Tον Νοέμβριο που μας πέρασε τελείωσε η Μπιεννάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία και κάποιος που την επισκέφθηκε έφτιαξε το www.bullshitbiennale.gr ως μια απλή κριτική για το τι είδε και διάβασε στο Ελληνικό περίπτερο.
Έχοντας διαβάσει διάφορες προτάσεις του ΣΑΔΑΣ (Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών) έφτιαξε ένα σωρό παρόμοιες, χρησιμοποιώντας και μπλέκοντας συχνά φράσεις από υπαρκτές προτάσεις.
Πάτησα μερικές φορές το GENERATE και να τι μου έβγαλε...
Bullshit Biennale Προταση Νo.#101513191021136242610
Τιτλος : Όψεις της Αρχιτεκτονικής της Κρίσης | Εστίες Ζωής
Θεωρώντας ότι η κατοίκηση δεν είναι η διάθεση για ικανοποίησή της, ούτε το αίτημα για διαμονή, αλλά η διαφορά που προκύπτει αν αφαιρέσουμε την πρώτη από την δεύτερη - αυτό το υπόλοιπο, που προκύπτει μεταξύ της αίτησης για ικανοποίησης της ανάγκης διαμονής και του αιτήματός της, ονομάζεται κατοίκηση. Η πρόταση εστιάζει στη αστική ζωή των κατοίκων, μόνιμων ή προσωρινών, και στα αιτήματα κατοίκησης που οι ίδιοι προβάλουν στο δομημένο περιβάλλον.
Ο Αρχιτέκτονας καλείται να επαναπροσδιορίσει το ρόλο του δημιουργώντας μια έκθεση που θα αποτελεί ένα ανοικτό πεδίο ερμηνείας, τόπο διαλεκτικής ανταλλαγής γύρω από τις οριακές καταστάσεις και το συλλογικό φαντασιακό. Επαγωγικά, με την πρόταση αυτή δίνεται- στην κατοίκηση που δεν βρίσκει χώρο- χώρος στο μεταίχμιο/ στο σύνορο / στην οριζόντια αυτή επιφάνεια διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης του χώρου, κάνοντας την κατοικία να ανήκει στο εδώ και στο εκεί ταυτόχρονα, αμφισβητώντας εν τέλει την ίδια την υπόσταση του συνόρου. Ο πολιτισμός δεν πρεπει να ειναι έρμαιο των πολιτικών εξελίξεων που μας περιβάλλουν και η απάντηση σε αυτό το μέτωπο που ζούμε καθημερινά βρίσκεται στον μοναδικό τρόπο εξέγερσης που μας απομένει.
Ταυτόχρονα στα παρασκήνια, αναδύονται πρακτικές και διαδικασίες παραγωγής χώρου, δίκτυα οικονομίας και ανθρώπινων σχέσεων. Σχεδιάζεται η αναβάθμιση του αστικού κέντρου από 'μέσα' προς τα 'έξω', ξεκινώντας από τον ίδιο τον πυρήνα των Ο.Τ., χρησιμοποιώντας οικολογικές, ενεργειακά οικονομικές, ανταποδοτικές και αισθητικά άρτιες προσεγγίσεις.
Καταθέτουμε αυτή την υπό-θεση εργασίας σε κολλεκτίβες της γενιάς μας που λειτουργούν στα...όρια της αρχιτεκτονικής, εντός και εκτός Ελλάδας προκειμένου να ανοίξει ένας διάλογος για την επόμενη μέρα του κλάδου μας, προς μια αρχιτεκτονική ορισμένη πάνω στην ίδια τη σύμφυση των ορίων της...
