Είναι μια από αυτές τις βραδιές που έχεις ανοίξει ένα μπουκάλι κρασί και στο background παίζει η μουσική που γουστάρεις.
Είναι από αυτές τις ώρες πού κάνεις τόσο καλή παρέα με την πάρτη σου και που όμως σχεδόν ποτέ κανένας δεν σε πιστεύει.
Τσεκάρω το διαδίκτυο και πέφτω πάνω σε ένα άρθρο. Το διαβάζω από περιέργεια. Πάλι για το "μαζί" μιλάει. Χαμογελώ, το κλείνω και σηκώνω το ποτήρι κρασί σαν βασίλισσα της βραδιάς και σκέφτομαι... τόσος πόνος, τόσα σκηνικά, τόσο χαμός... δεν υπάρχει λόγος και αιτία!
Σαν φλασιά πριν πιω την πρώτη γούλια, μου έρχεται μια εικόνα στο μυαλό: Ιταλία... φοιτητικά χρόνια αράζω στην γωνία με ένα ποτό, χαρούμενη και ικανοποιημένη. Ο κολλητός μου έρχεται και μου λέει περιπαιχτικά: "Τι λέει η πάρτη σου;" Χαμογελάω (ξανά όπως τότε έτσι και τώρα) "Είναι πολύ καλά", του λέω και φεύγει ξαφνιασμένος.
Πάντα θυμάμαι στην γωνιά της στιγμής την πάρτη μου να μου κλείνει το μάτι παιχνιδιάρικα και να μου λέει "απόψε θα φτιάξουμε μια ακόμη μικρή ιστορία".
Είναι μεγάλη κουβέντα η πάρτη μου... σκέφτομαι... είμαι εγώ... άλλα όχι μόνο εγώ, Εγώ και εγώ μαζί σε ένα... είναι οι στιγμές που εμπνέομαι, οι στιγμές που αναλύω τον κόσμο γύρω μου, οι στιγμές που με κάνω δυνατή πριν μπω στον όχλο να τον αντιμετωπίσω, είτε σαν φίλος, εραστής ή εχθρός. Οι στιγμές που αφιερώνω σε εμένα σαν μικρούς θησαυρούς της ζωής. Είναι η πάρτη μου αυτή που πρέπει να κανακέυω πάντα, να συνομιλώ μαζί της, να τις κάνω τα χατίρια, να περνάω καλά με αυτή...
Να σας γνωρίσω την Πάρτη μου λοιπόν: Η Πάρτη μου ήταν εκεί που διασκέδασα και γέλασα με την ψύχη μου και έκανε και αυτή ακριβώς το ίδιο, ήταν εκεί που πόνεσα και πόνεσε πραγματικά μαζί μου, ήταν εκεί που έχασα αγαπημένους ανθρώπους και μου ψιθύρισε "όλα συνεχίζουν", ήταν εκεί που ονειρεύτηκα και μου φώναξε "ΤΟΛΜΑ!", ήταν εκεί να μου θυμίσει τι αξίζω και ποια είμαι...και ήταν αυτή που ήταν πάντα παρόν και υπαρκτή. Αυτή είναι η Πάρτη μου!
Παρόλα αυτά οι ιστορίες πού έχω να πω είναι πολλές... με φίλους, γνωστούς, με γνώριμους της μιας βραδιάς ή και με παρέες πάνω στην τρέλα... αλλά πάντα θυμάμαι στην γωνιά της στιγμής την πάρτη μου να μου κλείνει το μάτι παιχνιδιάρικα και να μου λέει "απόψε θα φτιάξουμε μια ακόμη μικρή ιστορία".
Μοναξιά, σού λέει ο άλλος... όχι ρε φίλε, λες με καμάρι, είμαι εγώ και αυτή... είμαστε 2 (και γελάς, γιατί ξέρεις ότι δεν σε πιστεύει) είναι η στιγμή που είσαι ο εαυτός σου μαζί της λέω, είναι η στιγμή που σου έρχονται η καλύτερες ιδέες, η στιγμή που φροντίζεις εσένα και αυτή, η στιγμή που ξεσκεπάζεσαι και περνάς καλά μαζί της... ακόμα ακόμα και με κόσμο ή και με χωρίς, δεν νιώθεις γυμνός, μόνος...
Γιατί ξέρεις... ότι "εσύ και η Πάρτη σου" είστε καλά μαζί και κάνετε, αλλά και δίνετε, την καλύτερη συντροφιά...
σχόλια