαν αστείο, ένιωσα ότι κατά βάθος τον πείραξε το σχόλιο από μεριάς της. Λίγο πριν χωρίσουμε είπε κιόλας "αχ, η Λ. θα γυρίσει από την άδειά της και θα ήθελα να της πάω ένα κεηκάκι, κάτι, για να φτιάξει η διάθεσή της γιατί σίγουρα θα γυρίσει αρπαγμένη στη δουλειά." Γενικά, είχα αρχίσει να καταλαβαίνω ότι, ενώ από τη μια η Λ. δεν ήταν καθόλου ο τύπος του, από την άλλη τον εξίταρε κατά κάποιον τρόπο. Λες και είχε ανάγκη να παίξει το ρόλο που καλού παιδιού που προσπαθεί να λιώσει την παγωμένη καρδιά μιας Βασίλισσας του Χιονιού. Πείτε με τρελή, αλλά έτσι άρχισε να μου φαίνεται όλο αυτό. Πάλι δεν ήξερα πώς να το κάνω θέμα, γιατί μπορεί να μην έπαιρνα κιόλας ειλικρινείς απαντήσεις. Ώσπου γυρνάει και μου λέει μια ωραία μέρα "είσαι στ' αλήθεια ιδανική, νιώθω πολύ τυχερός, αλλά εγώ δεν ξέρω τι θέλω, γι' αυτό θα χρειαστώ χώρο και χρόνο χώρια". Εδώ και 2 βδομάδες έμεινα κι εγώ με το χώρο και το χρόνο στο χέρι. Δεν του έχω στείλει τίποτα ούτε αυτός έχει φανεί, αλλά δεν βρίσκω ησυχία. Και ξέρω ότι ουσιαστικά ήθελε να χωρίσουμε απλώς δεν ήθελε να το πει έτσι. Είμαι θυμωμένη με τον εαυτό μου που πέταξα 5 μήνες έτσι με κάποιον που θέλει χωροχρόνο αντί να ζητάει τα ίδια πράγματα σε μια σχέση που φαινόταν να πήγαινε καλά. Τι μ***κίες Θεέ μου, μα τι του έλειπε?! Φταίω εγώ που ήμουν δεδομένη? Μα δεν ήμουν κολλημένη πάνω του! Μια χαρά είχα τη δουλειά μου, δεν ξεχνούσα ποτέ τις φιλίες μου και τα χόμπυ μου όσο είχαμε σχέση, και δεν ήμουν κολλημένη στο τηλέφωνο όταν δεν βρισκόμουν μαζί του. Ναι, του έδειχνα ανοιχτά ότι μου αρέσει και του μιλούσα κατά καιρούς για τα συναισθήματά μου (χωρίς να περιμένω ανταπόκριση), αλλά αν δεν μπορούμε ούτε αυτά να τα κάνουμε σε μια σχέση με το φόβο μην παρθούμε για δεδομένοι, αλίμονό μας τότε. Δεν ξέρω ακόμα αν κατέληξε με την Λ. τελικά αλλά εμένα με απασχολεί που δεν είναι μαζί μου, κι ας είχε μείνει 2 χρόνια χωρίς σχέση πριν από μένα. Τόσο απογοήτευση πια ήμουν γι' αυτόν και με παράτησε???!!! Τι προσδοκίες είχε από μένα??? Έχω τόσα ερωτήματα να με καίνε και το χειρότερο είναι ότι δεν μπορώ να ρωτήσω τον άνθρωπο που μπορεί να έχει τις απαντήσεις, τώρα όχι μόνο γιατί σέβομαι την απόφασή του να είμαστε εντελώς χώρια αλλά κι από πείσμα πια. Αλλιώς, θα βγω η τρελή πρώην που τον κυνηγάει με απαιτήσεις για εξηγήσεις και στην τελική τι να μου πει αν όντως δεν ξέρει τι θέλει όπως λέει...