(Κείμενα απο προτάσεις no.: 60359 60352 60354 60347 60359 60345 60354 60384 60342 60340 60359)
Bullshit Biennale Προταση Νo.#78156428242731013
Τιτλος : Πόλη και Ψυχη | Top-down-top complexities
"Η πόλη, αποτελεί έργο των χεριών του ανθρώπου" αναφέρει ο Aldo Rossi, επισημαίνοντας πως "Εκεί, τα άτομα στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν, δημιουργούν παράλληλα ένα δικό τους μικρό αλλά και ευνοϊκό περιβάλλον μέσα στο γενικό." Την υλοποίηση της όπερας που σχεδίασε ο Renzo Piano, το νέο μουσείο εναλίων αρχαιοτήτων και το μουσείο μετανάστευσης στον Πειραιά. Οι Έλληνες Αρχιτέκτονες όντας μέσα στο μέτωπο, μέσα σε εμπόλεμη ζώνη, σε μια χώρα που βιώνει ένα πόλεμο, τόσο σε οικονομικό επίπεδο (άνεργοι και ΄Α-Εργοι), σε βιωτικό επίπεδο (άστεγοι και Ά-Στεγοι), όσο και σε ηθικό, πολιτικό και εθνικό επίπεδο (μετανάστευση από και προς την χώρα, ροές προσφύγων / θυμάτων πολεμικών και πολιτικών συγκρούσεων), πρέπει και μπορούν να ενεργοποιήσουν τους πολίτες, μπροστά σε όλα όσα συμβαίνουν στα νέα μέτωπα, να αφυπνίσουν συνειδήσεις, να μεταφέρουν σε ένα ευρύτερο κοινό τον τρόπο που είναι δυνατόν να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής.
Η αρχιτεκτονική καλείται για άλλη μια φορά να εκπληρώσει τον κοινωνικό της ρόλο. Ο αρχιτέκτονας οφείλει να αφήσει τον ασφαλή χώρο του γραφείου του ώστε να μπορέσει να αντιληφτεί τις νέες ανάγκες που προκύπτουν. Η Ελλάδα βιώνει τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση σε αναπτυγμένη χώρα και άνευ προηγουμένου ύφεση σε όλα τα επίπεδα. Ο τόπος είναι σημείο στη διαδρομή.
Πρόταση: να ιστορήσουμε πώς έλυσε η χώρα μας τις δύο πρώτες κρίσεις και να εκθέσουμε τι βήματα παίρνουμε τώρα για να ξεπεράσουμε την τρίτη, χωρίς διαμαρτυρίες για «έλλειψη συντονισμού» ή «κοινού προγράμματος δράσης», χωρίς επίκληση των μόνιμων αδυναμιών της ελληνικής δημόσιας ζωής. Η καταγραφή αυτή λειτουργεί ως εργαλείο επιβεβαίωσης, απόρριψης ή μετάλλαξης της θέσης μας, πως ήρθε η ώρα να διανοιχθεί η αρχιτεκτονική επιστημολογία ως προς τα όρια και το αντικείμενό της.
Αν ο μόνος τόπος που ″επιτρέπεται″ να σταθεί κάποιος επ' ακριβώς του χωρίς να λογοδοτήσει για το ανήκειν είναι το όριο/ σύνορο, τότε ας το κατοικήσουμε.
(Κείμενα απο προτάσεις no.: 60377 60375 60352 60384 60398 60338 60342 60339 60399 60359 60354)
Bullshit Biennale Προταση Νo.#622591019221323262
Τιτλος : Spread the culture | Sharing
Τα δύο κυρια μέτωπα, η κρίση χρέους και το προσφυγικό, που είναι ανοιχτά, είναι ταυτόχρονα εσωτερικά αλλά και εξωτερικά.
Προτείνεται η δημιουργία μιας υπό κλίμακα μακέτας- τομή τυπικού δρόμου στον αστικό ιστό. Παρόν: Το "μέτωπο" , (βλ.Πλαίσιο) μια παρουσίαση με πραγματισμό... Έτσι, δίνεται η δυνατότητα να φανταστούμε, αλλά και να υλοποιήσουμε, τα ″περάσματα″ όχι μόνο ως παρεμβαλλόμενες χωρικότητες που ρυθμίζουν την επικοινωνία, αλλά να εστιάσουμε στο όριο και στην μορφή ενός είδους κατοίκησης [του μεταίχμιου] που ως τώρα παραμένει μετέωρη σε εκκρεμότητα, σε αναμονή.
Θα παρουσιασθούν οι προτάσεις των νέων πολεοδομικών προτάσεων της εποχής ( όπως αυτών του Θ. Μώσον και του Στ. Λέλουδα), η προσφυγική εγκατάσταση στη Νέα Φιλαδέλφεια κλπ. Σχεδιάζεται η αναβάθμιση του αστικού κέντρου από 'μέσα' προς τα 'έξω', ξεκινώντας από τον ίδιο τον πυρήνα των Ο.Τ., χρησιμοποιώντας οικολογικές, ενεργειακά οικονομικές, ανταποδοτικές και αισθητικά άρτιες προσεγγίσεις.
