ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουν περάσει πόσοι μήνες από τότε που χωρίσαμε, είσαι με άλλη και αρραβωνιασμένος. Παραδέχομαι ότι, για το πώς ανταπέδωσες την άψογη συμπεριφορά μου(κατά τα δικά σου λεγόμενα κιόλας), υπήρξε η στιγμή που ήθελα να σε εκδικηθώ.Τώρα που σε έχω ξεπεράσει, και παρά τη θλίψη που μου προκάλεσες θέλω απλώς να είσαι καλά έστω κι αν το ξέρω μόνο από φωτογραφίες που βγαίνουν στην σελίδα μου λόγω κοινών φίλων. Είδα μια φωτογραφία σου σήμερα και τρόμαξα να σε γνωρίσω.Σφιγμένος, αγέλαστος, ψυχρός. Πού πήγε το γλυκό, χαμογελαστό πρόσωπο που ήξερα;Υποθέτω ότι θα έπρεπε να χαρώ που, όταν είμαστε μαζί πάντα χαμογελούσες και έλαμπες ολόκληρος ενώ τώρα είσαι μονίμως μουτρωμένος. Που, αφού μου φέρθηκες όπως μου φέρθηκες και με έκανες κομμάτια, και παρόλο που έχεις πλέον αποκτήσει αυτά που πάντα ήθελες, έχεις την ίδια κλάψα στο πρόσωπο που είχα εγώ όταν θρηνούσα που με αρνήθηκες.Κι όμως. Δεν χαίρομαι καθόλου.Γιατί κάθομαι και γράφω όλα αυτά; Ούτε σε θέλω πίσω, ούτε σε βλέπω πια ερωτικά. Ενώ με κρατούσες σε όλο το διάστημα της "σχέσης" μας κρυφή και μετά με αρνήθηκες για να βρεις κάποια στην ηλικία σου, να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά, τώρα εδώ και πολύ καιρό έχει σβηστεί το χαμόγελο από τα χείλη σου.Έπρεπε να είχα πετάξει από τη χαρά μου που επιτέλους σε εκδικήθηκα. Αλλά όχι.Τί να πει κανείς...