Τι λέει το νησί που θα πας για σένα, οι άντρες κλαίνε, κουφό παιδικό βιβλίο, ρετρό παγωτά, τεστ: σαν ποιον συγγραφέα γράφεις, φρίκες Κιμούλη, κ.α….. 

.

.

.

.

.

1) Νησιά

Στο blog των Laternative υπάρχει μια τέλεια, ηθελημένα στερεοτυπική περιγραφή των ανθρώπων ανάλογα με τα αγαπημένα τους νησιά.

Πχ.

Ανάφη: Hipsters που δεν παίρνουν ναρκωτικά στις διακοπές

Άνδρος: Εικαστικοί που δεν έχουν μεταφορικό μέσο

Τζια: Εκσυγχρονιστές μεγαλοδημοσιογράφοι και πολιτικοί (κατά προτίμηση του ΔΟΛ και του ΠΑΣΟΚ, αντίστοιχα)

Κρήτη: Άνθρωποι που στις διακοπές τους κάνουν περισσότερα χιλιόμετρα από ότι όλον τον υπόλοιπο χρόνο

Ιθακη: Μεικτές παρέες που θεωρούν ότι ο Χρήστος Θηβαίος είναι ροκ

Κάρπαθος: Η επόμενη γενιά των hipsters που θεωρεί ότι τα Δωδεκάνησα είναι οι νέες Κυκλάδες

Κίμωλος: Διαφημιστές που ψάχνουν το αλάτι της ζωής και ψήθηκαν από την πρωτιά στο I love GR

Λευκάδα: Συντηρητικοί τραπεζικοί υπάλληλοι που αγαπάνε τις καλές παραλίες κι αποφεύγουν το ρίσκο του διαφορετικού.

Λήμνος: Άνθρωποι που στις διακοπές τους διαβάζουν πολλά βιβλία. Πάρα πολλά βιβλία. Πάρα πάρα πολλά βιβλία.

Τήνος: Μερικές από τις “500.000 υπογραφές για να ξανανοίξει το troktiko”

Σκιάθος: Καρντάσηδες που μεγαλώνουν στις διακοπές το δημόσιο χρέος

Σέριφος: Υπάλληλοι του ευρύτερου μιντιακού τομέα που πιστεύουν ότι o Best παίζει καλή μουσική

[+ Το νησί που θα είμαι αυτή την εβδομάδα]

.

. 

Σκόπελος: Καρντάσηδες που προτιμούν τον Μπουτάρη από τον Ψωμιάδη.

[Δεν ξέρω για τα υπόλοιπα, σ’ αυτό έπεσαν σίγουρα μέσα.]

Περισσότερα νησιά στο stereotyping people by their favorite islands...

2) Πινακοθήκη

[Θα είναι τέλειο πάρτι εγκαινίων - και ωραία έκθεση. Θα ήθελα να ήμουν εκεί.]

3) Η συνέντευξη της ημέρας

Ο Χρίστος Παπαδημητρίου είναι ένας ακόμη πετυχημένος Έλληνας του εξωτερικού, με μια ζωή που θα ζηλεύανε πολλοί. Διδάσκει πληροφορική στο πιο «επαναστατικό» πανεπιστήμιο του κόσμου, το Μπέρκλεϊ, γνωρίζει για τι μιλάει η θεωρία των παιγνίων, ζει στην πόλη του «Californication» και έχει συνυπογράψει μαζί με τον Απόστολο Δοξιάδη το Logicomix.

Και στη συνέντευξή του δηλώνει: Η ελπίδα βρίσκεται μόνο στο διαδίκτυο

4) Twilight Zone

5) Οι ταινίες που κάνουν τους άντρες να κλαίνε

Να μερικές, σύμφωνα με όσους συμμετείχαν σε έρευνα του BBC και τις έγραψε η Ελευθεροτυπία.

* The Lord of the Rings: The Return of the King. “Το έχω δει πολλές φορές αλλά ακόμα και στα 30 μου, ακόμα καταφέρνει να με κάνει να κλάψω κάθε φορά”

* The Shawshank Redemption. “Η ταινία αυτή με έκανε να κλάψω λόγω της χαράς και της ευτυχίας που ακολουθεί όταν οι δύο άνδρες ξανασυναντιούνται στην παραλία”

*  “Εγώ, η σύζυγός μου, οι γονείς της και οι γονείς μου πήγαμε για πρώτη φορά σινεμά και είδαμε το Up. Ο μόνος που δεν έκλαιγε ήταν ο πεθερός μου. Τώρα έχω επιτέλους αποδείξεις ότι είναι ρομπότ”.

* “Ο Rocky να κερδίζει τον τίτλο και να λέει: «εκτός από τη γέννηση του παιδιού μου, αυτή είναι η καλύτερη ημέρα στην ιστορία της ζωής μου. Θέλω να πω ένα πράγμα στη γυναίκα μου στο σπίτι. Άντριαν... τα κατάφερα!»”

* “Το καρτούν Τομ και Τζέρι του 1941 «The Night Before Christmas» είχε πολύ συναισθηματικό τέλος. Ο Τομ βλέπει το Τζέρι να παγώνει στο χιόνι έξω από το σπίτι και τον λυπάται. Τον βάζει στο σπίτι, τον ζεσταίνει, του προσφέρει γάλα και γίνονται φίλοι”.

6) Παιδικό βιβλίο (;)

Οι 10 πρώτες σελίδες του καλτ All My Friends Are Dead.

7) Κριτική της Κριτικής

Την πολυσυζητημένη στήλη «κριτική στην κριτική» (όπου ο ηθοποιός Γιώργος Κιμούλης απαντά σε κριτικούς θεάτρου δημοσίως, συχνά με χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση) άλλοι την βρήκαν ειλικρινή, άλλοι εφιαλτική, οι περισσότεροι την βρήκαν ενδιαφέρουσα αλλά άτσαλη.