Ταυτόχρονα αποτελεί εγχώρια πρακτική και ταυτόχρονα αναδεικνύει μια ελπιδοφόρα πτυχή της κρίσης, το DIWA (κάν' το με άλλους)και το DIY(κάν' το μόνος σου).
(Κείμενα απο προτάσεις no.: 60384 60344 60387 60374 60359 60347 60344 60354 60343 60340 60400)
Bullshit Biennale Προταση Νo.#251511242202117274
Τιτλος : FRONT-X | Εστίες Ζωής
Εάν θεωρήσουμε ότι οι λέξεις κλειδιά είναι ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ & ΚΡΙΣΗ, η απάντηση είναι αλληλεγγύη, συμμετοχικότητα,"θαύμα" στην απλότητά του!! Τι ρόλο μπορεί να παίξει και προτάσεις να αρθρώσει η αρχιτεκτονική σήμερα στην Ελλάδα; Προτείνεται λοιπόν να φτιάξουμε μέσα στο περίπτερο κεντρικά ή στον κήπο μία λειτουργική κουζίνα για τη χρήση των εκπροσώπων μας και το κέρασμα επισκεπτών. (Το πως θα κατασκευαστεί θα είναι σημαντικό).
Στην παρούσα πρόταση πρωταγωνιστές της έκθεσης είναι η πόλη και οι άνθρωποι που ζουν σ' αυτή, με τον στόχο να αναδειχθεί η μεταβολή που προκαλεί η οικονομική κυρίως κρίση στις ζωές των ανθρώπων της μεγάλης πόλης και ο τρόπος που η μεταβολή αυτή επιδρά στην αστική ανθρωπογεωγραφία. Εντός αυτής της δεδομένης κατάστασης υπάρχουν παραδειγματικές περιπτώσεις αλληλεγγύης, δημιουργίας και υπέρβασης και συνήθως αφορούν ατομικές και συλλογικές πρωτοβουλίες. Θεωρώ πως μέσα σε αυτές τις πρακτικές εντοπίζονται όλες αυτές οι ιστορίες που "αξίζει να ειπωθούν". Μέσα απ'αυτή τη συλλογική τραγωδία, πώς επέρχεται κάθαρση? Μπορεί να συντελέσει η Αρχιτεκτονική εφόσον συνειδητοποιήσει αποτυχίες του παρελθόντος;
Πως θα μπορούσε η σημερινή οικονομική και μεταναστευτική κρίση να λειτουργήσει σαν ευκαιρία για νέες συνθήκες κατοίκησης και παραγωγής χώρου Το κοντέινερ αλλάζει περιεχόμενο στη διάρκεια της έκθεσης. Ομάδες που προέρχονται από τα επαγγέλματα της αρχιτεκτονικής, την αρχιτεκτονική εκπαίδευση, κοινωνικές ομάδες ή ομάδες καλλιτεχνών προτείνουν το περιεχόμενο σε σχέση με τη δική τους προηγούμενη δράση.
Η ελληνική εκπροσώπηση θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να φιλοξενήσει προτάσεις, μελέτες, κείμενα, έργα, που αποδομούν τα όρια, που μπορούν μέσα στο ¨μέτωπο¨ να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής, να γεννήσουν ΕΛΠΙΔΑ.
(Κείμενα απο προτάσεις no.: 60341 60352 60358 60342 60344 60402 60400 60401 60349 60339 60398)
Bullshit Biennale Προταση Νo.#266319271115129114
Τιτλος : ΑKALYPTOS SKG The unknown city | Πολιτισμική Διάδοση
Από την εμπνευσμένη ανακοίνωση του Alejandro Aravena ξεχωρίζω: «Θα θέλαμε να διδαχθούμε από αρχιτεκτονικές πρακτικές που παρά την έλλειψη μέσων, μεγεθύνουν το διαθέσιμο αντί να διαμαρτύρονται για αυτό που λείπει». Η πρόταση εστιάζει στη αστική ζωή των κατοίκων, μόνιμων ή προσωρινών, και στα αιτήματα κατοίκησης που οι ίδιοι προβάλουν στο δομημένο περιβάλλον. Η διέλευση των προσφύγων από την Ελλάδα έχει ξεδιπλωθεί σε όλη την τραγική της διάσταση.
