Επειδή άκουσα αποσπάσματα και μ' άρεσε πολύ,
ζήτησα απ' τον ιδρυτή τους Νεκτάριο Κουβαρά, (που έχει γράψει τη μουσική και τους στίχους των 12 αυτοβιογραφικών τραγουδιών του δίσκου τους) να μου πει μερικά απ' τα αγαπημένα του πολιτιστικά αγαθά...
Αγαπημένο φιλμ:
Groundhog Day, του Ηarold Ramis (1993)
Έχω τρελό θέμα με την επανάληψη στην Τέχνη αλλά και στη ζωή μου. Αν κάποιος διαχειριστεί το στοιχείο της επανάληψης σωστά μπορεί να κάνει παπάδες και η Μέρα της Μαρμότας είναι το απόλυτο κινηματογραφικό παράδειγμα γι’αυτό.
Επίσης είναι τρομερά αστείο και, για μένα, ο ορισμός της feelgood ταινίας. Παλιά σ’ένα demo, είχα σαμπλάρει ένα απόσπασμα από κάτι που λέει ο χαρακτήρας του Bill Murray και το είχα βάλει στην αρχή του The Wheel Forever, ενός κομματιού μας που επίσης έχει θέμα την επανάληψη (και αποτελείται από 3 επαναλαμβανόμενα μέρη – χα!)
Αγαπημένο άλμπουμ:
Pixies, Doolittle (1989)
Οτιδήποτε έχουν υκλοφορήσει οι Pixies είναι αριστούργημα, αλλά το Doolittle βρίσκεται μερικά κλικ παραπάνω. Καταρχάς λόγω των κομματιών που έχει μέσα (προφανώς) αλλά και για έναν ακόμα λόγο: Oι Pixies πάντα μας κορόιδευαν μες στα μουτρα μας (έχουν ονομάσει και δίσκο τους Trompe le Monde άλλωστε), αλλά στο Doolittle το κάνουν με τον πιο εμφανη τρόπο, βάζοντας μαζί με όλες τις βαριές και θεοσκότεινες κομματάρες, τραγούδια όπως το La La Love You και το (υπέροχο) Ηere Comes Your Man.
Mε κίνδυνο να παρεξηγηθώ και να πέσει φωτιά να με κάψει που τολμάω να το αναφέρω αυτό στην ίδια παράγραφο με τους Pixies, θα πω ότι κατά κάποιο τρόπο, αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε κι εμείς στο Hyena.
Αγαπημένη συναυλία:
(Ισοπαλία) Talking Heads, Stop Making Sense (1984) και Τalking Heads στη Ρώμη (1980)
(ολόκληρη η συναυλία τους στη Ρώμη!)
Πιστεύω ότι το Stop Making Sense αγγίζει την τελειότητα και ότι σχεδόν 30 χρόνια μετά δεν έχει ξεπεραστεί σα θέαμα. Από την άλλη, το live στη Ρώμη έχει μια εκτέλεση του Τhe Great Curve που κάνει την επιλογή πολύ δύσκολη. Πάντως οι Talking Heads δεν είναι η αγαπημένη μου μπάντα εν γένει, δηλαδή το γεγονός ότι τα 2 καλύτερα live που’χω δει στη ζωή μου είναι δικά τους, εκτός από ενδεικτικό του μεγαλείου τους, είναι και λίγο “σύμπτωση”.
Aγαπημένο βίντεοκλιπ:
The Clash, Overpowered by Funk
Aρχικά έλεγα να πω το Electrobank των Chemical Brothers ή το Electrolite των REM, που τα’χει κάνει και τα 2 ο θεός Spike Jonze (άλλη μια σύμπτωση εδώ με τη ρίζα “electro”- αλήθεια δεν το κάνω επίτηδες) αλλά μετά θυμήθηκα αυτό το κλιπ των Clash, το οποίο μάλλον δεν είναι καν επίσημο.
Ίσως είναι που πρόλαβα πολύ λίγη “εϊτίλα” στη ζωή μου και την έχω ωραιοποιήσει κάπως στο μυαλό μου, αλλά τα πάντα σ’αυτό το βίντεο από την άρχη μέχρι το τέλος μου φαίνονται φανταστικά. Και περισσότερο απ’όλα, το κοριτσάκι που εμφανίζεται στο 0:20.
Αγαπημένη φωτογραφία:
Δεν ξέρω καν το όνομα του/της φωτογράφου, την είχα βρει στο tumblr πριν 2 χρόνια και κάτι. Mε ηρεμεί απίστευτα. Την έχω χωρίσει σε πολλά μικρότερα κομμάτια μ’ένα πρόγραμμα που λέγεται Rasterbator και την έχω κολλήσει πάνω απ’το κρεβάτι μου.
----------------------------------------------------------------------
*Η παρουσίαση του δίσκου των His Majesty The King of Spain: απόψε Τρίτη 26 Ιουνίου στις 22.00 >>> Six D.o.g.s., Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι.
(και ναι, αυτή είναι δική τους, απ' το άλμπουμ φωτογραφιών τους στο jumping fish)
σχόλια