Το Shortlandia ξεκινά το ταξίδι του, με σκοπό να βοηθήσει στην προώθηση της μικρού μήκους ταινίας, πέρα από το φεστιβαλικό κύκλωμα προβολών, λειτουργώντας ως μια άτυπη διανομή, σε Αθηνά, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Tην Παρασκευή 27 Φεβρουάριου στις 23:00, το κοινό της Θεσσαλονίκης θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει 8 ταινίες νέων δημιουργών στο Ολύμπιον, σε ένα χορταστικό πρόγραμμα συνολικής διάρκειας 149 λεπτών. (Τιμή εισιτηρίου 5 ευρώ).
Ο εμπνευστής του, Γιώργος Τελτζίδης εξηγεί
Κάθε χρόνο, στο φεστιβάλ Δράμας κατατίθενται πάνω από 100 μικρού μήκους ταινίες.
Από αυτές, κάποιες θα πάρουν τον δρόμο για το εξωτερικό (με αρκετές να έχουν αξιοθαύμαστη πορεία), κάποιες θα συνεχίσουν το ταξίδι τους σε άλλα εγχωρία φεστιβάλ και κάποιες άλλες θα βρεθούν στα αζήτητα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως όλος αυτός ο αριθμός ταινιών, μια παραγωγή διόλου ευκαταφρόνητη για μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, πέρα από το φεστιβαλικό κύκλωμα και τις οποίες αποσπασματικές θεματικές προβολές, δεν θα συναντήσουν ποτέ το ευρύ κοινό.
Θεωρώ ότι το η σημαντικότερη δυσλειτουργία του ελληνικού κινηματογράφου, δεν είναι η ελλιπής χρηματοδότηση, άλλα το γεγονός ότι οι θεατές έχουν γυρίσει την πλάτη τους στις ταινίες.
Τα εισιτήρια που κόβονται κάθε φορά που μια ελληνική ταινία βγαίνει στις αίθουσες, είναι άκρως απογοητευτικά (με ελάχιστες θετικές εξαιρέσεις). Άρα μιλάμε για ένα πολιτιστικό προϊόν που έχει σχεδόν μηδαμινό αντίκρισμα στην συνείδηση του κοινού.
Δεν πιστεύω στον μύθο που θέλει τον μέσο θεατή αδιάφορο. Όσες φορές έχει τύχει να προβάλω μικρού μήκους ταινίες σε γνωστούς και φίλους, πέρα από τον εργασιακό μου χώρο, μου κάνουν την ίδια ερώτηση. Πώς μπορεί κάποιος να βρει αυτές τις ταινίες;
Αν θέλουμε να μιλάμε για αναγέννηση του εγχωρίου σινεμά, αυτό θα πρέπει να ξεκινήσει με την αποκατάσταση της σχέσης θεατή-δημιουργού. Ο κόσμος θα πρέπει να εμπιστευθεί και πάλι τις ελληνικές ταινίες , κατανοώντας ότι είναι ένα καλλιτεχνικό είδος που τον αφορά σε όλα τα επίπεδα.
Η κινηματογραφική ανάπτυξη αποτελείται από ένα ευρύ φάσμα, που ξεκινά από σχολικά προγράμματα όπως το Πάμε Σινεμά, κινηματογραφικές λέσχες, μικρά και μεγάλα φεστιβάλ, κύκλωμα διανομής, ιδιωτική και δημόσια πρωτοβουλία. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την ανεπτυγμένη αισθητικά παραγωγή που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, μπορούν να κάνουν το κόσμο να γεμίσει και πάλι τις αίθουσες.
Το σκεπτικό προσπαθειών όπως το Shortlandia, είναι πολύ απλό. Ή κάνεις μια ταινία και αφού ολοκληρώσει τον κύκλο της στα φεστιβάλ, μπαίνει στο συρτάρι και ξεχνιέται ή την παίρνεις στον ώμο και ξεκινάς εσύ να συναντήσεις το κοινό. Η παθητικότητα δεν μπορεί ποτέ να έχει δημιουργικά αποτελέσματα.
Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν πηγαίνει σε φεστιβάλ, ο μέσος όρος θεατών δεν έχει πάει ποτέ σε φεστιβάλ, δεν έχει δει ποτέ του μικρού μήκους ταινία. Είναι σημαντικό να δούμε πως μπορούμε να πλησιάσουμε αυτό το κοινό, ώστε να ξεκινήσει μια σχέση.
Δεν πιστεύω στον μύθο που θέλει τον μέσο θεατή αδιάφορο. Όσες φορές έχει τύχει να προβάλω μικρού μήκους ταινίες σε γνωστούς και φίλους, πέρα από τον εργασιακό μου χώρο, μου κάνουν την ίδια ερώτηση. Πώς μπορεί κάποιος να βρει αυτές τις ταινίες;
Με προβολές σε μεγάλους και κεντρικούς κινηματόγραφους μπορεί να του δοθεί αυτή η ευκαιρία και αν αυτό κατορθώσει να αποκτήσει μια συγκεκριμένη χρονική συχνότητα, ώστε να ξέρει π.χ. κάθε Παρασκευή ή Σάββατο σε μια αίθουσα κοντά του μπορεί να παρακολουθήσει κάτι αντίστοιχο, έχει αυτομάτως δημιουργηθεί ένας δίαυλος επικοινωνίας.
Στόχος μου είναι να πάρει σιγά σιγά η μικρού μήκους την θέση της στο σινεμά και να γίνει κάτι πέρα απο το ενα φεστιβαλικό χαπενινγκ.
