Ιούλιος, περιμένω στη στάση το αστικό εν μέσω καύσωνα λες και το μάτι του Σάουρον μας κοιτάζει φλεγόμενο στην κόλαση ή σάμπως η Καλίσι έχει ξαμολήσει τους δράκους της επάνω μας να ξερνάνε καυτές φλόγες. Προσπαθώ να δροσιστώ με ένα μπουκαλάκι κρύο νερό και αδημονώ να έρθει το λεωφορείο - ο κλιματισμός μόλις μπαίνω μέσα το μετατρέπει αυτομάτως σε παράδεισο!
Καθ'οδόν παρατηρώ μια παρέα έφηβες που γυρίζουν από τη θάλασσα να τρώνε παγωτά (ναι έκανε τόση ζέστη που ο οδηγός της άφησε να επιβιβασθούν με τα παγωτά). Χαχανίζουν, πειράζονται μεταξύ τους. Δροσιά και χυμοί της νιότης, ανεμελιά, όλες όμορφες και ηλιοκαμένες, με πολύχρωμα καυτά σορτσάκια και σαγιονάρες. Και σχεδόν όλες έχουν όμορφες ατέλειες. Γήινα, αληθινά κορμιά, λιγάκι ευτραφή μπρατσάκια, μπουτάκια ξεχύνονται και...ω ναι! Με τον τρόμο κάθε γυναίκας επάνω τους, με ίχνη κυτταρίτιδας που δε φαίνεται ευτυχώς να τις απασχολεί καθόλου διότι μέσα στα καυτά τους σορτς τα οποία δεν κομπλάρουν να φορέσουν είναι πανέμορφες και το ξέρουν! Και ναι λοιπόν τρώνε απενοχοποιημένες ΚΑΙ παγωτά! Τις καμάρωσα!
Η δική μου η γενιά κοριτσιών πέρασε την εφηβεία της στα τέλη των 90'ς με πρότυπο ομορφιάς το heroin chic και την άυλη πρωθιέρεια Κate Moss ( που δήλωνε πως αγαπημένο της φαγητό είναι τα πορτοκάλια, σκεφτείτε τι πείνες ρίχναμε).
Η δική μου η γενιά κοριτσιών πέρασε την εφηβεία της στα τέλη των 90'ς με πρότυπο ομορφιάς το heroin chic και την άυλη πρωθιέρεια Κate Moss ( που δήλωνε πως αγαπημένο της φαγητό είναι τα πορτοκάλια, σκεφτείτε τι πείνες ρίχναμε). Καμία ανοχή για καμπύλες και ατέλειες, για περιττά γραμμάρια λίπους. Σαν κοπέλα που μια ζωή παλεύει με το βάρος της με θυμάμαι πάλλευκη να ρουφάω τα μάγουλά μου στον καθρέφτη στο γυμναστήριο και να προσπαθώ να εξαφανίσω την ανοιχτή μου κρητική περιφέρεια (και ως ένα σημείο να τα καταφέρνω). Νομίζω πως όλες τότε αν μπορούσαμε να βάλουμε μέσα σε κάποιο προκρουστικό κρεβάτι ακόμα και τα κόκαλά μας και να μικρύνουμε και το σκελετό μας θα το κάναμε - και κακά τα ψέμματα πάντα οι περισσότερες γυναίκες προσπαθούσαν και θα προσπαθούν να χωρέσουν όλο και σε μικρότερο size bluejeans. Προσπαθώ με λίγα λόγια να αλλάξω το σκαρί μου ,το καλούπι που μου έδωσε η φύση (γιατί πώς να γίνει άλλο πράγμα η μεσογειακή σωματοδομή και άλλο η βρετανική ή η σκανδιναβική)! Δηλαδή προσπαθώ να θέλω να γίνω μία άλλη από αυτή που είμαι στα πλαίσια μιας δικτατορικά επιβεβλημένης ανάγκης.
Μου πήρε αρκετά χρόνια να καταλάβω πως γεννήθηκα με έναν σωματότυπο που δεν είναι τέλειος με μακριά άκρα σαν μίσχους, δεν έχει την τάση να είναι λεπτεπίλεπτος και ντελικάτος . Δεν κρύβω πως θα μου άρεσε να είναι αλλά δε μου χρειάζονται οι ψυχαναγκασμοί. Αν ρίξω έστω λίγο βάρος έχει καλώς ,αν όχι και πάλι έχει καλώς. Αγαπώ το ατελές μου σκαρί. Για τον αισθησιασμό και ερωτισμό της ατέλειας! Κι αγαπώ και τούτη την ακομπλεξάριστη νέα γενιά των εφήβων.
Όμορφος είσαι πρώτα όταν σε αγαπάς είτε είσαι ψηλός είτε κοντός είτε χοντρός είτε ισχνός...Αγάπα λοιπόν μωρέ το σκαρί σου! Γίνε έφηβος!
