Το φθινόπωρο του 2008 είχα ξεκινήσει την πρώτη πρώτη μου συνεργασία με την έντυπη LIFO, γράφοντας τη στήλη Έντεκα από τη Θεσσαλονίκη. Να κάτι που δημοσιεύτηκε στις 6 Νοεμβρίου του 2008.
Στην Πατριάρχου Ιωακείμ, πίσω απ' την Αγία Σοφία, άνοιξε ένα καινούργιο βιβλιοπωλείο. Είναι γνωστό ότι η Θεσσαλονίκη έχει τέλεια βιβλιοπωλεία - τον Ιανό, την Πρωτοπορία, τον Μπαρμπουνάκη, το Κεντρί κ.ά. Όμως, αυτή η φωτισμένη βιτρίνα με τράβηξε σαν μαγνήτης. Όλα ήταν φτιαγμένα με εξαιρετικές λεπτομέρειες. Μέσα πολλά βιβλία ήταν σε βιτρινούλες (και σε συνθέσεις σχετικές με το θέμα τους) που πρόδιδαν μεγάλη προσοχή και αγάπη για το βιβλίο. Ο χώρος ήταν ζεστός και δημιουργικά διακοσμημένος.
Έμαθα πως αυτό το βιβλιοπωλείο ήταν κάποτε στην Καλαμαριά και μόλις μεταφέρθηκε στο κέντρο. Δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ: Ήξερα αμέσως ποιο ήταν. Κάθε μέρα περνούσα με το λεωφορείο μπροστά απ' τη βιτρίνα του στην Καλαμαριά (Πασσαλίδη με Πόντου) και θαύμαζα πόσο όμορφο, κομψό και λειτουργικό το είχαν φτιάξει...
Τη μέρα που το είδα κλειστό (αλλά και όλες τις επόμενες που το έβλεπα να αδειάζει) σκέφτηκα, άντε πάλι, ένα ακόμα ωραίο μαγαζάκι που δεν άντεξε στον ανταγωνισμό των πολυεθνικών. Είχα λυπηθεί για τους βιβλιοπώλες. Η τεχνική τους και το γούστο τους πλέον θα πήγαιναν χαμένα. Άραγε τι δουλειά θα έκαναν από 'δω και πέρα;
Αυτά μέχρι προχτές. Γιατί αυτό το βιβλιοπωλείο όχι μόνο δεν νικήθηκε απ' τα «μεγαθήρια» της αγοράς ή από την οικονομική κρίση, αλλά ήρθε στο κέντρο σε μεγαλύτερο χώρο, μια και στα ελάχιστα τετραγωνικά της Καλαμαριάς απλά ασφυκτιούσε. Ήταν ένα χάπι-εντ στην ιστορία, πράγμα σπάνιο όμως στην αγορά της Θεσσαλονίκης, που τα τελευταία χρόνια βλέπει δεκάδες ιστορικά μαγαζάκια να κάνουν εκποίηση και να κλείνουν, για πάντα. (Δεν τους ξέρω, δεν με ξέρουν: βιβλιοπωλείο Πυξίδα, Πατριάρχου Ιωακείμ 2.)
- Νοέμβριος 2008
Ήταν αλήθεια, δεν τους ήξερα και δεν με ήξεραν, και η 'διαφήμιση' που έκανα εκείνη τη μέρα στην Πυξίδα έγινε ανιδιοτελώς. Ήρθαν έτσι όμως τα πράγματα και τους γνώρισα, την Ράνια Κοκκίνη αλλά και τη συνοδοιπόρο της Νατάσα Παπαδημητρίου, μιας και το βιβλιοπωλείο ήταν κοντά στο σπίτι που ζούσαν τότε οι γονείς μου.
Η Πυξίδα ξεχώριζε για το γούστο της, τις ευφάνταστες βιτρίνες της, την αρχιτεκτονική της δομή. Έκανε ένα σωρό πρωτότυπες εκδηλώσεις, αλλά και ομιλίες (με την Άλκη Ζέη, τη Σώτη Τριανταφύλλου κ.α.), είχε ειδικό τμήμα LGBT, εξαιρετικό παιδικό τμήμα, δημιουργικές ιδέες.
Ξεχώριζε όμως και για τη Ράνια της. Τη βιβλιοπώλισσα - ήρεμη δύναμη, που ήξερε για τι μιλούσε, που είχε διαβάσει τα περισσότερα απ' τα σημαντικά βιβλία που πουλούσε, που πάλευε -μαζί με την Νατάσα πάντα- ενάντια στα βιβλιοπωλεία-μεγαθήρια και στην οικονομική κρίση. Πάντα με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη.
Πάλεψε, τα τελευταία χρόνια, για να νικήσει και τα προβλήματα υγείας της. Η μάχη ήταν άνιση.
Η Ράνια πέθανε σήμερα το πρωί στις 10.25 π.μ.