Θα μπορούσε πχ. η "εικόνα" της χώρας να είναι ένα μεγάλο τραπέζι, σε μια αυλή/πλατεία/γειτονιά, μια οικογένεια, φίλοι, διαφορετικές ηλικίες μαζί, σε μια γιορτή/πανηγύρι, με μουσική, κάτω απ' την κληματαριά, λιόδεντρα,η θάλασσα, τριγύρω προσόψεις κτιρίων ...με μια φρέσκια ματιά στο σήμερα όμως.... Οι δράσεις του ανθρώπου προσεγγίζονται βιωματικά, καταγράφονται και παρουσιάζονται, στόχος να κατανοηθεί ο χώρος και ο τρόπος ζωής. Ο ''ανέστιος'' πια πολίτης καθιστά εαυτόν ως ''ελεύθερο'' άτομο, επιδιώκοντας μια ακροβασία ανάμεσα στον αδιαίρετο και τον θραυσματικό εαυτό του, μέσω ετεροτοπικής αναφοράς νοσταλγίας και μνήμης.
"Δοχεία ζωής" σύμφωνα με τον Κωνσταντινίδη..
Η ελληνική εκπροσώπηση θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να φιλοξενήσει προτάσεις, μελέτες, κείμενα, έργα, που αποδομούν τα όρια, που μπορούν μέσα στο ¨μέτωπο¨ να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής, να γεννήσουν ΕΛΠΙΔΑ.
(Κείμενα απο προτάσεις no.: 60340 60384 60399 60347 60339 60358 60352 60355 60374 60358 60398)
Bullshit Biennale Προταση Νo.#719261029171513265
Τιτλος : Πόλη και Ψυχη | Shared domesticity
Στο πλαίσιο της τρέχουσας Biennale με κεντρικό τίτλο 'REPORTING FROM THE FRONT', η παρούσα πρόταση απαντά σε μία συνεχή έκκληση για μια πιο εντατική και βιώσιμη χρήση της ελληνικής πόλης και ιδιαίτερα της Θεσσαλονίκης. Με αφορμή τα ερωτήματα αυτά η πρόταση επιχειρεί να χαρτογραφήσει τη χωρική και επαγγελματική διασπορά των αποφοίτων των Ελληνικών Σχολών Αρχιτεκτονικής από το 2009, ορόσημο της αρχής της Κρίσης, ως σήμερα. Μία πτυχή του μετώπου είναι η οικονομική κρίση που οδήγησε σε ηθική και κοινωνική εξασθένηση και δημιουργική παράλυση.
Πανω σ αυτό το πεδιο η εφευρετικοτητα επανακαθοριζει τα βασικα της αρχιτεκτονικης. Προτείνουμε να εξεταστούν οι τρόποι με τους οποίους ο σχεδιασμός μπορεί να ανταποκριθεί στη σημερινή έκτακτη συνθήκη, συμπεριλαμβανομένου ενός χρονικού ορίζοντα προγραμματικής δράσης (2022). Μελετώνται χώροι που οικειοποιούνται ως στέγη, χώροι που αξιοποιούνται ως καταφύγιο προσφύγων, χώροι συνάθροισης γηγενών, μεταναστών κ.α.
Σκοπός της πρότασης αποτελεί η κατοίκηση του συνόρου επιδιώκοντας να σχετικοποιήσει την έννοια του συνόρου από ίχνος μιας ανθρώπινης μετακίνησης σε μια έννοια/ μορφή που είναι διαρκώς υπό κατασκευή ως σύστημα αναφοράς των ανθρώπινων αναγκών/ δράσεων. Σχεδιάζεται η αναβάθμιση του αστικού κέντρου από 'μέσα' προς τα 'έξω', ξεκινώντας από τον ίδιο τον πυρήνα των Ο.Τ., χρησιμοποιώντας οικολογικές, ενεργειακά οικονομικές, ανταποδοτικές και αισθητικά άρτιες προσεγγίσεις.
Οι εν λόγω κατασκευές και συνθέσεις θα πρέπει να εξασφαλίζουν : ασφάλεια από καιρικές συνθήκες, ιδιωτικότητα μικρού πλήθους 4-5 ατόμων ή κλίμακας αριθμού μελών οικογένειας,γειτνίαση με υπαίθριους χώρους με δυνατότητα μικροκαλλιεργειών για αυτοσυντήρηση.