Μέχρι στιγμής έχει κριτικάρει τις κριτικές δύο κριτικών, με εξαιρετικά επιθετικό ύφος – με το ύφος ταύρου εν υαλοπωλείο ή με το ύφος ανθρώπου που για χρόνια είχε κρατήσει το στόμα του κλειστό και τώρα δεν μπορεί να το κλείσει.

Ντρεπόμουν λίγο καθώς διάβαζα τα δύο -μέχρι στιγμής- κείμενα: εναντίον του Γρηγόρη Ιωαννίδη της Ελευθεροτυπίας και εναντίον του Γιώργου Σαρηγιάννη των Νέων – και τα δύο σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό. [Όποιος προσπαθούσε να του πει κάτι στα σχόλια άκουγε της χρονιάς του. Ποιος δεν λυπήθηκε ας πούμε την δημοσιογράφο Στέλλα Βλαχογιάννη - ας ελπίσουμε ότι ο Κιμούλης δε θα θυμηθεί αυτή την κριτική του '94, αλλιώς η Ροζίτα Σώκου την έχει βάψει.]   

Η στήλη του Κιμούλη δεν είναι μια ευχάριστη κλειδαρότρυπα στα παρασκήνια των θεατρανθρωπων, ούτε ένας απλός γελοίος κουτσομπολίστικος τσακωμός. Είναι μια σύγκρουση τρένου - με παιδικά υπονοούμενα, αλήθειες, ψέματα και υπερβολές.

Σε κάθε περίπτωση είναι κάτι πρωτότυπο. Ίσως και χρήσιμο – από πολλές απόψεις.

8) Διαφήμιση της Ημέρας

Παγωτό Σικάγο, της Δέλτα.

Αν ζούσατε στα ‘80ς θα θυμάστε όχι μόνο το παγωτό αλλά και την ίδια τη διαφήμιση. Ένα άλλο απ’ τα αγαπημένα μου τότε παγωτά ήταν σ’ ένα πλαστικό ποτήρι, άσπρο με μερικές ροζ και καφέ πινελιές. Το έψαξα. Το κουφό είναι ότι κυκλοφορεί ακόμα απ’ τη Δέλτα – και λέγεται (μ’ αυτή την παλιομοδίτική ορθογραφία) «Κοκταίηλ».

9) Γράψιμο

Στο http://iwl.me/ (που έμαθα απ’ τη Δέσποινα) αναλύουν κάτι που έγραψες και σου λένε σαν ποιον διάσημο συγγραφέα γράφεις. Ό,τι πρέπει δηλαδή για να σου τονώσουν το ηθικό. Έπρεπε το απόσπασμα να είναι στα αγγλικά οπότε έβαλα δυο παραγράφους της αγγλικής μετάφρασης του πραγματικού μου βιβλίου ‘Αόρατοι Ρεπόρτερ’ και πάτησα κλικ. Σε λίγα δευτερόλεπτα βγήκε το αποτέλεσμα.

YOU WRITE LIKE: DOUGLAS ADAMS

Χωρίς καμία εξήγηση, ή κάτι που θα το έκανε αξιόπιστο, το ‘Iwl.me’ ψευδώς υποστηρίζει ότι γράφω σαν τον σπουδαίο (και αγαπημένο μου) συγγραφέα. Η αβάσιμη χαρά μου δεν περιγράφεται.

[Τι είπε σε σας;]

10) Aggregator

Πάνω, η πισίνα της ημέρας: Viceroy Miami Exterior Pool, σχεδιασμένη απ’ τον Philippe Starck [+ για όποιον δεν το είδε: Έντεκα (ονειρικές πισίνες σε περίοδο κρίσης).]

«Της ζέστης; ή Το μουνί ραβανί, η πολλή τεστοστερόνη και άλλα θερινά αναγνώσματα» /// Ο Νίκος Δήμου γράφει (πολύ σωστά) για το Το τέλος των Αιώνιων Ελληνικών Διακοπών /// Πολύ ενδιαφέρον: ποιες ήταν οι πετυχημένες και ποιες οι αποτυχημένες αθηναϊκές συναυλίες του καλοκαιριού; /// To Seinfeld πειραγμένο ώστε να μοιάζει με παρανοϊκό θρίλερ… [Τέλειο απ’ τη μέση και μετά…] /// “A virtual tour of Masonic Temples around the world” /// Το τέλειο βιβλίο του Λύο Καλοβυρνά «Πλαθολόγιο Λέξεων» έφτιαξε λέξεις για έννοιες που χρειαζόταν επειγόντως μια λέξη. Τώρα είδα πως ένα νέο αγγλικό βιβλίο εντόπισε (αγγλικές) λέξεις που δεν ξέραμε καν ότι υπήρχαν. /// «H αξέχαστη κινηματογραφική μου εμπειρία», όπως την κατέγραψαν άνθρωποι του σινεμά. /// Απίστευτο μακιγιάζ αλά KISS. /// Κάποιος ξόδεψε 17 μήνες για να φτιάξει ένα κράνος σαν αυτό των Daft Punk. Μάλλον άξιζε. /// List of common misconceptions ///

11) Καλοκαιρινό Βίντεοκλιπ

.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ.

Φτιάχτηκε για να προβληθεί στην εκπομπή-αφιέρωμα της ΕΡΤ "Συντροφιά με την Άννα Βίσση" το 1986.  Όσο κουφό και νοσταλγικό θα περίμενε κανείς.

 .

.

-----------------------------------------------

.

.

.