Μια αγκαλιά από ένα φίλο, τη μάνα σου, τον/την σύντροφο ή ακόμα και από έναν άγνωστο μπορεί να σε παρηγορήσει μπορεί να σου γεννήσει άπειρα συναισθήματα χωρίς να ειπωθούν λόγια.
Μεγαλώνοντας συνάντησα και τις άλλες αγκαλιές που σαν παιδί δεν καταλάβαινα. Αυτές πριν από το σεξ και μετά ,το μετά πάντα παραμένει σχετικό. Τελείως διαφορετικές, οι πριν μου χάρισαν παρηγοριά οι μετά μια περίεργη αίσθηση φυγής, τα δευτερόλεπτα που κρατούν είναι αρκετά να σε κάνουν να αφεθείς, όταν παύουν όμως ;
Έφτασε λοιπόν η στιγμή που ένοιωσα πως σακατεύτηκα από τις πολλές αγκαλιές, σαν να είχε σπάσει η ψυχή μου, κανένα συναίσθημα, μηχανικά πλέον άνοιγα τα χέρια αγκάλιαζα και αγκαλιαζόμουν πριν πέσω στο κρεβάτι.
Πολύ βάρβαρο συναίσθημα να νοιώθεις τη ψυχή σου σπασμένη και δεν υπάρχουν ούτε γύψοι ούτε λάμες να τη φτιάξουν, να τη ξανά κάνουν σχεδόν καινούρια. Εγωιστικό και κάπως ειρωνικό να λέω πως για αυτό φταίνε οι αγκαλιές, τη στιγμή που τόσοι ψάχνουν για μια.
Φυσικά και δεν την απορρίπτω πιστεύω πως γεννά τα πιο γλυκά συναισθήματα, απλά όταν σε λίγο χρόνο πέφτεις σε όποια αγκαλιά βρεις, κάπου- κάπου χάνεις και κομμάτια του εαυτού σου.
Bλέπω λοιπόν φίλους και γνωστούς που έχουν βρει τη Μια αγκαλιά το δικό τους για πάντα ή που τέλος πάντων αυτό πιστεύουν, μα βλέπω και κάποιους άλλους μαζί και εμένα που δεν ξέρω αν πρέπει να πω δυστυχώς ή ευτυχώς όταν βρίσκουν την αγκαλιά που τελικά ταιριάζουν πιο πολύ ,φοβούνται και φεύγουν.
Είναι αυτό που ο Χριστιανόπουλος μας λέει :
« Τώρα που βρήκα πια μίαν αγκαλιά,
καλύτερη κι απ ότι λαχταρούσα,
τώρα που μου ῾ρθαν όλα όπως τα θελα
κι αρχίζω να βολεύομαι μες στην κρυφή χαρά μου,
νιώθω πώς κάτι μέσα μου σαπίζει.»
Μικρός είσαι ακόμα θα πω στον εαυτό μου και θα συνεχίσω να πηγαίνω από αγκαλιά σε αγκαλιά κι όσο και να λέω δε με νοιάζει, βαθιά μέσα μου θα εύχομαι κάθε φορά να έχω βρει αυτή την αγκαλιά που θα είναι ίδια και πριν μα και μετά.
σχόλια