Toν λένε Βασίλη Αθανασιάδη, είναι 31 ετών και μεγάλωσε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Πρόσφατα είδα πως ένα t-shirt με τη δική του ζωγραφιά του συγκροτήματος των Deep Purple (και τις δικές τους υπογραφές) πωλείται για να βοηθηθούν άνθρωποι που βρίσκονται στο Κέντρο Αποθεραπείας της Λάρισας.
(Για πληροφορίες και αγορές μπορείτε να μπείτε στο Facebook του.)
Μίλησα μαζί του για να τον γνωρίσουμε καλύτερα.
Από μικρό παιδάκι, αναγνώρισα μια ευκολία στα χέρια μου να ζωγραφίζω ανθρώπους πράγματα και τοπία χωρίς να μου διδάξει κάποιος την τέχνη της ζωγραφικής. Κατά τα εφηβικά μου χρόνια πήγα σε μια σχολή ζωγραφικής στο Δήμο Καλαμαριας και έμαθα να μεταχειρίζομαι τα χρώματα, γρήγορα πήρα μέρος σε κάποιες εκθέσεις τοπικά και είχα την πρώτη μου επαφή με γνωστούς καλλιτέχνες του χώρου όπως ο Δημήτρης Μυταράς και ο Στέλιος Μαυροματης.
Μεγαλώνοντας ήμουν γνωστός στα σχολεία ως ο Βασίλης ο ζωγράφος. Ένας τίτλος που μου άρεσε αλλά και που με ξεχώριζε. Θυμάμαι μου λέγανε, "εσυ αγόρι μου εχεις άστρο, εισαι ταλέντο μην το αφήσεις κτλ." Ετσι και εγω αναζήτησα τον δρόμο μου, στα 20 μου μετανάστευσα στη Γερμανία για να γίνω σχεδιαστής αυτοκινήτων. Είχα πάθος με τα αυτοκίνητα τότε... Εκει πέρασα 3 δύσκολα χρόνια μόνος σχεδιάζοντας κάθε μερα αυτοκίνητα ώσπου σιχάθηκα. Θεώρησα οτι το εξάντλησα και αυτο και ξαναγύρισα Ελλάδα όπου σπούδασα σχεδιαστής επίπλων στην Καρδίτσα.
Γυρνωντας στην Ελλάδα όμως, έπαψα να ζωγραφίζω γιατί μου είχαν λείψει τα πάντα... Ηθελα απλά να έχω ανοιχτά τα μάτια μου και να παρατηρώ τους ανθρωπους. Τα χρόνια δύσκολα εκείνη την περίοδο για τον κλάδο, έβλεπα την κρίση να έρχεται και αναγκάστηκα να δουλεύω όσο περισσότερο μπορούσα.
Το 2011 η κρίση ήταν πλέον γεγονός. Αναγκάστηκα να μεταναστεύσω ξανά Γερμανία αυτη την φορα λόγω αξιοπρέπειας. Πάντα ήμουν ευαίσθητος άνθρωπος. Ενα μήνα αφου πάτησα το πόδι μου σε γερμανικό έδαφος, μου εγινε πρόταση να γίνω σχεδιαστής-μηχανικός σε μια μεγάλη εταιρεία. Το αντικείμενο γνωστό-άγνωστο πήγα σε τεχνική σχολή εμαθα μηχανικός αλλά ακόμα δεν ήμουν ικανοποιημένος...
Ώσπου μια μέρα είδα στην τηλεόραση την εκπομπή world party με τον Γιώργο Μαυριδη. Με εντυπωσίασε πολύ που ζωγράφιζε όπου και να πήγαινε και μου θύμισε εμένα πολύ. Αμεσως μολις τελείωσε το επεισόδιο, ξαναξεκίνησα να ζωγραφίζω και ήταν σαν να βάζεις μπρος μια μηχανή μετα απο χρονια...
Όλο μου το πνεύμα ζωντάνεψε απο την καθημερινή βιομηχανική ρουτίνα και τις τοσες αλλαγες στη ζωη μου. Αποφάσισα να στείλω στον Μαυρίδη ένα μικρό πίνακα ως ευχαριστώ, χωρίς να με γνωρίζει ετσι επειδή ένιωθα ευγνώμων.
Χαρούμενος με την σκέψη οτι έπιασα την παλιά μου τεχνη, συνέχισα για λιγο καιρό, ώσπου μια μερα η είδηση οτι ενα πρόσωπο της οικογένειας μου στην Ελλάδα αρρώστησε με συγκλονίζει. Τα έξοδα τεράστια και η κατάσταση ιδιαίτερα δύσκολη. Εγω με τόση ενέργεια κάθε μερα που ζωγράφιζα αποφάσισα να σκεφτώ τι μπορω να κανω για να βοηθήσω.
Είχα κλείσει εισιτήρια να δω τους Deep Purple και αποφάσισα να ζωγραφίσω κάτι και να προσπαθήσω να το πουλήσω ώστε να βοηθήσω την κατάσταση. Είχα πάντα στο μυαλο μου πως η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς και ζωγράφισα το συγκρότημα. Στη συναυλία, μεσα στο πληθος, γνώρισα έναν φίλο του συγκροτήματος ο οποίος προσφέρθηκε να με συστήσει σ' αυτούς.
