Ένα περιστατικό από βάπτιση, στην οποία ήταν καλεσμένη, μοιράστηκε η Εριέττα Κούρκουλου με τους followers της, θέλοντας να επισημάνει ότι αυτό την οδήγησε στη σκέψη έτσι ξεκινά η αμφισβήτηση και η ντροπή για τα συναισθήματά μας.
Την ώρα που το μωρό έκλαιγε απαρηγόρητο, αρκετοί καλεσμένοι γελούσαν δυνατά, περιέγραψε η Εριέττα Κούρκουλου, αναφέροντας στη συνέχεια πως αυτή η εικόνα την έκανε να συνειδητοποιήσει ότι η απαξίωση των συναισθημάτων ενός ανθρώπου ξεκινά από τη βρεφική ηλικία του.
«Την ώρα που το μωρό έκλαιγε απαρηγόρητο, το άγχος στο πρόσωπο των γονέων του ήταν ολοφάνερο και εμένα η καρδιά μου ράγιζε, παρατήρησα ότι αρκετοί καλεσμένοι γελούσαν δυνατά. Ένα μωρό χωρίς να καταλαβαίνει τον λόγο, γδυνόταν μπροστά σε 50 γνωστά και άγνωστα άτομα, παραδινόταν σε έναν κύριο που δεν έχει ξαναδεί και εκείνος το βουτούσε στο νερό», έγραψε στην ανάρτησή της.
Οι Έλληνες μπορεί να έχουμε συνηθίσει αυτή την εικόνα και αυτό να μας φαίνεται φυσιολογικό, σημείωσε, αλλά «σίγουρα για αυτό το πλάσμα δεν ήταν». Η Εριέττα Κούρκουλου διευκρίνισε πως δεν έχει σκοπό να θίξει ή να κρίνει την παράδοση της εκκλησίας, την οποία σημείωσε ακολούθησε και η ίδια.
«Θα μείνω προς το παρόν στο γέλιο των καλεσμένων, που με οδήγησε στην συνειδητοποίηση ότι η απαξίωση των συναισθημάτων ενός ανθρώπου, ξεκινάει από την βρεφική του ηλικία. Ένα κατατρομαγμένο μωρό, του οποίου όλα τα ένστικτα έλεγαν ότι κάτι πηγαίνει λάθος και αισθανόταν ανασφαλής και προδομένο, αντιλήφθηκε (γιατί το αντιλαμβάνεται) ότι όλοι γύρω του γελούσαν. Έτσι ξεκινάει η αμφισβήτηση και ακόμα χειρότερα, η ντροπή για τα συναισθήματα μας», συνέχισε.
«Ως άνθρωπος που παλεύει ακόμα να βρει την επαφή με τα δικά της συναισθήματα, έχω να πω ότι είναι απαραίτητο (εμείς οι υποτιθέμενοι μεγάλοι) να μάθουμε να αγκαλιάζουμε όλα τα συναισθήματα των παιδιών μας. Τα συναισθήματά τους μπορεί να μην μας φαίνονται πάντα λογικά ή δικαιολογημένα, αλλά το να μάθουν ότι έχουν το δικαίωμα να τα βιώνουν έτσι και αλλιώς, είναι απολύτως απαραίτητο», τόνισε ακόμη η Εριέττα Κούρκουλου.
Πολλοί, επεσήμανε, έχουν επιλέξει την ψυχοθεραπεία «μήπως καταφέρουμε και ξεπεράσουμε τα τραύματα της παιδικής μας ηλικίας». Αν θέλουμε η επόμενη χρονιά να μην χρειάζεται να παλέψει χρόνια για να τολμήσει να βιώσει τα συναισθήματά της, κάτι πρέπει να αλλάξει, «και πρέπει να αλλάξει από εμάς», κατέληξε.
