Δεν ήξερε τι την πονούσε πιο πολύ. Αυτό το αδιόρατο κενό που ένιωθε μέσα της, να της κατατρώει τα σωθικά ή αυτή η ανέλπιστη λύτρωση που την ανακούφιζε; Αντικρουόμενα συναισθήματα. Η καθημερινότητά της ήταν πιο ήρεμη πλέον, όλα κυλούσαν πιο όμορφα και δεν είχε να φοβάται τίποτα πια. Δεν είχε να "λογοδοτήσει" σε κανέναν. Γιατί μήπως αυτό δεν έκανε; Φοβόταν και κρυβόταν χρόνια τώρα. Για να την προστατέψει και για να γλιτώσει την εκρηξή της. Για να αποφύγει να "ξυπνήσει" την ανασφάλειά της για άλλη μια φορά. Χρόνια τώρα, από την εποχή του σχολείου ακόμα, οι ίδιοι ομηρικοί καυγάδες. Κι αυτή πάντα υπόλογη, να απολογείται και να εξηγεί, να προσπαθεί να καθησυχάσει αυτήν. Αυτήν που τόσο αγαπούσε και πάντοτε πρόσεχε.
Έκανε πάντα πίσω τον εαυτό της, τα δικά της νεύρα και τα δικά της παράπονα για να αποφύγει και παραπάνω καυγάδες αλλά και γιατί δε μπορούσε ποτέ να αντεπεξέλθει. Δε μπορούσε ποτέ να κοντραριστεί μαζί της. Το δίκιο που την έπνιγε ήταν χαμένο από τότε. Ο εγωισμός και η ισχυρογνωμοσύνη που της έλειπαν την καθιστούσαν αυτόματα σε μειονεκτική θέση απέναντί της.
Η ζωή δεν συνηθίζει να περιμένει. Προχωρά κι όποιος θέλει ακολουθεί. Καλό είναι να ακολουθήσεις. Αν δε θες να μείνεις πίσω.
Σιωπούσε, λοιπόν. Με τα χρόνια διεκδίκησε το δικαίωμά της να υψώνει τη φωνή της όταν έπρεπε, να εκφέρει τα επιχειρήματά της αλλά ποτέ δεν κατάφερνε να "ξεπεράσει" τα επιχειρήματα της απέναντι πλευράς. Θες γιατί της έλειπε λίγη παραπάνω αυτοπεποίθηση; Θες γιατί δεν επεδίωκε τους καυγάδες; Ίσως μέσα της να γνώριζε ότι δεν ήταν ικανή να τα βγάλει πέρα μαζί της, να την αντιμετωπίσει. Αλλά όχι επειδή δε μπορούσε. Αλλά επειδή δεν ήθελε να την πονέσει. Βαθιά μέσα της το ήξερε.
Η ιστορία τους τελείωσε μια ημέρα βροχερή, απρόσμενα, χωρίς πολλές κουβέντες και χωρίς να ειπωθεί κάτι το αξιοσημείωτο. Κάτι που δεν είχε ξαναειπωθεί. Η ζωή συνεχίστηκε, με την καθημερινότητα και των δύο να τρέχει. Η ζωή δεν συνηθίζει να περιμένει. Προχωρά κι όποιος θέλει ακολουθεί. Καλό είναι να ακολουθήσεις. Αν δε θες να μείνεις πίσω. Έμεινε μόνο το κενό αυτό, σα μια μικρή ανοιχτή πληγή, να της θυμίζει στιγμές στιγμές τι είχε κάποτε, τι δεν είχε τώρα και τι θα μπορούσε να είχε στο μέλλον. Ίσως. Κάποτε.
