Η βαθιά επιθυμία έχει ανάγκη τη φαντασίωση αλλά όχι την εικόνα, είναι ένας αόρατος φόβος που εξιστορείται, το πάθος από την άλλη δεν σταματά να ουρλιάζει, του δίνει και καταλαβαίνει. Ξεκίνησα να σου μιλώ πριν προλάβω να συστηθώ.
Γεια σου. Είμαι άντρας. Έξυπνος, όμορφος και ερωτομανής. Το ΑΦΜ μου είναι 146954505. ΑΜΚΑ δεν θυμάμαι αλλά δεν έχει σημασία. Είμαι ακριβώς αυτός που θέλε εκείνη. Μεταμορφώθηκα, δηλαδή, με τον καιρό. Είμαι ο Κανένας!
Μολονότι δεν ρώτησες, αυτή τη στιγμή φοράω ένα κόκκινο σλιπάκι και το τρύπιο καλσόν μιας πρώην μου από τα Γιάννενα. Με παράτησε όταν έμαθε ότι ο δικός της πρώην κέρδισε 600.000 ευρώ στον τζόκερ και άνοιξε φάρμα με γάλα γαϊδούρας. Τώρα έκανε τις γαϊδούρες ζευγάρι. Το λες και Τζακ Ποτ.
Αφού γνωριστήκαμε ας σου πω τον «πόνο» μου.
Ήρθα στην πολυκατοικία πριν από 4 χρόνια. Την πρώτη φορά που πήγα να πληρώσω τα κοινόχρηστα η διαχειρίστρια μου το είπε ξεκάθαρα. «Αύτη που έμενε εδώ πριν από εσένα, πήρε πόδι. Είχε κάνει το σπίτι οίκο ανοχής, μετά συγχωρήσεως. Τι πέρασαν τα Εξάρχεια; Αυτοί οι αριστεροί φταίνε που τα έχουν κάνει όλα μπάχαλο. Μένουν οικογένειες καλό μου κορίτσι, γύρνα στο χωριό σου να βγάλεις τα μάτια σου. Ας αφήσουν την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της. Η πολυκατοικία ήταν πολύ σικ. Το 1980 έμενε εδώ ο Τέρενς Κουίκ».
Με καύλωσε η κλώσα!
Γύρισα στο τριάρι μου γεμάτος εικόνες. Εντύπωση, πάντως, μου έκανε που όλα τα διαμερίσματα είχαν στην πόρτα τους στοίβες από απλήρωτους λογαριασμούς και διαφημιστικά για σούσι και λουκουμάδες. Σωστό μαυσωλείο ο 4ος όροφος.
Δυο απογεύματα αργότερα, που λες, και ενώ παρακολουθούσα τις αγαπημένες μου γιαπωνέζικες πορνοταινίες, στο αθόρυβο, για να μην με ακούσει ο γείτονας του τρίτου, από τον οποίο έκλεβα wifi, έφτασαν στα αυτιά μου μουγκρητά και γέλια. Έστρεψα το βλέμμα μου σαν νίντζα. Ναι, αναδύονται από την απέναντι ταπετσαρία. Έχε γούστο, σκέφτηκα. Ήπια μια γουλιά βυσσινάδα κάνοντας γαργάρες. Κατάπια.
Πλησίασα άηχα και επιφυλακτικά, σαν πορτοφολάς μέσα στον ηλεκτρικό. Έβαλα το αυτί στην κρύα τσιμεντένια επιφάνεια η οποία μετατράπηκε αίφνης σε ηχείο.
-Επίτρεψέ μου να σκύψω για να σε ικανοποιήσω όπως σου αρμόζει αφέντη μου.
-Με τρελαίνεις. Πες μου, σου αρέσει να σε πηδάω;
-Μου αρέσει να με πηδάς και να το φωνάζεις, πρόστυχε άντρα.
