Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ με τον τίτλο ότι η δουλειά είναι δουλεία. Ίσα - ίσα είναι κάθαρση, εγρήγορση και ελευθερία. Τυχαία βρίσκονται στον ίδιο τίτλο όμως; Συναντώνται σε ένα σημείο του δρόμου αλλά έπειτα χωρίζουν πάλι προς όφελος του κοινωνικού - οικονομικού συστήματος και της μη κατάλυσής του.
Πάμε να δούμε πρώτα για τη δουλειά στην Ελλάδα το έτος 2011. Να παραδεχθούμε κατ΄ αρχάς ότι η παραδοσιακή μορφή εργασίας στη χώρα μας έχει πεθάνει. Δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου στις αγγελίες τόσες θέσεις ημιαπασχόλησης (4ώρου) ή εξωτερικής συνεργασίας, χωρίς βασικό μισθό αλλά με πληθώρα δελεαστικών και μη επιδομάτων ενίσχυσης - ποσοστών - bonus. Μειωμένα ωράρια, μειωμένα χρήματα, μειωμένες ευθύνες, μειωμένη επικοινωνία, μειωμένα κίνητρα, μειωμένα όνειρα και οράματα, με μια λέξη ΄΄μισές δουλειές΄΄. Τρέχα όλη μέρα, δούλευε πολύ (όχι απαραίτητα σωστά ή καλά), πούλα αέρα, τρώγε και αέρα, σφίξε το ζωνάρι. Χρειάζονται πλέον μόνο μεσίτες, ασφαλιστές, πωλητές και τηλεφωνητές… όλοι αναλώσιμοι! Όλοι στην παροχή υπηρεσιών. Δεν είναι, λοιπόν, η πραγματική φύση της δουλειάς που συναντιέται με τη δουλεία, αλλά η μορφή της σήμερα.
Προχωράμε τώρα στο θέμα της δουλείας, που επικρατεί χωρίς βία και αίμα, χωρίς σωματική καταδυνάστευση αλλά τόσο έξυπνα, πολύχρωμα και αποτελεσματικά. Θα σας περιγράψω μια γελοιογραφία, που αποδίδει τόσο γλαφυρά τη σημερινή δουλεία. Είναι, λοιπόν, φυλακισμένος ένας άνδρας με ωραίο και ακριβό κουστούμι. Η πόρτα του κελιού είναι μια λαμπερή πιστωτική κάρτα, η αλυσίδα στο πόδι του είναι το καλώδιο που καταλήγει στο ποντίκι του υπολογιστή, ενώ το παράθυρο του κελιού είναι το γνωστό σε όλους barcode που βρίσκουμε στις συσκευασίες όλων των προϊόντων. Το κρεβάτι που κάθεται ο φυλακισμένος άντρας είναι το πληκτρολόγιο ενός υπολογιστή και η λάμπα είναι ένα μικρόφωνο που καταγράφει τα πάντα και φέρνει στο ΄΄φως΄΄ τη σύγχρονη ζωή μας.
Έστω και για λίγο συναντήθηκαν οι δυο λέξεις του τίτλου. Όπως είπαμε, όμως, χώρισαν ξανά για να συνεχίσει να υπάρχει η φράση – προσταγή: ΄΄Υπάκουσε – Κατανάλωσε΄΄. Αν δεν χώριζαν, θα ερχόταν κάποια στιγμή αυθόρμητα η ανατροπή του σκηνικού, φέρνοντας στο προσκήνιο την ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΩΗ, όχι τη μισή, όπως είναι σήμερα.
σχόλια