Το είχα προσέξει σε πολλά παιδάκια, όταν όμως είδα το Πάσχα και τις ανιψιές μου να έχουν όλα τα βιβλία του Ντετέκτιβ Κλουζ κατάλαβα ότι τα πράγματα ήταν σοβαρά. Αν ήταν απλή μόδα θα είχε ξεφτίσει εδώ και χρόνια, όμως οι ιστορίες με αυτόν τον ήρωα παραμένουν δημοφιλείς. Γιατί;
Ζήτησα απ' την αδερφή μου -και άρα μητέρα των ανιψιών μου- να μου πει δυο λόγια, αλλά και να ζητήσει απ' το συγγραφέα να λύσει τις απορίες των κοριτσιών της...
Η μανία με τον ντετέκτιβ Κλουζ
Από την Τατιάνα Λιάνη.
Στο σπίτι μας λατρεύουμε τον ντετέκτιβ Κλουζ. Οι δίδυμες επτάχρονες κόρες μου διαβάζουν μετά μανίας τις περιπέτειές του κι εγώ τις κοιτάω νοσταλγώντας τις εποχές που δεν μπορούσα να ξεκολλήσω απ’ τους Μυστικούς Επτά και τα Πέντε Λαγωνικά. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι κι εγώ απολαμβάνω τα βιβλία του Jürgen Banscherus. Πολύ πιο άρτια και καλογραμμένα από τα βιβλία της Enid Blyton που διάβαζα μικρή, αλλά εξίσου εθιστικά, με ξελάσπωσαν αρκετές φορές που έβρισκα 5-10 λεπτά να διαβάσω στην παραλία, αλλά ανακάλυπτα ότι είχα ξεχάσει το βιβλίο μου. Έτσι λοιπόν το σκορ στο σπίτι μας είναι: Εύα 7 βιβλία, Άρτεμις 7 βιβλία, Μαμά 4 βιβλία και η τρίχρονη Έλλη έχει καταβροχθίσει (μασουλήσει δηλαδή) 2 βιβλία του Κλουζ.
Τον προηγούμενο μήνα ο πολυαγαπημένος Κλουζ, ο μικρότερος μεγάλος ντετέκτιβ του κόσμου, επέστρεψε λύνοντας δυο καινούρια μυστήρια («Βρόμικα κόλπα και βρεγμένα πόδια» και «Τέρατα, φεγγάρια και ναφθαλίνες» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο). Συνεχίζει να λατρεύει το γάλα και να πληρώνεται σε τσίχλες και τα τυχερά παιδιά της Θεσσαλονίκης θα έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν τον δημιουργό του, τον Jürgen Banscherus, στον Πολυχώρο Οξυγόνο (Ολύμπου 81) την Τρίτη 12 Μαΐου, στις 5 το απόγευμα. Εκεί θα είναι και ο εμψυχωτής Κωστής Ραμπαβίλας (που, παρεμπιπτόντως, έκλεψε τις εντυπώσεις στην εξαιρετική παράσταση «Η Βασίλισσα της Ομορφιάς» της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης), για ακόμα μεγαλύτερη διασκέδαση!
Εμείς είχαμε γνωρίσει οικογενειακώς τον συγγραφέα Jürgen Banscherus πέρσι στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης και τελικά μας παραχώρησε την συνέντευξη που ακολουθεί, απαντώντας στις απορίες μας...
Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο με ήρωα έναν μικρό ντετέκτιβ;
Η κόρη μου η Καταρίνα ήταν οκτώ χρονών όταν αποφάσισε να σταματήσει να διαβάζει αστυνομικές ιστορίες για παιδιά. Μου είπε ότι τις έβρισκε «τόσο βαρετές». Για να της δείξω ότι εγώ μπορώ να τα καταφέρω καλύτερα έγραψα το πρώτο βιβλίο με τον μικρό ντετέκτιβ Κβιατκόβσκι (στην ελληνική έκδοση: ντετέκτιβ Κλούζ), «Η συνωμοσία της τσίχλας».
Στην Ελλάδα τόσο τα παιδιά όσο και τους γονείς που διαβάζουν τις ιστορίες μου τους απασχολούν και τα κοινωνιολογικά ζητήματα: ενσωμάτωση, εικονική πραγματικότητα, bullying και άλλα.
Πως διαλέξατε το όνομα Κβιατκόβσκι; Είναι πολωνικό, έτσι δεν είναι;
Ναι, είναι πολωνικό. Ο αγαπημένος μου τερματοφύλακας τη δεκαετία του ’50 ήταν ο Χάινι Κβιατκόβσκι. Η ομάδα του ήταν η Μπορούσια Ντόρτμουντ. Ο δεύτερος λόγος που επέλεξα αυτό το όνομα ήταν ότι το «Κβιατκόβσκι» ηχεί παρόμοια με το «Κάλε Μπλόμκβιστ», το όνομα του διάσημου ντετέκτιβ της Άστριντ Λίντγκρεν.
