Τον Ιούνιο του 2013, δημιουργήθηκε η ομάδα Active Thessaloniki με σκοπό την καταγραφή αλλά ακόμα περισσότερο την εύρεση λύσεων στο μέτρο του δυνατού, που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης για όλους. Γνώρισα την ομάδα στο Facebook και πιστεύω πως είναι ένας χρήσιμος μοχλός πίεσης.
Ζήτησα απ' τον Κωνσταντίνο Πέγκο της Active Thessaloniki να επιλέξει απ' τη σελίδα μερικά απ' τα χειρότερα παρκαρίσματα της χρονιάς, και η επιλογή του έγινε με βάση τα ''likes''.
— Αλήθεια κύριε Πέγκο, πώς αποφασίσατε να δημιουργήσετε την ομάδα;
Μετά από χρόνια ''αλληλογραφίας'' με υπηρεσίες του Δήμου και βλέποντας μια κατάσταση που χειροτέρευε μέρα με τη μέρα, πήρα την απόφαση μαζί με έναν φίλο να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Τυπώσαμε αυτοκόλλητα για όλους αυτούς τους οδηγούς που κάνουν δύσκολη τη ζωή μας και δημιουργήσαμε την σελίδα στο Facebook.
Σχεδόν ταυτόχρονα έγινε και το blog της ομάδας. Λίγα πράγματα θυμίζουν σήμερα κάτι από εκείνες τις μέρες. Οι αρχικοί συντελεστές έφυγαν, η ομάδα άρχισε να μεγαλώνει και φάνηκε ξακάθαρα πως τελικά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν να αλλάξουν κάποια πράγματα στη καθημερινότητα μας.
Φυσικά η θεματολογία μας δεν περιορίζεται μόνο στο θέμα της παράνομης στάθμευσης, αλλά και σε θέματα ελεύθερων δημόσιων χώρων, καθαριότητας, ασφάλειας, πρασίνου κτλ. Φυσικά δεν ζούμε με ψευδαισθήσεις πιστεύοντας ότι από μια σελίδα στο Facebook ή ένα blog θα αλλάξουμε τον κόσμο, όμως η προσπάθεια αυτή πρέπει να συνεχιστεί και θα συνεχιστεί. Μέσα στο 2017 σχεδιάζεται να ανέβει και η επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας.
— Σε ποιες περιπτώσεις έχει πιάσει τόπο η δράση σας;
«Η συμμετοχή μου στην ομάδα μου δίνει την ελπίδα, ότι μπορούμε να ελέγχουμε την συμπεριφορά των συμπολιτών μας, με σκοπό όχι να διορθωθούν, αλλά να κάνουμε τον εαυτό μας καλύτερο και να δώσουμε παράδειγμα στα παιδιά μας», έγραψε ένα μέλος πριν λίγο καιρό στην ομάδα. Επίσης ένα άλλο μέλος είχε γράψει: «Νομίζω ότι όλη αυτή η αλληλεπίδραση εντός ομάδας Αctive μας κάνει πιο ευαίσθητους σε τέτοια ζητηματα. Πάντα πρόσεχα πού και πώς παρκάρω. Τώρα περισσότερο». Και δεν είναι οι μόνοι... Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που μια ανάρτηση στην ομάδα, λειτούργησε ως μοχλός πίεσης και επιλύθηκαν προβλήματα.
Δεν χρειάζεται να τα απαριθμήσω. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να επισκεφθεί το blog της ομάδας και να βρει ενδιαφέροντα άρθρα που αφορούν την δράση της ομάδας από το 2013 μέχρι σήμερα. Να πω επίσης ότι μέχρι και πριν λίγο καιρό είχαμε και τη δική μας εκπομπή στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης (FM100,6), η οποία σταμάτησε μετά από δική μου απόφαση για λόγους που δεν είναι επί του παρόντος να ειπωθούν.