-Σου αρέσει να σε σκίζω;
- Μμμμμ! Πού πας να μπεις;
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή πήγα στην κουζίνα και πήρα ένα ποτήρι του κρασιού για να ακούσω καλύτερα. Δεν χρειάζεται να σημειώσω πως λίγες εβδομάδες αργότερα είχα σπάσει όλα μου τα ποτήρια και έπινα νερό με τις χούφτες.
Πριν κλείσει μήνας είχα, ήδη, αγοράσει το πρώτο μου στηθοσκόπιο. Ρόμπα ιατρού δεν πήρα. Δεν βοηθούσε στην ακουστική.
Μέσα από την επίμονη παρακολούθηση είχα μάθει όλα της τα μυστικά. Ήξερα πόσες κουταλιές ζάχαρη βάζει στο τσάι της, αν έχει συχνοουρία, πόσα δευτερόλεπτα αφού ξαπλώσει στον καναπέ της προσεδαφίζονται οι παντόφλες της. Πρώτα η μία, μετά η άλλη.
Τι έγινε ρε παιδία; Σαρανταποδαρούσα είναι;
Όχι, ποτέ δεν επιδίωξα να την δω, αν και είχε καταλάβει ότι την κρυφακούω. Το να φαντασιώνεσαι κάποια και να την συναντάς, είναι σαν να σου αρέσει ένα βιβλίο και να επιθυμείς να γνωρίσεις τον απρόσιτο συγγραφέα.
Η απέναντι είχε πιάσει το νόημα. Το σεξ είναι η απροσχημάτιστη κατάχρηση κάθε χυδαιότητας. Είναι ο λόγος που επινοήθηκε η γλώσσα και εγώ ζητιάνευα στο σκοτεινό μου άσυλο να μην με λυπηθεί καθόλου αλλά να οργιάσει και πάλι.
Σσσς! Μόλις τελείωσε. Άκου τα βήματά της. Θα κλειστεί στο μπάνιο για 4 λεπτά. Θα φτύσει στον νιπτήρα, θα κατουρήσει και θα ξεπλυθεί.
Μόλις βγήκα από τον μπάνιο τον είδα με το δάκτυλο στη μύτη. Έκανα ότι κοιτάω αλλού. «Βγάλτο επιτέλους για να γυρίσω. Καλά, δεν με βλέπει το ζώο;» αναρωτήθηκα σιωπηλά.
-Με τρελαίνει ο τρόπος που μιλάς όταν κάνουμε έρωτα, Λάουρα.
-Και εμένα Παναγιώτη. Η Καλαματιανή προφορά σου ξαναόρισε την έννοια του sexy, είναι ξεμυαλιστική.
- Μόνο εγώ στο βγάζω, έτσι δεν είναι;
- Όχι ακριβώς. Η σιωπή κατά τη διάρκεια της επαφής μου τη σπάει. Είναι σαν οι άνθρωποι να ντρέπονται να ξεγυμνωθούν εγκεφαλικά. Σαν να νιώθουν ενοχή να παραδεχθούν αυτό που τους συμβαίνει και να εγκαταλειφθούν στην συνειδησιακή ροή, να μιλήσουν την ασύντακτη γλώσσα της ηδονής. Personally speaking, έτσι διασφαλίζω την παρουσία μου, στο γαμήσι. Δεν αφήνω το μυαλό του άλλου να παραμορφώσει τη στιγμή. Κάτι που, δυστυχώς, κάνω εγώ.
Αυτά τα λόγια μου βγήκαν.
Ενώ κατά τη διάρκεια του σεξ θέλω να μιλάω, μόλις αυτό τελειώσει προτιμώ την παντομίμα. Ανάβω τσιγάρο και κοιτάω το ταβάνι. Αν στο φόντο υπάρχει κανας αντρικός κώλος ή κανά εξαντλημένο πέος φυτρωμένο ανάμεσα σε τριχωτά μπούτια “Made in Peloponnisos”, δεν με χαλάει. Θα προτιμούσα, βέβαια, ένα ρυζόγαλο. Δεν το συζητώ.
