Άνοιξα ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κάνεις μια μέρα σε ένα πάρκο. Ο ήλιος να καίει τις σελίδες του και ο ήχος από έναν πλανόδιο μουσικό να σε ταξιδεύει στις χάρες και στις λύπες που έζησες. Παιδάκια να παίζουν κυνηγητό και να σου θυμίζουν την χαμένη αθωότητα, ζευγαράκια να περνούν διπλά σου και να σε κάνουν να σκάφτεσαι μικρούς-μεγαλους έρωτες που έζησες και άλλους που θα έρθουν. Γυρίζοντας σελίδα μπαίνεις όμως σε έναν άλλον κόσμο... Ένας κόσμος χωρίς πόνο, στενοχώριες, χωρίς αγάπη... χωρίς ελευθερία. Αλλά σ αυτόν τον κόσμο δεν σε νοιάζει γιατί δεν ξέρεις τι σημαίνουν όλα αυτά. Ξέρεις ότι είσαι ευτυχισμένος, έτσι σου έχουν μάθει. Αν κάποια στιγμή αναρωτηθείς αν όντως είσαι ευτυχισμένος, τότε υπάρχει το '' soma''. Δεν χρειάζεται να σκάφτεσαι εσύ, να αμφισβητείς, γιατί έχεις αφήσει άλλους να καθορίζουν την ζωή σου. Αναρωτιέμαι γιατί να μπορούσε ο κόσμος μας να φτάσει στην ουτοπική κατάσταση που περιγράφει ο Huxley. Υπάρχουν κυβερνήσεις η κάποια ομάδα ατόμων, τόσο ισχυρά, που θα ήθελαν και θα κατάφερναν να εξουσιάσουν τον κόσμο ; Θα θυσιάζαμε εθελοντικά ή θα ξεχνούσαμε τις χάρες μας για να μην μάθουμε τι σημαίνει πόνος-απώλεια-λυπη ; Ίσως όταν μάταια ψάχνουμε την ευτυχία σε λάθος μέρη, να είναι αυτό το αποτέλεσμα.
Η αρχή μιας νέας εποχής, μιας νέας τάξης πραγμάτων, σε μια κοινωνία που εχθρός του κάλου είναι το καλύτερο και οι άνθρωποι με καλές προθέσεις συμπεριφέρονται όπως αυτοί με τις κακές, είναι εδω;
Κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε και θα πληρώσουμε το υπέρτατο τίμημα για ένα κοινό μυστικό. Το μυστικό είναι το έλλειμμα δημοκρατίας που αφήνουμε να γιγαντώνεται σε κάθε κράτος και κοινωνικό τομέα ξεχωριστά. Βασισμένοι στην σκλαβιά του καταναλωτισμού και την υλιστική αντιμετώπιση των πραγμάτων που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία, οι πολιτικοί, στο όνομα της σωτηρίας από τα οικονομικά ελλείμματα που δημιούργησαν με την βοήθεια οικονομικών πραγματογνωμόνων, αλλάζουν την έννοια του πιο σημαντικού θεσμού στην ιστορία. Της δημοκρατίας. Σίγουρα για τα οικονομικά ελλείμματα δεν φταίμε εμείς. Για το ουσιαστικό πρόβλημα όμως φταίμε, γιατί εμείς ελέγχουμε το έλλειμμα δημοκρατίας που υπάρχει στην κοινωνία μας.
Η πολιτική δεν καταφέρνει να συμβαδίσει με τον κόσμο στον όποιο ζούμε, γιατί η οικονομία και η τεχνολογία τρέχουν πιο γρήγορα, σε μια εποχή που η πνευματική πρόοδος μένει στάσιμη, αν δεν οπισθοδρομεί. Και ενώ οι περίοδοι κρίσεων είναι οι πιο ενδιαφέρουσες για την ανάπτυξη νέων γνώσεων -γιατί οι αλλαγές το επιβάλουν- οι παιδαγωγοί του κόσμου φαίνεται να τα έχουν παρατήσει. Άφησαν το μεγαλύτερο όπλο κάθε ανθρωπινού πολιτισμού, τον λόγο, απροστάτευτο στα χεριά προπαγανδιστών οι όποιοι διαστρεβλώνουν σημαντικές έννοιες.
Η αντίληψη μας για το ορθολογικό σε μια δημοκρατική κοινωνία με το ισχύον οικονομικό σύστημα είναι αντικρουόμενη. Το ορθολογικό για την οικονομία και το ορθολογικό για την δημοκρατία είναι η ιδία λέξη αλλά με ακριβώς αντίθετη έννοια στην κάθε περίπτωση. Χρειαζόμαστε λοιπόν νέες λέξεις για να μην επιτρέψουμε να αναθεωρούν κάποιοι την έννοια των ήδη υπαρχουσών, ανάπτυξη νέων ιδεών και ενίσχυση των παλιών, ώστε να παραμείνει ορθή η κριτική μας ικανότητα να κάνουμε άφοβα επιλογές, οι οποίες, έχοντας απολυτή συναίσθηση της μοναδικότητας μας, θα είναι και οι καλύτερες για το κοινωνικό σύνολο. Μόνο οι νέοι είναι αρκετά φιλόδοξοι να αλλάξουν τον κόσμο, με την στήριξη των σοφών που κάποια στιγμή θα θυμηθούν τα νιάτα τους.
