Μεγαλώνουμε όλοι σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, μην έχοντας τη δυνατότητα να ξεφύγουμε από αυτό. Βασικά, για να το διατυπώσω καλύτερα, δεν θέλουμε να ξεφύγουμε από αυτό. Φοβόμαστε πως, άμα αλλάξουμε έστω και κάτι πολύ μικρό από την καθημερινότητα μας, θα αλλάξουν τα πάντα και δεν θα μπορούμε να το διαχειριστούμε, σα να γκρεμίζεται ο κόσμος μας. Γι' αυτό το λόγο, παραμένουμε σ' αυτό που μας είναι γνωστό και οικείο. Τρομάζουμε στην ιδέα να κάνουμε ένα βήμα μπροστά ή να ρισκάρουμε για κάτι που επιθυμούμε, γιατί δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί και πώς θα καταλήξει. Προτιμάμε να μείνουμε καθηλωμένοι στην ασφάλεια μα και να ζούμε τη ζωή μας πίσω από συρματοπλέγματα, σαν φυλακισμένοι, σε μια φυλακή που έχουμε φτιάξει εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας και την έχουμε γεμίσει με τους χιλιάδες φόβους και ανασφάλειες μας.
Η επιμονή μας να μείνουμε στην ασφάλειά μας το μόνο που θα μας δώσει είναι μια ζωή μισή, καθώς δεν έχουμε τολμήσει να ακολουθήσουμε τα όνειρα και τις επιθυμίες μας.
Όλο αυτό υπάρχει μέσα μας και ενεργοποιείται ασυνείδητα, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι καινούριο και άγνωστο. Με άλλα λόγια, είναι ο μηχανισμός μέσα μας που μας λέει να μείνουμε παιδιά, να μην μεγαλώσουμε και να ενηλικιωθούμε και αναλάβουμε ευθύνες, να μην ρισκάρουμε και, κατ' επέκταση, να μη ζήσουμε όπως θα θέλαμε. Καταλαβαίνω πως είναι πάρα πολύ δύσκολο να πεις πως" παίρνω την απόφαση και αλλάζω τον τρόπο σκέψης μου" και σας βεβαιώνω πως δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη. Θέλει πολλή και συνεχή προσπάθεια να αποδεσμευτείς από τους φόβους σου. Πρέπει να σταματήσουμε να ζούμε μια ζωή σκεφτόμενοι "τι θα είχε συμβεί εάν είχα πει ναι σ' εκείνη την πρόταση για δουλειά" ή "τι θα είχε γίνει εάν έλεγα αυτό που πραγματικά σκεφτόμουν αλλά τελευταία στιγμή δείλιασα".
Πόσες τέτοιες σκέψεις θα σταματούσαν να μας απασχολούν ή, για να είμαι πιο ακριβής, να μας βασανίζουν και πόσο πιο ανάλαφροι θα νιώθαμε, γιατί ανεξαρτήτως αποτελέσματος, θα ξέραμε ότι προσπαθήσαμε. Η επιμονή μας να μείνουμε στην ασφάλειά μας το μόνο που θα μας δώσει είναι μια ζωή μισή, καθώς δεν έχουμε τολμήσει να ακολουθήσουμε τα όνειρα και τις επιθυμίες μας. Απλά θα προχωράμε στη ζωή μας σύμφωνα μ' αυτά που επιλέγει κάποιος άλλος για μας, θα συμβιβαστούμε με κάτι μέτριο, γιατί δεν θα έχουμε προσπαθήσει για το καλύτερο, γιατί κάποια στιγμή δεν πιστέψαμε ότι μπορούμε να το καταφέρουμε, δεν το αξίζαμε και το φοβηθήκαμε.
Κοίτα γύρω σου και θα δεις πολλούς να έχουν αυτόν τον τρόπο ζωής και τώρα κοίτα τον εαυτό σου και σκέψου κατά πόσο έχεις προσπαθήσει γι' αυτά που θέλεις και πόσες φορές έχεις βάλει τον φόβο και την ανασφάλεια σου πάνω απ' όλα και δεν τόλμησες!
Σπάστε τα δεσμά της φυλακής σας και αφεθείτε να ζήσετε μια ζωή γεμάτη, με ό,τι συμπεριλαμβάνει αυτό.
σχόλια