1. Ο νέος είναι ωραίος
Ναι, ενδεχομένως… Αλλά μάλλον όχι. Διότι αν έχει αναδειχθεί μέσα από τους ίδιους κομματικούς/οικονομικούς μηχανισμούς που αναδείχθηκαν και οι προηγούμενοι του κόμματός του, πόσο απαγκιστρωμένος μπορεί να είναι από τις πολιτικές και τα λάθη που μας έχουν οδηγήσει εδώ σήμερα; Μπορεί το νεαρό της ηλικίας να προδιαθέτει για μια προοδευτικότερη άποψη, δεν αποτελεί όμως και εγγύηση για αυτήν. Και ο Χίτλερ κάποτε, νέος ήταν. Και ο Γλέζος γέρασε.Για να μην αναφερθούμε για τους γόνους οικογενειών, που επειδή ο πατέρας ντρέπεται να βγει ξανά στο «σφυρί», βάζει μπροστά την κόρη. Δεν είναι κληρονομικό χάρισμα η πολιτική, γεγονός για το οποίο διέλυσε κάθε υποψία ο προηγούμενος πρωθυπουργός, Γεώργιος Α. Παπανδρέου. Ναι στους νέους που φέρουν νέες ιδέες και νέες πρακτικές για νέες λύσεις.Το αυτό ισχύει και για τους νέους πολιτικούς σχηματισμούς.
2. Με βοήθησε, πρέπει να το ξεπληρώσω
Λάθος. Αν παρέκαμψε τη νομοθεσία και σε βοήθησε να διοριστείς, να πάρει καλή μετάθεση ο γιος σου στο στρατό, να πάρει ο παππούς σου τη σύνταξη που δικαιούται πιο γρήγορα , τότε έχεις την πλέον ατράνταχτη απόδειξη ότι αυτός που θέλει την ψήφο σου, παρανομεί. Και άντε να το κάνει γιατί αγαπάει τον παππού. Τότε θα ‘κανε το καλό και θα το’ριχνε στο γιαλό. Δεν θα ζητούσε ανταλλάγματα. Είσαι σίγουρος όμως ότι τα κίνητρά του είναι άδολα; Και αν πράττει έτσι για δυο-τρεις ψήφους, μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να πράξει για δυο-τρεις παχουλές δεσμίδες χαρτονομίσματα των 500. Που πάλι εσύ θα πληρώσεις, βλ.υπόθεση Τσοχατζόπουλου. Επομένως αντί να τον στείλεις με την ψήφο σου κατ’ευθείαν στο μέλι, μήπως να τον έστελνες καλύτερα σπίτι του, μπας και γλιτώσουμε από καμιά μίζα και παραδοθεί κανένα έργο της προκοπής;
Μην ξεχνάς ότι πίσω από το παραβάν είσαι μόνος σου και είσαι δυνατός. Και όσο κι αν από το γραφείο του ελέγξουν μετά τις ψήφους από κάθε εκλογικό τμήμα, δε μπορούν να σου κάνουν τίποτα. Γιατί απλά δεν θα έχουν εκλεγεί…
3. Το λευκό είναι υπέρ του πρώτου κόμματος
Ένας από τους παλιότερους αστικούς μύθους. Το λευκό δεν προσμετράται στο πρώτο κόμμα και καλά θα έκανε να αναγνωριζόταν και από το πολιτικό σύστημα, όπως έγινε από το δικαστικό, ως έγκυρη ψήφος, και μάλιστα να οδηγούσε και σε κενά έδρανα στη Βουλή. Έτσι, μπας και ‘βάζαν μυαλό μερικοί- μερικοί που θεωρούν την εκλογή τους δεδομένη.
