ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν αποφασίζουμε να πάμε κάπου, δε θα έπρεπε να είναι από συμφέρον ή βόλεμα ή για να μην είμαστε μόνοι, ή από συνήθεια, ούτε καν από αγάπη (όχι μόνο, τουλάχιστον)... αλλά επειδή η ΚΑΡΔΙΑ μας αισθάνεται πως δεν έχει άλλη επιλογή. Επειδή είμαστε "εκεί", κ όχι αλλού, και τίποτα δεν το αλλάζει αυτό σε 10 ώρες, γιατί υποτιθεται είναι μια στερεα απόφαση.Τα λόγια σου, οι κινήσεις κ οι αποφάσεις σου μόνο αμφιβολίες γέννησαν... Πώς γίνεται το πρωί η καρδιά σου να λέει εμένα, και το βράδυ κάποια άλλη; Πώς γίνεται αντί να καθησυχάσεις, να τραβάς το σκοινί; Πώς να πιστέψω οτιδήποτε μου είπες για να λύσεις την "παρεξήγηση"; Σε πόσες ακόμα "συμπτώσεις" να πίστευα; Ξέρω τι άκουγα τόσο καιρό, και τι είδα... κι ευτυχώς τα θυμάμαι. Η καλή μου πρόθεση μου έκλεινε τα μάτια, εσύ όμως δεν μπορείς...Με τόσες αντιφάσεις, πώς να πιστέψω ότι με αγαπούσες, κ ότι το "εννοούσες" από πάνω; Το θέλω τόσο μα δεν μπορώ πια... Ειδικά πάνω στα τελευταία συμβάντα, κι αλήθεια να έλεγες, έπεσες θύμα της κατάστασης που δημιούργησες. Σε βάθος χρόνου έχασες την εμπιστοσύνη μου... Έπειτα αντί να επανορθώσεις, έριχνες λάδι στη φωτιά. Προτιμάς να -νομίζεις πως- με δουλεύεις για χάρη της καλής σου εικόνας... Μην ανησυχείς, παντού καλά λόγια λέω. Θα ήθελα τόσο να ξεγελάσω και τον εαυτό μου, αλλά δεν πιάνει. Σε είχα τόσο ψηλά, να ξέρεις...(να περάσει παρακαλώ)