Φίλτατε, καταρχήν απορώ με τη ''δύναμή'' σου να κάνεις σχέση δύο εβδομάδες μετά τη λήξη της προηγούμενης. Κατά δεύτερον, η όλη περιγραφή της ζωής σου υποδηλώνει πως ουσιαστικά και με εξαίρεση τον τελευταίο χρόνο είχες πάντα μία γυναίκα δίπλα σου, ουσιαστικά σε μία σχέση συγκατοίκησης. Έχω ένα παράδειγμα φίλου μου (κοντεύει τα 50 πλέον) αντίστοιχο με το δικό σου, απλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να μείνει μόνος του, νιώθει ότι η ζωή του παίρνει ουσία και αξία μέσα από μία γυναίκα στο πλάι του. Δεν μπορώ να σε νιώσω, γιατί δεν αισθάνομαι έτσι. Ναι, θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου, αλλά όχι επειδή νιώθω ''εξάρτηση'' από το άλλο φύλο ούτε γιατί με κυριεύουν ανασφάλειες όντας μόνος μου. Και δεν ψάχνω ''συντροφιά'' για τη συντροφιά, αναζητώ τον άνθρωπο τον οποίο θα επιζητώ πραγματικά, γιατί εάν αναζητούσα το πρώτο μάλλον δε θα ζούσα μόνος τώρα αλλά με την πρώτη ''διαθέσιμη'' που θα μπορούσε να με ακολουθήσει...
25.8.2015 | 16:37
ξανα απο την αρχη.....
12 μηνες που ειμαι μονος μου.. μετα απο μια μεγαλη σχεση σχεδον δεκαετιας, πριν σε σχεση εφταετιας, πιο πριν τριετιας και ολες καπακι μεταξυ τους, το πολυ 2 εβδομαδες απο την μια στην αλλη, το διαστημα που εμεινα μονος δηλαδη.και ετσι φτανω στο τωρα, μονος 12 μηνες, παραξενο συναισθημα!ειχα ξεχασει πως ειναι..ειχα ξεχασει πως ειναι να γυρνας σε αδειο σπιτι,χωρις τον θορυβο που κανει,χωρις αγκαλια και φιλι στην πορτα, χωρις να φωναξεις, μωρο μου, ηρθα...συνηθησα μαλλον να εχω παντα συντροφια...μου φαινεται πως εχω αναγκη, απο την συντροφια γυναικας, την ειχα παντα οπως καταλαβαινω, ειναι πως να το πω, ο λογος για να κινηθω, να κανω πραγματα, να κανω ονειρα..δεν λεω οτι μονος δεν γινονται αυτα, καθε αλλο, απλα εγω ετσι νοιωθω μεσα μου, θελω να εχω παντα το κοριτσι μου μαζι μου..μου λειπει το χαδι, αυτο το γυναικειο χαδι που τοσο με ηρεμει, με χαλαρωνει...εχω ομως κουραστει, εχω πονεσει πολυ και δεν θελω αλλον τετοιο πονο.φυσικα οι επιλογες μου δεν μπορει να ειναι αλλες απο αυτες τις ιδιες, απλα σαν λιγο να φοβαμαι πια..αλλα σαν να ηρθε η ωρα να αρχισω να κοιταω παλι και να ψαξω για την συντροφια που τοσο θελω..ετσι ειναι η ζωη, το ξερω καλα αυτο, γιαυτο προχωραμε μπροστα, δεν μασαμε, οπως λεει ενας πολυ καλος φιλος μου και βλεπουμε τι κανουμε και ας ειναι απο την αρχη ξανα και ξανα...η ζωη εχει πλακα και δεν θελει να την παρουμε και πολυ στα σοβαρα.. ετσι λεω..sorry για το μεγαλο κειμενο..να ειστε ολοι καλα...
1
