Βασικά συμφιλιώνεσαι με τον εαυτό σου και με αυτά που έχεις πετύχει · έτσι την παλεύεις. Δηλαδή, μαθαίνεις να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο.
Αυτό, δεν είναι το ίδιο με το να παραμυθιάζεις τον εαυτό σου ότι είσαι ακόμα 20 όπως γράφεις. Επειδή, έρχεται αργά ή γρήγορα η πραγματικότητα και σε προσγειώνει ανώμαλα.
Η θετική σκέψη όμως που γράφω στην αρχή, είναι για κεκτημένα που ήδη έχεις πετύχει στη ζωή σου προσωπικά και αφορούν γεγονότα.
Κατά τα υπόλοιπα, γνωρίζω ότι τα θέματα τραυλισμού και κοινωνικού άγχους είναι αλληλένδετα, αλλά θεραπεύσιμα.
29.8.2024 | 12:31
τριανταρηδες
οσοι ειστε 30 και νιωθετε οτι εχετε ελλειψη σε εμπειριες η εχετε βιωσει αρκετες απογοητευσεις (συγκριτικα με τους γνωστους σας) πως την παλευετε με μελοντικες απορριψεις και απογοητευσεις σχετικα με το γεγονος οτι πλησιαζουν τα 35 (και τα 40) ? δεν ειναι οτι δεν εχω βιωσει και παλιοτερα απογοητευσεις και απορριψεις αλλα νιωθω οτι μερικες φορες πρεπει να "λεω ψεματα" στον εαυτο μου οτι ειμαι ακομα πολυ νεος λες και ειμαι ακομα 20 για να την παλεψω
Απο την αλλη επειδη αντιμετωπιζω θεμα τραυλισμου και εντονου κοινωνικου αγχους ισως ειμαι καπως σκληρος στην αυτοκριτικη μου σχετικα με τα οσα εχω πετυχει.
1
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [31.01.25]](/sites/default/files/styles/square_large/public/articles/2025-01-31/__LiFO_10%2B1_Previews%2811%29.jpg?itok=qkAuxguk)