**Πριν από 1.5 χρόνο**
Μια επίσκεψη του LIFO.gr στην Πυξίδα (Α. Γεωργίου / φωτ. Γ. Πλανάκης)
Το μεράκι του στησίματος, η ζεστή και πολύχρωμη διακόσμηση, οι πάμπολλοι ιδιαίτεροι τίτλοι, το παραμυθένιο παιδικό τμήμα, η δημιουργία, στην ουσία, ενός φιλικού αναγνωστήριου που προσφέρει εξατομικευμένες προτάσεις και υπηρεσίες, όπως είναι αυτό που έχει δημιουργήσει από το μηδέν η ιδιοκτήτρια Ράνια Κοκκίνη, μαρτυρούν έναν άνθρωπο που αγαπάει το βιβλίο.
Και από τις πιο μεγάλες αγάπες ξεκινούν συνήθως όμορφες ιστορίες.
Η Ράνια Κοκκίνη αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης. Δεν ασχολήθηκε ποτέ με το αντικείμενο και πιάνει κατευθείαν δουλειά σε μεγάλο βιβλιοπωλείο όπου και μένει για επτά ολόκληρα χρόνια.
Ούσα φανατική αναγνωστήρια ανοίγει το 2002 το δικό της μικρό βιβλιοπωλείο στην Καλαμαριά, και το 2008 εγκαθίσταται πίσω από την Εκκλησία της Αγίας Σοφίας στο κέντρο της πόλης.
Σήμερα, σε πείσμα των δύσκολων καιρών, συνεχίζει να δείχνει τον δρόμο προς το καλό βιβλίο και να εμπλουτίζει την Πυξίδα με τίτλους ενδιαφέροντες και ξεχωριστούς.
Κυρία Κοκκίνη πώς άρχισαν όλα;
Όλα ξεκίνησαν από την αγάπη μου για το βιβλίο. Μια αγάπη που ούτε πωλείται ούτε ..νοικιάζεται.
Τι εννοείτε;
Θέλω να πιστεύω ότι εδώ στην Πυξίδα προσφέρουμε εξατομικευμένες προτάσεις..
Το βιβλίο δεν μπορεί να βασίζεται στη λογική του Best Seller.
Δεν νοείται να προτείνω σε όλους συλλήβδην τον ίδιο τίτλο, μέσα από τη βιτρίνα μου λόγου χάρη.
Γνωρίζουμε τον κόσμο, μιλάμε λίγο, καταλαβαίνω τι μπορεί να ψάχνει ο άλλος και προτείνω αναλόγως.
Κι όταν ένα βιβλίο μου αρέσει πολύ και θέλω να το προωθήσω, το κάνω με ανιδιοτέλεια. Ούτε επί πληρωμή, ούτε κατά παραγγελία.
Και η κρίση;
Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει, βέβαια.
Ο κόσμος πια δεν αγοράζει, πολλοί προτιμούν να δανείζονται.
Οι αναγνώστες όμως είμαστε άνθρωποι «άρρωστοι», σαν ναρκομανείς. Θέλουμε τη..δόση μας.
Να μυρίσουμε το καινούριο βιβλίο.
Υπάρχει πάντα ένα μικρό πιστό κοινό, αλλά οι δυσκολίες είναι πολλές.
Βλέπω ότι έχετε ένα ενημερωμένο ξεχωριστό τμήμα LGBT λογοτεχνίας, κάτι που βλέπουμε σε ελάχιστα βιβλιοπωλεία της πόλης. Μιλήστε μου γι' αυτό...
Ναι, προσπαθώ να συγκεντρώσω μία σχετική βιβλιογραφία, μεταφρασμένη φυσικά.
Ξέρετε, υπάρχει συνήθως μία αμηχανία σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ένα νέο παιδί θα διστάσει ίσως να ρωτήσει τον υπάλληλο ενός μεγάλου καταστήματος για τέτοιου είδους κατεύθυνση και βοήθεια. Ή δεν θα ξέρει πού να κοιτάξει μόνο του.
Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει μία ορατότητα σε τίτλους που αφορούν σε θέματα φύλλου και σεξουαλικότητας. Γιατί όχι; Δεν είναι ντροπή.
Εξ' ου και η σημαία rainbow έξω από το κατάστημα, έτσι;
Είναι η Pace, η σημαία της Ειρήνης. Υποδηλώνει όμως και ότι μέσα κάποιος μπορεί να βρει κάτι που ψάχνει ενδεχομένως.
Κυρία Κοκκίνη, μπορείτε να μας προτείνετε μερικούς τίτλους που αγαπάτε ή που θεωρείτε ξεχωριστούς;
-"Στο καλό μυθιστόρημα" - Laurence Cossé, Εκδ. Πόλις
- "Περί ανάγνωσης και βιβλίων" – Arthur Schopenhauer, εκδ. Άγρα
- "Τρομπέτα" – Τζακ Κέι, εκδ. Μελάνι
- "Ποίηματα" – Janina Degutytė, εκδ. Περισπωμένη
- "Ο Φάρος" – Alison Moore, εκδ. Ίκαρος
- "Πάρα πολλή ευτυχία" – Alice Munro, εκδ. Μεταίχμιο
Και μερικά παιδικά;
- "Το παιδί που στο κεφάλι του φύτρωσε ένα δέντρο"- Ροδούλα Παππά, εκδ. Νεφέλη
- "Το γιγάντιο πραγματάκι" - Beatrice Alemagna, εκδ. Κόκκινο
- "Θα σ' αγαπώ ό,τι κι αν γίνει" – Debi Gliori, εκδ. Πατάκη
σχόλια