4. Αν ψηφίσουμε λιγότεροι από τους μισούς, θα ακυρωθούν οι εκλογές
Το πλέον επικίνδυνο ψέμα. Έχουν κάθε λόγο να σε κάνουν ανεπίσημα να πιστέψεις πως αν απέχεις, μπορεί και να κάνεις την ύψιστη πολιτική πράξη. Αμ δε… Σε κανένα σημείο του Συντάγματος δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη και καλά θα κάνεις να το διαδώσεις αυτό. Και πέντε άτομα να πάμε να ψηφίσουμε, κυβέρνηση θα βγάλουμε. Χωρίς νομιμοποίηση βέβαια, αλλά μήπως είχε νομιμοποίηση η κυβέρνηση Παπαδήμου; Οι ελεγχόμενοι από αυτούς θα πάνε να ψηφίσουν και θα τους δώσουν και μεγάλα ποσοστά, αφού εσύ, διαμαρτυρόμενε θα απέχεις. Μόνο με την ψήφο σου μπορείς να τους ανατρέψεις και να τους τιμωρήσεις. Αν το θες βέβαια…
5. Και τι θα αλλάξει;
Θες να μας πεις δηλαδή ότι η Ελλάδα επί Ανδρέα Παπανδρέου ακολουθούσε την ίδια πολιτική που ακολουθούσε και επί Κώστα Σημίτη… Αυτό δε λες; Και αφού ξέρεις πως αλλαγές (έστω και μικρές ) γίνονται μέσα από αλλαγή προσώπων ακόμη και μέσα στο ίδιο κόμμα, για αναλογίσου πόσες αλλαγές μπορούν να επέλθουν σε αυτόν τον ταλαιπωρημένο τόπο αν αλλάξουν οι συσχετισμοί όχι μόνο ανάμεσα στα πρόσωπα, αλλά και ανάμεσα στα κόμματα. Μπορείς να κάνεις τη διαφορά, στηρίζοντας αυτούς που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Σε πείσμα όσων μπορούν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο τη διαφθορά.
6. Όλοι είναι ίδιοι.
Τα ‘παμε και πριν. Μπορεί να μην σε εκφράζει απόλυτα κανείς. Αλλά σίγουρα διαφέρουν. Κι εσύ τουλάχιστον είσαι ικανός να εντοπίσεις τον μονόφθαλμο ανάμεσα στους τυφλούς. Καν’το! Για το δικό σου καλό. Για το δικό μας καλό. Για το βαθύ, απέραντο γαλάζιο της Ελλάδας.
7. Ζήτησε συγγνώμη, κατάλαβε το λάθος του.
Έχει εκφραστεί πολύ έξυπνα ο ελληνικός λαός επ’αυτού: «να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι», «από τότε που βγήκε το συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο», «το συγγνώμη είναι μισό χ….ο», κτλ. Διαλέγεις και παίρνεις. Το mea culpa που λέγαν οι Λατίνοι και το είχε ξαναθυμηθεί ο Παπανδρέου στη δεκαετία του ’80, τι να το κάνεις; Αφού αγαπητέ κύριε/αγαπητή κυρία, δεν είχες τη γνώση, την πληροφορία και την πολιτική διορατικότητα να αντιληφθείς πως δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά εσύ στραβά μας αρμενίζεις, πως ζητάς τώρα να σου ξανά εμπιστευθώ το ρημάδι το καράβι; Πάλι σε ξέρα δεν θα το βγάλεις; Δεν είναι πιο λογικό να βρούμε άλλους καπεταναίους; Διότι πάλι ο πάνσοφος ελληνικός λαός έχει πει «γέρος λύκος καινούρια περπατησιά δε μαθαίνει». Το ότι κατάλαβε και μάλιστα, από τους τελευταίους, ότι διαπράττει εγκληματικά λάθη δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ποιότητες που θα’θελες να’χει ένας εκπρόσωπος του λαού, έτσι δεν είναι; Για να μη θυμηθούμε που όλοι πήγαν αδιάβαστοι στο διαγώνισμα «Μνημόνιο-πωλείται χώρα σε τιμή ευκαιρίας». Άρα αφού ούτε να αντιληφθείς την κρισιμότητα μιας κατάστασης μπορείς, κ.βουλευτά, μπορείς να μετανιώνεις μαζί μου (που σε είχα ψηφίσει) στο καφενείο. Και φυσικά, δεν εννοώ αυτό της Βουλής.
Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!
