Ζούμε σε μια ρευστή εποχή ή όπως κάποιοι βολεύονται να αποκαλούν ,στην εποχή της κρίσης. Δεν έχουν και πολύ άδικο αφού εκτός από τα χρήματα που φαντάζουν δυσεύρετο μαγικό αντίδοτο στη μολυσμένη καθημερινότητα ,η τεράστια κατρακύλα παρατηρείται στις αξίες , τις ανθρώπινες σχέσεις και στην ικανότητα να διακρίνεις αυτό που λέμε το νόημα της ζωής.
Έτσι λοιπόν κουρασμένος ταλαιπωρημένος και απίστευτα αποπροσανατολισμένος ψάχνεις μανιωδώς να βρεις το κλειδί της ευτυχίας ,της ευδαιμονίας , της κολασμένης χωρίς επιπτώσεις περιπλάνησης... και εκεί είναι ακριβώς που χάνεις το νόημα, αρχίζεις να παρατηρείς παράπλευρες απώλειες κουράζεσαι, τα παρατάς, παίρνεις την απόφαση να ξαναρχίσεις χωρίς κανένα αποτέλεσμα και βυθίζεσαι ολοένα περισσότερο στο λήθαργο μιας ξεκατινιασμένη όλο απωθημένα καθημερινότητας.
Κάθεσαι αναπαυτικά, αναπολείς τις παλιές μέρες της 'παιδικής ' σου αθωότητας, τις μέρες οπού η ευτυχία ήταν η αίσθηση της άμμου στα γυμνά σου πόδια, η ξινή γεύση του κορόμηλου, ένα χάδι στο λαιμό από έναν εξιδανικευμένο έρωτα, η επιβράβευση για κάτι που σου έδωσε την αίσθηση ότι είσαι ικανός να κατακτήσεις τα όνειρα σου.
Με τη σειρά της η νοσταλγία παίρνει τη θέση στα εσώψυχα σου, λες να γίνεις ''ιν'' την χτυπάς τατουάζ μαζί με ένα σωρό πολύμορφα σχέδια που στην πραγματικότητα δεν σου λένε τίποτα ,αποφασίζεις να ζήσεις τη ζωή σου κάνοντας ασύστολο σεξ με ότι βρεις μπροστά σου, ανακαλύπτεις τη μαγεία του αλκοόλ και κλειδώνεις μια για πάντα κάθε ξεχασμένο συναίσθημα που υπήρχε μέσα σου.
Ξυπνάς μια μέρα με τη σκέψη του 'τι κάνω θεέ μου τι κάνω', η απελπισία φανερώνεται πια στο πρόσωπό σου ,λες με ύφος σοβαροφανή πολιτικού 'από εδώ και πέρα θα σοβαρευτώ''και ας ξέρεις ότι με το που τελειώσεις τη φράση σου θα χτυπήσει ο ανιχνευτής ψεύδους και ετοιμάζεις τα καλό σου κουστούμι για τη νέα σου ζωή. Και κάπου εκεί το νόημα έχει ολοκληρωτικά χαθεί .
Χρειάζεσαι μεγάλη δόση του ναρκωτικού που στην πιάτσα λένε χρήμα πιστεύοντας ότι θα σου αναπληρώσει κάθε κόκκο άπιαστης ηδονής που έχεις λαχταρήσει, αλλά το μόνο που σου προσφέρει είναι ένα χυδαίο αίσθημα του ανικανοποίητου και μια σύγχυση συναισθημάτων, συμβιβάζεσαι σε λάθος σχέσεις που σου προκαλούν εκνευρισμό και φτάνεις να περιμένεις εναγωνίως το αύριο πιστεύοντας ότι θα φέρει κάτι καλύτερο... Βαριέσαι, καταριέσαι τη ζωή σου, αισθάνεσαι αγανάκτηση, αποφασίζεις ότι ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξεις τα πάντα και μετά λες αύριο ΄ και αύριο πάλι δεν κάνεις τίποτα και έτσι αντί να ταξιδέψεις, να δεις, να γνωρίσεις , να γευτείς , να απολαύσεις κάθε πρωτόγνωρη αίσθηση που σου προσφέρει μια συζήτηση με έναν φίλο, τα χρώματα μιας πεταλούδας, η προσφορά χωρίς αντάλλαγμα εσύ βουλιάζεις ολοένα και περισσότερο στο παραμύθι ενός αύριο που αργεί πάντα να έρθει μια μέρα. Και όπως διάβασα κάπου '' αύριο λες, και μέσα σε αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει όλο πελώριο ποτέ''.
σχόλια