Ακόμα μια μέρα πέρασε, και νύχτωσε, και θα' ρθει κι η επόμενη.
Ακόμα μια μέρα πέρασε, που ζήσαμε τη ζωούλα μας μίζερα, μέσα σε τόνους λογαριασμών, πνιγμένοι στα χρέη, κατεθλιμμένοι απ' την ανεργία.
Ακόμα μια μέρα πέρασε και δεν σκεφτήκαμε ούτε τόσο δα το αύριο! Το τι θα συμβεί να συνεχίσουμε να περνάμε μέρες και νύχτες έτσι απλά.
Είναι δεδομένο ότι θα ζήσουμε πολύ.. Αυτή είναι η σιγουριά που μας αποπνέει η επιστημονική ασφάλεια αυτού του κόσμου. Ενός κόσμου που, θα θέλαμε να χωρέσουμε και να πνίξουμε μέσα στα μικρά χέρια μας, τα οποία διαρκώς απραγούν ή πληκτρολογούν σε υπολογιστές. Γιατί η επιστήμη δεν σου λέει πως για να ζήσεις πρέπει πρώτα να είσαι άνθρωπος.
Μάθαμε να βρίζουμε, να σαπίζουμε στο ξύλο, να μισούμε, και έτσι γεννήσαμε παιδιά ξυλοκοπημένα, παιδιά ενός κατώτερου Θεού που τρέχουν σε ράγες τραίνων να γλυτώσουν.. Παιδιά που δολοφονούμε κάθε μέρα. Παιδιά που ανήκω και γω μέσα σ' αυτά και που δεν έχω κοινωνία να στραφώ.
Θα μου πεις.. Ποια κοινωνία; Κοινωνία σημαίνει συμμετοχή αλλά ταυτόχρονα, είναι ένα σύνολο ανθρώπων, που ζουν οργανωμένα σύμφωνα με συγκεκριμένους κανόνες. Αυτό το τελευταίο το μεταποιήσαμε, το κόψαμε και το ράψαμε στα μέτρα της σημερινής κατάστασης που τελικά είναι πολύ παλιότερη απ'το σήμερα.
Τώρα ζούμε σε μία "κοινωνία" οργανωμένα με συγκεκριμένους κανόνες - τι κι αν αυτοί οι κανόνες έχουν να κάνουν με αυτά που ΔΕΝ μπορούμε να λέμε, με αυτά που ΔΕΝ μπορούμε να ζούμε, με αυτά που ΔΕΝ μπορούμε να αλλάξουμε; Ο καθένας στο δικό του μικρόκοσμο ψάχνει να βρει τα δίκια και τα άδικά του, ενώ έξω στους δρόμους άνθρωποι πεθαίνουν από αρρώστιες, λοιμοκτονούν, αυτοκτονούν, γιατί περνάγανε κι αυτοί, τις μέρες και τις νύχτες τους έτσι απλά!!!
Έτσι απλά λοιπόν, οι άνθρωποι γίνονται υπάνθρωποι και σπάνε ανθρώπους στο ξύλο, μικρά παιδιά.. Θα μπορούσαν πολύ εύκολα να είναι τα δικά σου ξέρεις. Όχι γιατί δεν τα ανέθρεψες σωστά. Απλά γιατί, η "κοινωνία" που τους πρόσφερες, κρύβει ακόμα στην καρδιά της (κι ας είναι ξεριζωμένη) τους επαναστάτες που φαίνονται πως δεν έχουν αιτία στο σήμερα, όμως έχουν βρει τις αιτίες τους 30 χρονιά μπροστά. Είναι εύκολο να καταδικάζεις, όμως ξεχνάς πως τις ελπίδες σου τις έχεις εναποθέσει στη γενιά των νέων ό,τι χρώμα κι αν έχουν, σε όποια ιδεολογία κι αν πιστεύουν. Άσ' τους ήσυχους.
Κι αν αναρωτιέσαι: "γιατί τόση βία;", σου λέω με πολλή αγάπη πως τη βία πια δεν την μαθαίνουμε απαραίτητα από το σπίτι (όπως θες να κατηγορείς γονείς που δεν γνωρίζεις). Υπάρχει και η τεχνολογία,αλλά το βασικότερο, η εξουσία, που μας τη διδάσκει. Γιατί η εξουσία μπορεί να γίνει πολύ βίαιη και διεφθαρμένη αν δεν τραβήξεις τα γκέμια. Άντε τώρα να βρεις τα γκέμια σου που ξέμειναν στο πολυτεχνείο. Που το προδίδεις κι αυτό με τις απόψεις σου. Ή μήπως ξέχασες τις ιστορίες που έζησες εκεί μέσα; Που έβλεπες παιδιά να σκοτώνονται αλλά συνέχιζες να φωνάζεις;
Ε λοιπόν, ΕΜΕΙΣ τα παιδιά σου δεν γεννηθήκαμε χωρίς φωνή. Ούτε χωρίς βούληση. Ούτε μας αρέσει να ζούμε έτσι. Γιατί εμάς η ανεργία μας τρυπάει το κεφάλι. Εμάς μας πονάει η μάνα που δεν έχει που να ταΐσει το μωρό της. Εμάς μας πονάει που εσύ,ο γονιός μας, εξαθλιώνεσαι και δεν λες κουβέντα.
Πάψε να αποφεύγεις και βοήθα.
Πάψε να πιστεύεις όσα σου σερβίρουν, γιατί σε λίγο με τα χέρια σου θα σκοτώνεις τα παιδιά σου, από την πλύση εγκεφάλου που έχεις υποστεί.
σχόλια