Ωραιο θεμα(κι ας ειναι του '15-τωρα το ειδα τυχαια).Θα σου πω τη γνωμη μου....το δευτερο συνθετικο της λεξης(μανια) για μενα την κατατασσει σε μια αγχωδη διαταραχη που μαλλον περισσοτερο προκαλει προβληματα στον τελειομανη και το περιβαλλον του,παρα του κανει καλο.Οι υποχονδριοι ανθρωποι(οι αρρωστοι με την καθαριοτητα εννοω) με απωθουν. Απο την αλλη μερια το υγιες κυνηγι της τελειοτητας στην επιτευξη ενος εργου/στοχου,ειναι για μενα θετικη και πραγματι ενας τετοιος υπαλληλος ειναι ενα υπευθυνο ατομο που ωφελει την επιχειρηση,αλλα στην προσωπικη του ζωη πρεπει να κρατα μια ισορροπια,αναφορικα με το ποσο τον απορροφα και σε ποιοιυς τομεις η τελειομανια του,οπου το επιθυμητο και απαραιτητο σε μια σχεση ειναι το να μοιραζει κανεις το χρονο του ισοτιμα(οσο γινεται) αναμεσα στη δουλεια και την/τον συντροφο,χωρις να τον/την παραμελει.
18.1.2015 | 13:57
Τώρα τελευταία συνεχώς σκέφτομαι...
...την έννοια της τελειομανίας. Δεν ξέρω αν ανήκω στην κατηγορία των τελειομανών ανθρώπων ή αν απλά κυνηγώ την τελειότητα μέσα σε υγιή πλαίσια. Μου αρέσει η ομορφιά, δεν το αρνούμαι. Μου αρέσει η συμμετρία, δεν το αρνούμαι. Μου αρέσει η τάξη και η οργάνωση, δεν το αρνούμαι. Μου αρέσει όταν αναλαμβάνω ένα έργο να το φέρνω εις πέρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δεν το αρνούμαι. Μου αρέσει να είμαι υπεύθυνη, δεν το αρνούμαι. Μου αρέσουν τα έντονα χρώματα, δεν το αρνούμαι. Αρνούμαι όμως να συμβιβαστώ με εκείνους τους τύπους των ανθρώπων που είναι αδαείς και το παίζουν πολύξεροι, που είναι ανίκανοι και έχουν θέσεις εξουσίας, που έχουν μία δουλειά να κάνουν και την κάνουν λάθος. Αρνούμαι να συμβιβαστώ με την αδιαφορία και το βόλεμα. Αρνούμαι. Δεν το σηκώνει η ηθική μου και η ανθρώπινη υπόστασή μου γενικότερα. Θα αναρωτηθεί τώρα κάποιος γιατί τα γράφω όλα αυτά. Ο λόγος είναι απλός. Ασυναίσθητα πλέον ο εγκέφαλός μου επεξεργάζεται όλες αυτές τις πληροφορίες που λαμβάνει από τις ειδήσεις. Σκέφτομαι πολλές φορές ότι αν οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν κυνηγοί της τελειότητας, όχι με την αρνητική έννοια, αλλά με την θετική, σίγουρα η Ελλάδα δεν θα ήταν στην κατάσταση που είναι σήμερα. Σκέφτομαι ότι αν όλοι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι που καταλαμβάνουν θέσεις, άδικα των αδίκων, δούλευαν στον ιδιωτικό τομέα κυνηγώντας την τελειότητα με την θετική έννοια, σίγουρα η Ελλάδα δεν θα χρωστούσε πουθενά. Στην πραγματικότητα η τελειομανία είναι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα;Μία έννοια διφορούμενη. Γι' άλλους θετική και γι' άλλους αρνητική. Για τους συζύγους των τελειομανών σαφώς αρνητική, αν σκεφτώ την κόπωση που προκαλούν στα ταίρια τους με την ατέρμονη μεμψιμοιρία και την κριτική στάση τους. Για τους διευθυντές οργανισμών και επιχειρήσεων είναι οι καλύτεροι υπάλληλοι μιας και θέλουν να είναι σε όλα τέλειοι και δεν συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο. Μπορούν αδιαμφισβήτητα να βασιστούν σε αυτούς. Για τους πελάτες των ελεύθερων επαγγελματιών σαφώς είναι πλεονέκτημα αφού ξέρουν ότι η εργασία που θα τους προσφέρουν θα είναι αντάξια των προσδοκιών τους. Για τους φίλους είναι κατά πάσα πιθανότατα μειονέκτημα αφού θα υπάρχει κάποιος στην παρέα που δεν ικανοποιείται με τίποτα. Ωστόσο, ο κλάδος της ψυχολογίας έχει καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα όπως ότι η τελειομανία είναι ένας πολυδιάστατος τύπος προσωπικότητας που σχετίζεται με έναν αριθμό από ψυχολογικές, διαπροσωπικές και συσχετιζόμενες με την επίδοση δυσκολίες. Δεν είναι πρωτογενής διαταραχή από μόνη της, αλλά μπορεί να είναι ένδειξη διαταραχής και πιο συγκεκριμένα της Ψυχαναγκαστικής Διαταραχής. Βέβαια, οι επιστήμονες τονίζουν το γεγονός ότι δεν πρέπει να συγχέει κάποιος την τελειομανία με το υγιές κυνήγι της τελειότητας, το οποίο είναι θετικό γιατί συνήθως συνοδεύεται από μία αίσθηση ικανοποίησης και ολοκλήρωσης μετά από την επίτευξη ενός στόχου. Η τελειομανία ωστόσο δεν είναι μία τέτοια υγιής συμπεριφορά. Οι τελειομανείς θέτουν πολύ υψηλούς, πολλές φορές και άπιαστους στόχους τους οποίους είναι δύσκολο να πετύχουν με αποτέλεσμα να μην είναι ποτέ ευχαριστημένοι από την επίδοσή τους.Τελικά, το αν είναι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα η τελειομανία το αφήνω στην κρίση του καθενός. Μάλλον εξαρτάται όχι μόνον από το περιβάλλον που μεγαλώνει κανείς, αλλά και από τα γονίδια και την ιδιοσυγκρασία του εκάστοτε ανθρώπου.
1