Τι έμαθες απ' την εμπειρία των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ για τα φτηνά ναρκωτικά στην Αθήνα;
Κατεβήκαμε στην Αθήνα στις 16 Μαρτίου και ξεκινήσαμε τα γυρίσματα στις 18, Καθαρά Δευτέρα.
Αφού περάσαμε λίγες χαρούμενες ώρες στον λόφο του Φιλοπάππου, ακούγοντας Λοίζο και χαζεύοντας τους χαρταετούς να πετούν πάνω από την ακόμα όμορφη Αθήνα - ουσιαστικά προσπαθώντας να μαζέψουμε κουράγιο για την εβδομάδα που μας περίμενε - κατεβήκαμε στο Σύνταγμα. Από εκεί ξεκινήσαμε να περπατάμε την Πανεπιστημίου με κατεύθυνση Ομόνοια. Ήξερα, όπως οι περισσότεροι, οτί στην περιοχή του Πανεπιστημίου και της Βιβλιοθήκης γίνεται χρήση ηρωίνης αλλά σκοπός μου ήταν να βρώ ανθρώπους στο δρόμο που θα μπορούσαν να μου μιλήσουν για ένα είδος κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης που τους τελευταίους μήνες είχε τραβήξει την προσοχη του ECDC (European Centre for Disease Prevention) και απο εκεί της Huffington Post, το σίσα.
Η ατμόσφαιρά στο κέντρο ήταν σημαντικά διαφορετική απο αυτήν στου Φιλοπάππου. Οι δρόμοι ήταν σχεδόν άδειοι και ο ουρανός γκρί - ή έτσι μου φάνηκε. Πίσω από την Βιβλιοθήκη, συναντήσαμε τρεις άντρες και μία γυναίκα. Ήταν καθισμένοι σε ένα σκαλί και ετοιμάζονταν να κάνουν χρήση ηρωίνης. Ο ένας από τους άντρες είχε μια τεράστια ανοιχτή πληγή στο λαιμό, η οποία έσταζε αίμα και πύο. Επειδή κάνεις άλλος από το συνεργείο δεν μιλούσε Ελληνικά, ηταν δική μου δουλεία να τους προσεγγίσω και να ρωτήσω εάν γνώριζαν τίποτα για το σίσα. Τώρα που το σκέφτομαι μάλλον ήταν υπερβολικό, αλλά εκείνη τη στιγμη ένιωθα αρκετά φοβισμένη. Τέλος πάντων, οι ανθρωποι τελικά ήταν πολύ ευγενικοί, και αφού τους εξήγησα τον σκοπό μου, με παρέπεμψαν σε κάποιους δρόμους πιο κάτω, στην Καποδιστρίου, εξηγώντας μου οτί εκεί θα έβρισκα χρήστες σίσα και οτί στο μέρος που βρισκόμασταν δεν επιτρεπόταν η χρήση του (από τους θαμώνες). Οι ίδιοι δεν ήθελαν να έχουν καμμία σχέση με το συγκεκριμένο ναρκωτικό.
Στην Καποδιστρίου, δίπλα ακριβώς στο φανάρι, γνωρίσαμε τον Κωνσταντίνο, με τον οποίο και θα περνούσαμε μεγάλο μέρος τον επόμενων ημερών. Ηταν ιδιαίτερα νευρικός, το οποίο δεν βοηθούσε ούτε τα δικά μου νευρά, ούτε αυτά των υπόλοιπων οι οποίοι βρισκόντουσαν σε μια ξένη χώρα, και άρα δυσκολεύονταν να κατανοήσουν το τι συνέβαινε. Αργότερα, ο Κωνσταντίνος μου είπε οτί αν δεν του είχα χαμογελάσει τη στιγμή που τον πλησίασα, θα είχε φώνάξει τους δικούς του για να μας πάρουν τις κάμερες, τα λεφτά και ότι άλλο είχαμε πάνω μας.
Καπού εκεί ξεκινά η ταινία μας. Ελπίζω να τη δείτε με ενδιαφέρον και να πάρετε και κάτι από αυτή. Εγώ τι πήρα από την εμπειρία των γυρισμάτων; Έμαθα πως όταν προσεγγίζεις τους ανθρώπους καλοπροαίρετα και με ειλικρίνεια, δεν ύπάρχει κανένας λόγος να φοβάσαι. Και ότι σε καιρούς λιτότητας η ανθρώπινη ζωή χάνει την αξία της. Το σίσα είναι απλά ένας κώδωνας κινδύνου, όχι ο μόνος.
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
σχόλια