Διαβάζατε παιδικές αστυνομικές ιστορίες όταν ήσασταν μικρός; Είχατε διαβάσει τον «Αιμίλιο και τους ντετέκτιβ» του Έριχ Κέστνερ (ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία!) ή τις περιπέτειες της Ένιντ Μπλάιτον, που ήταν τα δημοφιλέστερα παιδικά αστυνομικά στην Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες;
Από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι σήμερα είμαι εθισμένος στα βιβλία. Και φυσικά διάβαζα και παιδικά αστυνομικά. Δεν μου άρεσαν τα βιβλία της Ένιντ Μπλάιτον. Αλλά ο «Αιμίλιος και οι ντετέκτιβ» ήταν και μένα ένα απ’ τα αγαπημένα μου βιβλία. Όταν μάλιστα ήμουν δέκα χρονών είχα παίξει τον ρόλο του μικρού Ντίνσταγκ στο θέατρο.
Ποια άλλα βιβλία αγαπούσατε όταν ήσασταν μικρός;
Τα βιβλία του Καρλ Μέι και όλες τις ιστορίες που με ταξίδευαν σε εξωτικές χώρες και ηπείρους.
Ποιες είναι οι ωραιότερες παιδικές σας αναμνήσεις; Και τι θα θέλατε να θυμούνται τα παιδιά σας από τη δική τους παιδική ηλικία;
Αχ, αυτές οι ερωτήσεις είναι δύσκολες! Οι γονείς μου δεν είχαν ποτέ τηλεόραση. Αυτός είναι ο λόγος που έπαιζα τόσο πολύ έξω. Φτιάχναμε δεντρόσπιτα, σκάβαμε σπηλιές, μαλώναμε με άλλες συμμορίες. Οι φίλοι μου κι εγώ ήμασταν μαζί κάθε απόγεμα. Το σχολείο ήταν σημαντικό – όχι όμως όσο σημαντικές ήταν οι συναντήσεις με τους φίλους μου και το πόσο καλά περνούσαμε. Τη δεύτερη ερώτηση θα πρέπει να την στείλετε απευθείας στα παιδιά μου, την Καταρίνα (28) και τον Κρίστοφερ (24). Ελπίζω με όλη μου την καρδιά ότι απόλαυσαν την παιδική τους ηλικία.
Ο μικρός ντετέκτιβ σας είναι δημοφιλής σε πολλές χώρες και εσείς έχετε επισκεφτεί αρκετές από αυτές για να συνομιλήσετε με τις μικρούς αναγνώστες σας. Θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες εντυπώσεις σας, καθώς και το πώς διαφοροποιείται η πρόσληψη των βιβλίων σας στις διάφορες χώρες;
Ναι, μπορώ. Στη Γερμανία οι ιστορίες του Κλουζ διαβάζονται λόγω του σασπένς τους. Στην Ελλάδα τόσο τα παιδιά όσο και τους γονείς που διαβάζουν τις ιστορίες μου τους απασχολούν και τα κοινωνιολογικά ζητήματα: ενσωμάτωση, εικονική πραγματικότητα, bullying και άλλα. Τα παιδιά στην Τουρκία εστιάζουν στη διασκέδαση που τους προσφέρουν οι περιπέτειες του Κλουζ. Και στην Ελβετία οι δάσκαλοι χρησιμοποιούν αυτά τα βιβλία στο μάθημα των γερμανικών.
Έχετε επισκεφθεί την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Τι θα θυμάστε από αυτά τα ταξίδια σας; Είχατε ξαναβρεθεί στην Ελλάδα;
Όχι, δεν είχα ξαναέρθει. Αλλά φέτος το καλοκαίρι η γυναίκα μου κι εγώ θα περάσουμε τις διακοπές μας στην Κρήτη. Τι κρατάω από τις επισκέψεις μου στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη; Τη φιλοξενία και την εξαιρετική φιλικότητα όλων των ανθρώπων που συνάντησα.
Πώς γράφετε; Ακολουθείτε συγκεκριμένο πρόγραμμα, γράφετε καθημερινά; Και έχετε κάποιο συγκεκριμένο μέρος που προτιμάτε να γράφετε;
Δουλεύω από τη Δευτέρα ως την Παρασκευή. Στο σπίτι μου έχω ένα μεγάλο δωμάτιο, όπου βρίσκεται το γραφείο μου και γράφω πάντα εκεί.
Τι σχέδια έχετε για το μέλλον; Θα έχουμε τη χαρά να διαβάσουμε κι άλλες ιστορίες με τον ντετέκτιβ Κλουζ;
Κυκλοφόρησε πρόσφατα το πρώτο μου μυθιστόρημα για ενήλικες και θα ήθελα να γράψω κι άλλα. Αλλά θα συνεχίσω να γράφω και ιστορίες με τον Κλουζ. Δεν σκοτώνεις, άλλωστε, την αγελάδα που σε τρέφει…
σχόλια