Οι Κινέζοι λένε ότι μια εικόνα ειναι 1000 λέξεις και έχουν άδικο. Γιατί στην περίπτωση του έρωτα δεν είναι μόνο 1000 εικόνες αλλά και αρώματα και γεύσεις και βλέμματα και αγγίγματα...κυρίως αγγίγματα.Και για τον καθένα είναι κατι το διαφορετικό και συναρπαστικό. Είναι ένα συναίσθημα εξωλογικό και νεφελώδες που δεν περιγράφεται , δεν ορίζεται, δεν έχει σταθερά χαρακτηριστικά, δεν παραγγέλνεται παρά μόνο αναμένεται...Κι όταν έρθει, αν έρθει, πρέπει να είσαι εκεί, να το δεις, να το καταλάβεις, να μην το αφήσεις να φύγει. Πρέπει να είσαι ανοιχτός να νιώσεις, να χαρείς, να πονέσεις, να κλάψεις, να γελάσεις. Η καρδιά σου όμως πρέπει να είναι εκεί κοντά στη δική του και έτσι να χτυπούν μαζί η μια στο ρυθμό της άλλης.
Κάθε ιστορία είναι διαφορετική γιατί οι πρωταγωνιστές είναι διαφορετικοί.Γιατί διαφέρουν τα πάντα.Απ το πιο ασήμαντο στο πιο σημαντικό. Κι όμως η βάση είναι ίδια. Πάντα η ίδια αυτή αίσθηση..ότι τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη αξία απ το να είσαι κοντά του, να τον νιώθεις, να τον αισθάνεσαι, να περιμένεις το άγγιγμά του, να γελάς με τα αστεία του και να λυπάσαι με τον καημό του, να μοιράζεσαι τα πάντα μαζί του και να ξέρεις ότι ό,τι κι αν έχεις να πεις αυτός θα σε ακούσει...Πόσο ξεκουραστικό είναι να ξέρεις ότι κάποιος θέλει να ακούσει αυτό που εσύ θες να πεις...Ερωτευόμαστε αυτόν που θα μπορέσει εκείνη τη στιγμή να επικοινωνήσει με την ουσία μας-άσχετα αν πολλές φορές κι εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να την προσδιορίσουμε. Αυτόν που θα μπορέσει να δει πέρα και πίσω απ την επιφάνειά μας-άσχετα αν πολλές φορές φλερτάρουμε με το ανάλαφρο και ό,τι καταφέρνει να παραμένει στον αφρό. Αυτόν που έστω και για λίγο θα μας κάνει να πιστέψουμε στην δύναμη που κρύβει ένα βλέμμα, ένα βλέμμα που μόνο ένας μπορεί να διαβάσει σωστά.
Ο έρωτας είναι πολλά παραπάνω απ τη σαρκική έλξη χωρίς να σημαίνει όμως ότι είναι πάντα ανεξάρτητος απ αυτήν. Πολλές φορές ερωτευόμαστε μόνο την εικόνα κάποιου και μόνο μέσω του σώματος αλλά αυτό είναι καταδικασμένο στη φθορά και το μαρασμό.Γιατί όλα φθείρονται και όλα συνηθίζονται.. Μόνο όταν η φυσική έλξη μπορέσει να ενωθεί με την πνευματικότητα , μόνο τότε η σαρκική επαφή μπορεί να είναι μεγαλειώδης. Δεν μπορέι να υπάρξει έρωτας χωρίς συναίσθημα γιατί θα ήταν σαν την Άνοιξη χωρίς τον ήλιο και σαν τον ουρανό στερημένο απ τα αστέρια του...
Μπορεί να μην αρχίσει καν.και τότε είναι πραγματικά κρίμα
