ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

19 Απρίλη. Περάσανε 7 μήνες .7 χρόνια πρίν τα φτιάξαμε. Λυπάμαι. Στεναχωριέμαι. Κλαίω και θυμάμαι. Θυμάμαι και κλαίω, γελάω, νευριάζω, όλα μαζί. Η μνήμη. Κατάρα είναι μάλλον να θυμάσαι. Φοβάσαι. Να ξαναζήσεις, να ξανανιώσεις, να ονειρευτείς, να ερωτευτείς. Δεν είναι εμπειρίες. Ούτε μαθήματα. Είναι βία. Μόνο βία. Είναι πόνος. Μου λείπουμε. Και οι 2. Πως γίναμε έτσι? Πως τα κάναμε έτσι? Λυπάμαι. Νομίζω ότι μια μέρα απλά θα σκάσω. Θα σκάσω εκεί που κάθομαι. Πνίγομαι κάθε μέρα. Προσπαθώ και κουράζομαι. Προσπαθώ όμως. Και το βράδυ τρυπώνεις στη σκέψη μου. Τα ξαναζώ μόνη μου. Αθόρυβα. Και το πρωί όταν ξυπνάω πάλι προσπαθώ. Κουράζομαι. Μου λείπουμε. Που είναι η αγάπη μας? Εμείς ερωτευτήκαμε ρε γαμώτο. Εμείς νιώθαμε. Που πήγε η αγάπη μας? Πόνος. Θλίψη. Έχει δύναμη η θλίψη μου. Κουράζομαι. Προσπαθώ αλλά κουράζομαι. Θέλω να ανασάνω. Θέλω να μ αγαπάς ρε γαμώτο. Θέλω να σ αγαπώ κι εγώ. Θυμάμαι. Δεν αντέχω να θυμάμαι. Δε μπορεί να ήταν ψέμα. Θα τρελαθώ. Δε τολμώ να πιστέψω ότι δε μ αγαπάς. Θα τρελαθώ. Εσύ νοιαζόσουνα για μένα. Το βλεπα στα μάτια σου. Έχεις και εσύ πόνο μέσα στην ψυχή σου. Πώς μπορείς να με πονάς? Εμείς αγαπηθήκαμε. Αγαπηθήκαμε.Το ένιωσα. Σε αγάπησα με όλη μου τη δύναμη. Έγινες οικογένεια. Ξέρεις τι θα πει οικογένεια? Έγινες ο άνθρωπος μου. Ο δικός μου ο άνθρωπος. Ο καλός μου ο άνθρωπος. Που πήγε αυτός ο άνθρωπος? Δεν αντέχω να πιστέψω ότι είσαι κακός. Δεν αντέχω. Στο ορκίζομαι. Εγώ σ αγάπησα επειδή ήσουνα καλός. Γιατί μου φέρεσαι με τέτοια κακία? Περιφρόνηση ρε? Σε μένα? Άδικο. Αυτό είναι άδικο. Είναι αμαρτία. Δεν τα βγαλε το κεφάλι μου. Το έβλεπα στα μάτια σου. Με αγάπησες. Γι αυτό σ αγάπησα. Με ξέχασες. Με αγνοείς. Ξέχασες τα γέλια μας. Τα χάδια μας. Τα παιχνίδια μας. Τα φιλιά μας. Ξέχασες τα μάτια μας. Θυμάσαι μόνο τα άσχημα. Η μνήμη. Κατάρα είναι η μνήμη. Το μυαλό. Πως γυρίζει το μυαλό ρε γαμώτο?