Tο Ένστικτο κουράστηκε να αγνοείται και κήρυξε απεργία μέχρι οι υπόλοιποι να το εκτιμήσουν και να του δώσουν τη σημασία που του αρμόζει... το ακολούθησε η Διαίσθηση και μαζί τους παρασύρθηκε και το Συναίσθημα το οποίο έγινε αντάρτης και πήρε τα βουνά... η Ζεστασιά τρόμαξε από τις αναταραχές και ακολούθησε το Συναίσθημα στα βουνά ενώ το Ψύχος έμεινε πίσω να χοροπηδάει στους ρυθμούς της μοναρχίας του...
Ο Ρεαλισμός βρήκε ευκαιρία να καλέσει σε meeting τη Λογική αφού μέθυσε την Καρδιά και έριξε υπνωτικό στο Υποσυνείδητο....η Συνείδηση απελευθερωμένη από το κοιμισμένο Υπό... τρύπωσε μέσα στην αίθουσα συνεδρίασης.
Όλοι ήταν στη θέση τους και η Πραγματικότητα ως επίσημη προσκεκλημένη ξεκίνησε την παρουσίαση αφού πρώτα κλείδωσε έξω τα Όνειρα, τη Φαντασία και τις Προσδοκίες. Η Ησυχία επικράτησε στο δωμάτιο, η Λογική παραδομένη στο Ψύχος παρακολουθούσε αμίλητη. Η Πραγματικότητα ζήτησε τη βοήθεια του Ρεαλισμού γιατί είχε κάτι πολύ σπουδαίο να δείξει ενώ ο Κυνισμός περιφερόταν στο δωμάτιο πετώντας τις σαίτες του όποτε το απαιτούσε η Περίσταση.
Η Ευαισθησία ήταν κρυμμένη πίσω από την κουρτίνα και άκουγε. Θύμωσε στο Συναίσθημα που την εγκατέλειψε, ένιωθε αδύναμη χωρίς αυτό. Ξαφνικά την πέτυχε μια σαΐτα του Κυνισμού και άρχισε να αιμορραγεί έτσι αποχώρησε σιωπηλά πριν την πάρουν χαμπάρι. Η Λογική άκουσε ένα ήχο στο παράθυρο και είδε την Ευαισθησία να αιμορραγεί λίγο πριν φύγει αλλά σιώπησε, το Ψύχος δεν την άφησε.
Η παρουσίαση τελείωσε και οι Καταστάσεις που πήγαιναν πάντα μαζί πήραν το λόγο. Η μια δίπλα στην άλλη, μακριά από τον αντάρτη Συναίσθημα που επηρέαζε συνήθως την εμφάνιση τους ..."ξετυλίχτηκαν".
Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα η Μνήμη. Είχε ραντεβού με τον Ύπνο και άργησε αλλά μπήκε τη σωστή στιγμή. Η Ώρα πέρασε από έξω, χτύπησε την πόρτα και τους υπενθύμισε ότι ήταν ήδη αργά. Όλοι βγήκαν έξω σκεφτικοί. Η Αλήθεια ήταν μαζί τους.
Το Μυαλό πήρε από το χέρι την Καρδιά που μόλις συνήλθε και πήγαν στο Ένστικτο ζητώντας του συγγνώμη και έτσι έληξε η απεργία. Η Διαίσθηση ήξερε που ήταν το Συναίσθημα και το έφερε πίσω μαζί με τη Ζεστασιά.
Η Φαντασία έτρεξε χαρούμενη να τα υποδεχτεί ενώ οι Προσδοκίες έμειναν λίγο πίσω γιατί διαφωνούσαν με την Πραγματικότητα και ήθελαν να τα βρουν με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Η Πραγματικότητα δεν μπορούσε όσο και να ήθελε να αλλάξει και κλαίγοντας έπεσε στην αγκαλιά των Προσδοκιών οι οποίες αποφάσισαν να την αποδεχτούν. Πίσω οι Στόχοι της έκλεισαν πονηρά το μάτι... για να μην ξεχνιέται... ενώ τα Όνειρα ακούγοντας το παράπονο της Πραγματικότητας της έδωσαν ένα φιλί για να τη γλυκάνουν.
Μεγάλο τραπέζι συμφιλίωσης ετοιμάστηκε. Οι Αποφάσεις μαγείρεψαν και μια νέα μέρα ξεκινά. Η Ταραχή... κρυμμένη σε μια γωνία φλερτάρει το Συναίσθημα... γνωρίζει την Αδυναμία (του).... και περιμένει...
σχόλια