(Κείμενα απο προτάσεις no.: 60377 60347 60340 60359 60400 60374 60349 60352 60354 60340 60387)
Bullshit Biennale Προταση Νo.#2724220413312102422
Τιτλος : ΚΟΝΤΕΙΝΕΡ | Μανιφέστο για μία νέα αρχιτεκτονική
Το "μέτωπο" στην Ελλάδα σήμερα είναι οικονομικό και προσφυγικό, φτώχεια, κοινωνική ανισότητα και ατελείωτες ανθρωπορροές προσφύγων, μη βιώσιμα μοντέλα ανάπτυξης. Κύριο στοιχείο αντίστασης η ανθρωπιά! Καθώς η Biennale απευθύνεται στο διεθνές κοινό, για να είναι ελκυστική η ελληνική συμμετοχή σε αυτό, η θεματολογία της θα πρέπει να περιστρέφεται γύρω από αυτή. Οι Έλληνες Αρχιτέκτονες όντας μέσα στο μέτωπο, μέσα σε εμπόλεμη ζώνη, σε μια χώρα που βιώνει ένα πόλεμο, τόσο σε οικονομικό επίπεδο (άνεργοι και ΄Α-Εργοι), σε βιωτικό επίπεδο (άστεγοι και Ά-Στεγοι), όσο και σε ηθικό, πολιτικό και εθνικό επίπεδο (μετανάστευση από και προς την χώρα, ροές προσφύγων / θυμάτων πολεμικών και πολιτικών συγκρούσεων), πρέπει και μπορούν να ενεργοποιήσουν τους πολίτες, μπροστά σε όλα όσα συμβαίνουν στα νέα μέτωπα, να αφυπνίσουν συνειδήσεις, να μεταφέρουν σε ένα ευρύτερο κοινό τον τρόπο που είναι δυνατόν να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής.
Με την συγκεκριμένη σχεδιαστική πρόταση προτείνεται η μετατροπή της επιφάνειας του συνόρου σε χώρο υποδοχής/ αποδοχής μέσω του σχεδιασμού του ίδιου του συνόρου και της δημιουργίας χωρικών μονάδων κατοίκησης του ελάχιστου που προσαρμόζονται στον θύλακα του συνόρου, είτε επαναλαμβανόμενες είτε ενίοτε διαφοροποιημένες, δημιουργώντας ταυτόχρονα ανοίγματα, περάσματα στο σύνορο- αμφισβητώντας την ″παγίωσή″ του. Το 1922 το προσφυγικό αντιμετωπίστηκε χάρις σε εξαιρετική διοικητική προσπάθεια με ξένη συνδρομή. Ο ''ανέστιος'' πια πολίτης καθιστά εαυτόν ως ''ελεύθερο'' άτομο, επιδιώκοντας μια ακροβασία ανάμεσα στον αδιαίρετο και τον θραυσματικό εαυτό του, μέσω ετεροτοπικής αναφοράς νοσταλγίας και μνήμης.
Αξιοποιώντας συλλογική εμπειρία, έρευνα, διεπιστημονικότητα και επαφή με δίκτυα και κινήματα, προτείνεται η εκπροσώπηση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας (φωτογραφίες, βίντεο, συνεντεύξεις, ζωντανά εργαστήρια, κλπ) μέσα από εμβληματικά παραδείγματα εναλλακτικών διαδικασιών παραγωγής του χώρου σε εξέλιξη και αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα, με μορφή Μανιφέστου.
Οικονομική διαχείριση στο "μέτωπο": Να γίνει έκθεμα η ανάλυση εξόδων. Προσεκτική χρήση του κάθε ευρώ με αυστηρά κριτήρια στην επιλογή υλικών και έμφαση στη δυνατότητα ανθρώπινης παρουσίας. Συλλογική οργάνωση: Με ένα τέτοιο πλάνο, θα δωθεί η δυνατότητα σε πολλούς συναδέλφους να συμμετέχουν στο σχεδιασμό, στο υλικό αλλά και με την φυσική παρουσία.
(Κείμενα απο προτάσεις no.: 60339 60342 60344 60402 60398 60354 60399 60355 60359 60342 60344)
σχόλια