Ανίκανη να βιώσω στο ίδιο μου το σώμα
παλεύω μ' ένα σκούρο και λεπτεπίλεπτο τέρας
Τρέχω απ τα άκρα μου ως τον φάρυγγα.
Αναγουλιάζω και δε μπορώ εύκολα να μετακινήσω το κορμό μου.
Φεύγω και μένω στο κόσμο,πλάι στο μπούγιο
για να με παρεξηγήσουν,για να μην κάνω σπασμωδικές κινήσεις
Να μην έχω κρίση να μη μπορώ να εκτεθώ
Κοιτάω ψηλά,χαμογελάω σε φιγούρες
ξεχωρίζω πάντα τα χείλη τους : είναι καλά,ρωτούν
μισοκλείνω μάτια και απαντάω όλα καλά
Το τέρας επιστρέφει και είναι γλυκό.
Αλλάζω δωμάτια και κάθε φορά η αφίσα του σημείου επιστρέφει
ανάμεσα στα χέρια μου.
Δαγκώνω τα χέρια μου,γι ν' απαλύνω τον εγωισμό μου
εκείνη είναι τέρας ηρωισμού-δε ξεχνώ.
Ανοιγοκλείνω τα συναισθήματά μου και τα
προσφέρω σε οικείους μου
κενό.
Σύγκρουση επανάληψης με επανάληψη.
Θα πιω ένα σφηνάκι,θα καπνίσω ένα ''φοιτητικό'' τσιγάρο.
Θα κοιμηθώ.
σχόλια