Στην πραγματικότητα αυτό που με εξιτάρει είναι η αίσθηση ότι με παρακολουθούν, έχω το ψώνιο της θεατρίνας. Μιλάω γιατί μου αρέσει να φαντάζομαι κάποιον να με καμαρώνει. Η ανάγκη του follower-stalker μου γεννήθηκε όταν άρχισα να χρησιμοποιώ twitter. Η απόλαυσή μου παραμετροποιήθηκε σε όρους κοινωνικής συμμετοχής. Επειδή δεν μπορούσα, όμως, να βάλω τους πάντες στο παιχνίδι, πέταξα το δόλωμα στον δίπλα. Εδώ και 4 περίπου χρόνια το κάνω για να με ακούει. Χρησιμοποιώ τους άντρες για να απευθύνω μια σεξουαλική προσευχή σε αυτόν. Υπό μια έννοια τα έχουμε με το χρυσούλι μου.
Είμαι ερωτευμένη με την πανταχού απούσα παρουσία του. Ξέρω ότι είναι συνένοχος σε αυτό που συμβαίνει. Το ανεκπλήρωτο βαραίνει όσο τίποτα τη ζυγαριά της καύλας. Τον φαντάζομαι να συλλέγει κάθε μου οργασμό και ήχο και να τους τοποθετεί με επιμέλεια στα συρτάρια του, πλάι στα βαφτιστικά του ρουχαλάκια, τις φωτογραφίες της πενθήμερης και το αντίγραφο του Lower.
Δεν μπορεί κανείς να ζει μοναχός αλλά ούτε να είναι ερωτευμένος με τον άλλον παρέα. Ο μεταξύ μας τοίχος είναι ένα βέλο άγνοιας. Εγώ παίζω στη σκηνή και αυτός με σκηνοθετεί από το παρασκήνιο. Κάνω ότι θέλω, αντιδρά με όση ειλικρίνεια επιθυμεί.
Στις 4 τα ξημερώματα έβαλα το παντελόνι μου και έφυγα.
Το σπίτι είναι δικό μου αλλά της το άφησα, πριν από 5 χρόνια, για να μην τριγυρνά στους δρόμους. Την επισκέπτομαι Τρίτη με Πέμπτη.
Η καρδιά της χτυπάει τόσο δυνατά και ξεδιάντροπα, κάτω από τις απείθαρχες βυζάρες της , λες και κάνει τρίο. Αντιδρά σαν αγρίμι. Το καλό είναι ότι έχει επινοήσει κάποιον γείτονα που μας παρακολουθεί και αυτό με φτιάχνει όσο τίποτα. Μου αρέσει να αισθάνομαι πως κάθε φορά την απατάω και με απατάει, παρουσία του ανήμπορου να αντιδράσει γκόμενου που παίζει με τις παλάμες του αφρικανικά κρουστά στην επιφάνεια του τοίχου. Αν κάνεις αναζήτηση το βρίσκεις στην κατηγορία: υπερρεαλιστικό cockhold.
Ενίοτε τον φαντάζομαι και δεμένο. Θεέ μου σχώρα με!
Προσπαθεί να με πείσει ότι ο άλλος υπάρχει. Στο τέλος παίζει και να με ψήσει. Ο εραστής και έρωτας, άλλωστε, συνυπάρχουν στο ίδιο πρόσωπο.
Για να μην της το χαλάσω, όποτε κατεβαίνω στην είσοδο σκίζω, το ανανεωμένο ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ, του διπλανού διαμερίσματος. Το κάνω, τόσο για να μην αναγκαστεί να εφεύρει νέα φαντασίωση, όσο και για να μην έρθει στα αλήθεια νέος γείτονας και μπλέξουμε.
Όχι, δεν με πειράζει που σκέφτεται άλλον, και η ίδια, άλλωστε, δεν είναι όσο πραγματική φαντάζεσαι.
Η απόλαυση συγκατοικεί με το παράλογο. Μην ρωτήσεις, μόνο, ποιος πλένει τα πιάτα.
Η προβολή
Της προβολής
Την προβολή
Προβολή.