Πήγαμε στα παρασκήνια, και αφου μιλησαμε προσφέρθηκαν να βάλουν υπογραφές στο έργο ώστε να κανω μια δημοπρασία για να μαζέψω τα λεφτά. Ήταν όλοι εκει πολυ ευγενικοί μαζι μου καθώς και ενα μέλος του συγκροτήματος ειναι και ο ίδιος ζωγράφος και υπήρχε μεγάλη ευαισθησία. (Αλληλεγγύη μεταξύ καλλιτεχνών!) Αυτο με δυνάμωσε.
Εκείνο το βράδυ βρέθηκα ανάμεσα σε μια πολυ μεγάλη παρέα και έκανα επαφές και με υπόλοιπα μέλη απο άλλα συγκροτήματα τα οποία με σύστησαν και σε άλλους. Σε ενα χρονο, τα λεφτά είχαν συγκεντρωθεί και εγω βρέθηκα να πηγαίνω σε συναυλιες και να ζωγραφίζω τελικά για τους καλλιτέχνες. Γνώρισα προσωπικά πολλούς οπως τον Carlos Santana, τους Scorpions, τον Ozzy Osbourne, zztop, Motörhead, Sir Rod Steward κ.α. αλλά δεν σταμάτησα εκει.
Εγω τους ζωγράφιζα και αυτοί βάζανε σε κάθε μου πίνακα την υπογραφή τους γιατι είχα στο μυαλο μου να βοηθήσω και υπόλοιπο κόσμο. Χαιρόμουν εγω που βοηθουσα, χαιροντουσαν και αυτοί που με γνώριζαν και βοηθουσαν και θα χαιροντουσαν και οι ανθρωποι και οι οικογενειες τους που θα βοηθούσαμε! Έτσι γεννήθηκε η ιδέα με τα t-shirt. Πριν λίγο καιρό είδα ενα site στο Ίντερνετ που βοηθούσε φιλανθρωπικές οργανώσεις η μεμονωμενες περιπτωσεις οικογενειών κάνοντας δημοπρασίες απο πράγματα διάσημων προσωπικοτήτων ή αθλητών, το charity idols. Απο εκεί λοιπόν επέλεξα να βοηθήσω για αρχή κάποια παιδιά που νοσηλεύονται στο κέντρο αποκατάστασης της Λάρισας. Την Μυρτω τον Άγγελο τον Γιώργο και την Ασπασία. Είχα διαβάσει για αυτά τα παιδιά μεμονωμένα πως βρέθηκαν να νοσηλεύονται και να παλεύουν για την ζωη τους. Αυτο εγινε πριν το Πάσχα και σκέφτηκα πόσο δύσκολα περνάνε κάποιοι συνάνθρωποι μας μεσα σε νοσοκομεία τετοιες μερες. Με άγγιξαν οι ιστορίες τους και θεώρησα κατα την κρίση μου οτι στους καιρούς που ζούμε η ανάγκη για την νοσηλεία αυτών των περιπτώσεων ειναι μεγάλη.
Ετσι ξεκίνησα μια μικρή καμπάνια στο Instagram το #vforacause ώστε να μαζέψω χρήματα και να τα δωρίσω στα παιδιά αυτά μέχρι το τέλος αυτού του χρόνου. (Ουσιαστικά το κέρδος απο τα t-shirt θα ειναι της τάξεως σχεδόν του 50%) με τιμή ανα t-shirt να αγγίζει τα 20€ + έξοδα αποστολής. Οπότε όλοι χαιρόμαστε. Εγω που βοηθάω, ο καλλιτέχνης που με στήριξε και βοήθησε με τον τροπο του, ο αγοραστής που ενίσχυσε και αισθάνθηκε κοινωνικά οτι προσφέρει, και τέλος οι άνθρωποι που θα συνεχίσουν να χαμογελάνε και να προσπαθούν να αναρρώσουν στην άκρη-αρχή αυτής της αλυσίδας. Θέλω να παραμείνουμε άνθρωποι με αισθήματα σαν κοινωνία και πρώτα απο όλα εγώ, εσύ αυτός. Ο κάθε ένας αν φανταζόταν την ζωη σαν κάποιος άλλος ίσως να γίνει καλύτερο το αύριο για όλους.
Πρόσφατα έκανα κι έναν πίνακα με τον Νίκο Γκάλη ο οποίος ειναι να δωθεί στον ίδιο αυτη την εβδομαδα ώστε να δημοπρατηθεί και τα έσοδα να δωθούν παλι για φιλανθρωπικό σκοπό μέσω του charity idols. Με αυτούς τους ανθρώπους απλα επικοινώνησα μια μερα πριν απο τρεις εβδομαδες για πρώτη φορα και μετα χαράς δεχθηκανε να συμβάλω και εγω με τον τροπο μου. Το μονο που μας μένει τωρα ειναι να δεχθεί και ο Γκάλης αν του αρέσει ο πινακας!