— Βλέπετε να αλλάζει η νοοτροπία τα τελευταία χρόνια; Προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο;
Σαφέστατα προς το χειρότερο. Υπάρχει μια τάση μηδενισμού και απαξίωσης σε ό,τι καλό πάει να φτιαχτεί. Το έχω πει και παλιότερα, ότι για μένα η ευθύνη δεν είναι τόσο της εκάστοτε δημοτικής αρχής αλλά πρωτίστως των δημοτών. Δεν γίνεται μετά από χρόνια εκκλήσεων στις υπηρεσίες του δήμου, τελικά να κατασκευάζονται ράμπες για ΑμΕΑ σε σημεία που έχουν υποδειχθεί και την ίδια μέρα, με το τσιμέντο φρέσκο ακόμα να πηγαίνεις να παρκάρεις εκεί πάνω. Δεν γίνεται! Το 80%-90% των ραμπών είναι μόνιμα απροσπέλαστο. Να μιλήσουμε για τις λεωφορειολωρίδες; Να μιλήσουμε για τις ανύπαρκτες υποδομές;
— Τι σας εκνευρίζει περισσότερο στην Θεσσαλονίκη;
Σε μια ομιλία του στο δημοτικό συμβούλιο πέρυσι, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρης είπε τα εξής: "Δεν μπορούμε να έχουμε 2000 αστυνόμους να κυνηγάμε τους παραβάτες... να αφήνει το κινητό του στο αυτοκίνητο και να έρθει όποτε του καπνίσει, δεν είναι κράτος, δεν ξέρω αν έχετε δει τους πειρατές της Καραϊβικής...."
Από το βήμα του δημοτικού συμβουλίου τόνισε πως "η κατάσταση της ανομίας στην πόλη έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Είτε λέγεται παράνομο παρκάρισμα, διπλοπαρκάρισμα, λεωφορειολωρίδες, κατάληψη κοινόχρηστων χώρων, είναι μια κατάσταση που δεν μπορεί να συνεχίσει. Δεν δέχομαι σαν δικαιολογία ότι έχουμε ελάχιστους επόπτες και αστυνομία. Για την ώρα η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Και το λέω και δεν ντρέπομαι καθόλου. Ζούμε σε μια πόλη ασυνείδητων συμπολιτών. Οι Θεσσαλονικείς πρέπει να αγαπήσουν την πόλη τους".
Πέρα από τις διαπιστώσεις και τα ευχολόγια, πρέπει να περάσουμε και στις πράξεις. Υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι πολίτης Β' κατηγορίας. Έχω βαρεθεί να λέω ότι Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο η παραλία και η πλατεία Αριστοτέλους. Κάντε μια βόλτα στη Τούμπα, στην Ανάληψη, στη περιοχή πάνω από τη Βασιλίσσης Όλγας, στη Χαριλάου.... Υποβάθμιση και παρακμή.
Είναι λυπηρό να ακούω το προσωνύμιο ''Φραπεδούπολη'' που έχει αποδοθεί στη Θεσσαλονίκη. Να ενημερώσω λοιπόν ότι δεν είναι όλοι οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης με ένα φραπέ στο χέρι και σίγουρα δεν περνάνε ''χαλλλαρά''. Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι (που τελικά διαπιστώνω ότι δεν είναι λίγοι) που θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν σε μια συλλογική προσπάθεια με στόχο να αλλάξουμε ότι μπορεί να αλλαχθεί-βελτιωθεί στη καθημερινότητα μας. Θέλει χρόνο όμως... Χρόνο και προσπάθεια, γιατί κακά τα ψέμματα δεν είμαστε η πλειοψηφία. Ακόμα...
— Τι σας αρέσει περισσότερο;
Τι μου αρέσει; Δύσκολη ερώτηση... Αγαπώ τη πόλη μου. Εδώ μεγάλωσα και οι αναμνήσεις που έχω από τα παιδικά μου χρόνια, είναι μιας άλλης Θεσσαλονίκης...
Μιας Θεσσαλονίκης ανθρώπινης, όμορφης, με τις όποιες δυσκολίες μπορεί να υπήρχαν. Η σύγκριση με το σήμερα είναι τουλάχιστον αποκαρδιωτική. Αν θα έπρεπε να απαντήσω οπωσδήποτε, μου αρέσει πολύ να περπατάω στη πόλη όταν έχω χρόνο (συνήθως τα βράδυα). Αυτή την υπέροχη αίσθηση να βλέπεις από τη μια μεριά τη θάλασσα και στο βάθος τον Όλυμπο και από την άλλη πλευρά τον Κεδρινό λόφο, δεν θα την άλλαζα με τίποτα.