Για παράδειγμα στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις υπάρχουν σινεμά και τηλεοπτικά κανάλια που προβάλλουν σε καθημερινή βάση μικρού μήκους. Ουτοπικό να γίνει κάτι τέτοιο και εδώ, αλλά κάπως πρέπει να αρχίσουμε.
*Το Shortlandia μετά την Θεσσαλονίκη θα συνεχίσει την πορεία του σε Αθηνά, Πάτρα, Αγρίνιο, Τρίκαλα και άλλες πόλεις.
Oι ταινίες
Γεννήτρια (19')
Ο Σάββας είναι ένας πενηνταπεντάχρονος πατέρας που βλέπει ό,τι έχτιζε ολη του τη ζωή να γκρεμίζεται. Ο κόσμος γυρω απ το μαγαζί του αλλάζει διαρκώς. Πώς εφτασε ως εδω; Τι μπορεί να κάνει τωρα; Τη μέρα που η Αθηνά φλέγεται από διαδηλώσεις και συγκρούσεις, ο Σάββας αποφασίζει να δράσει δείχνοντας την ανάγκη του για μια νέα πιο καθαρή αρχή.
Σενάριο: Γιώργος Τελτζίδης
Σκηνοθεσία: Νικολέτα Λεούση
ΕΞΟΔΟΣ Κ1 (15')
Η ΕΞΟΔΟΣ Κ1 βρίσκεται πάνω στον τοπικό αυτοκινητόδρομο που συνδέει το αεροδρόμιο με την πόλη. Είναι ένα σημείο εξόδου από ένα κλειστό σύστημα δρόμων προς ένα σημείο όπου η άσφαλτος τελειώνει και μια νέα γεωγραφία φανερώνεται. Η ταινία περιγράφει ένα σύγχρονο τόπο μετακίνησης και μετανάστευσης στην περιφέρεια μιας Ευρωπαικής πόλης, της Αθήνας.
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Τζάνις Ραφαηλίδου
Τρεις Αυγουλιέρες Παραλίγο Τέσσερις (24')
Ο Χαράλαμπος αποφασίζει να γεμίσει τον άδειο χρόνο και χώρο του ξεκινώντας μια συλλογή: τυχαία θα καταλήξει στις αυγουλιέρες. Μέχρι που μια μέρα θα διασταυρωθεί με τη Δήμητρα, επίσης μοναχική αλλά φανατική συλλέκτρια. Η σχέση τους θα έχει τη χαρά της ανακάλυψης και τα γερά θεμέλια της κοινής συλλογής. Όμως όλα θα αλλάξουν, όταν το ζευγάρι θα έρθει αντιμέτωπο με έναν πρωτόγνωρο πειρασμό.
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Σαμαράς
Στο κατώφλι (19')
H Λένα ζει με την οικογένειά της σε ένα απομονωμένο σπίτι της ελληνικής επαρχίας ως ένα ζωντανό σώμα προς χρήση. Βρίσκεται τώρα Στο κατώφλι της ζωής της όπου καλείται να αποφασίσει αν θα το περάσει μένοντας μέσα ή έξω από αυτό το καθεστώς.
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Aναστασία Κρατίδη
Ο Μιγκέλ Άλβαρες φοράει περούκα (16')
Σύνορα Μεξικού και Αμερικής.
Η Τιχουάνα είναι η συνοριακή πόλη με τη μεγαλύτερη κίνηση στον κόσμο. Έχει περίπου 24 χιλιόμετρα κοινά σύνορα με το Σαν Ντιέγκο και υπολογίζεται ότι τη συνοριακή γραμμή διασχίζουν κάθε χρόνο 50 εκατομμύρια άνθρωποι με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής. Ο Μιγκέλ Άλβαρες, ένας 50χρονος τελωνειακός έχει καρκίνο κι έρχεται αντιμέτωπος με το φόβο του να χρειαστεί να περάσει το μεγαλύτερο σύνορο από όλα, αυτό μεταξύ ζωής και θανάτου. Ο συνάδερφος του, Κάρλος, έχει βρει έναν καλύτερο τρόπο να περνάει στην άλλη πλευρά. Ο Κάρλος προσκαλεί το Μιγκέλ στο Drag Show που δουλεύει τα βράδια.
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Αρασέλη Λαιμού
Λαβύρινθος (12')
Ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για την κατανόηση και την αντίληψη της μουσικής από κωφούς.
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Δημήτρης Παπαθανάσης
Λευκό σεντόνι (19')
Αύγουστος. Αφόρητη ζέστη. Η αδιάκοπη πορεία των αυτοκινήτων καθώς προσπερνούν τη μοναξιά της επαρχίας. Μοναδική φιγούρα στην ερημιά αυτού του τόπου μια γυναίκα που περνά τις ώρες στην εθνική οδό. Δεν έχει κανένα προορισμό παρά μόνο τις μνήμες της.
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Σόνια Λίζα Κέντερμαν
Dye (25')
Προϊόντα τηλεπώλησης, θεωρίες συνομωσίας, τριχόπτωση, σύστημα πυραμίδας, σπρέι πύκνωσης μαλλιών, καλοκαίρι.
Ο Παναγιώτης, ο Νίκος και η Φανή είναι μια οικογένεια που ζει στήν Αθήνα. Απο πάνω τους υπάρχει ενα διαμέρισμα που νοικιάζουν στον Ρασιντ. Όταν ξαφνικά παρουσιαστεί μια ευκαιρία πώλησης του διαμερίσματος. Ο καθένας θα κληθεί να διαλέξει μεριά, με τα όρια ανάμεσα στον θύτη και το θύμα να ειναι δυσδιάκριτα.
Σενάριο: Γιώργος Τελτζίδης & Δημήτρης Παπαθανάσης
Σκηνοθεσία: Γιώργος Τελτζίδης
σχόλια