Ευελπιστούμε.. Ευελπιστούμε πως η κοινωνία μας θα ορθοποδήσει και θα εξελιχθεί..Το ερώτημα είναι Πώς.. Πώς θα το πετύχει αυτό όταν ο καθένας αποβλέπει και αγωνίζεται αποκλειστικά για το προσωπικό του συμφέρον; Οι 'μεγάλοι' της πολιτείας εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους έμμεσα ή ακόμα και άμεσα, αποδεικνύοντας τη μικρότητά τους.
Από την άλλη, νέοι μορφωμένοι υποταγμένοι στο βωμό της ανεργίας, να ψάχνουν για δουλειά και να καταλήγουν πωλητές και σερβιτόροι μερικής απασχόλησης, ούτως ώστε να 'βγάζουν τα προς το ζην' όπως λένε.. Και να ελπίζουν για μια καλύτερη ζωή στο μέλλον, να ευελπιστούν για πιο φωτεινές μέρες αναμένοντας εν τέλει να βρουν δουλειά επί του αντικειμένου στο οποίο αφιέρωσαν τις πολύχρονες σπουδές τους.
Μερικοί νέοι ή και μεγαλύτεροι, ανήμποροι πλέον να αντέξουν αυτή την αναμονή, 'επαναστατούν' ανατρέχοντας για μια θέση εργασίας σε χώρες του εξωτερικού. Παίρνουν την απόφαση να εγκαταλείψουν τον τόπο τους με σκοπό να έχουν ένα πιο αισιόδοξο μέλλον σε χώρες όπου προσφέρουν ίσες ευκαιρίες απασχόλησης στους νέους. Αντίθετα δηλαδή από τις μηδαμινές ευκαιρίες που τους προσφέρει η πατρίς τους.
Αυτό συμβαίνει διαχρονικά.. Οι καρεκλοκένταυροι με τα 'μικρά κεφάλια' να 'διώχνουν' -με εισαγωγικά ή και χωρίς- τα μεγάλα κεφάλια μακριά απ' τη χώρα. Δεν αξιοποιούν τους νέους που διψούν να προσφέρουν, αλλά τους λένε με επιβλητικό ύφος 'αυτά έχουμε, αν θέλεις'.
Για πόσο ακόμα θα συνεχιστεί αυτή η σάπια κατάσταση. Αυτή η κατάσταση που τα 'υψηλά' ιστάμενα πρόσωπα εξυπηρετούν προσωπικά συμφέροντα προωθώντας και διορίζοντας ανθρώπους του κλειστού οικογενειακού τους περιβάλλοντος -και όχι μόνο- έτσι ώστε να έχουν διαφυλαγμένα τα νώτα τους και να είναι 'προφυλαγμένοι' με την ασπίδα ασφαλείας που τους προσφέρουν τα επωφελούμενα πρόσωπα, τα οποία νοιώθουν 'υποχρέωση' απέναντι τους.
"Έτρωγα, τρώω, θα σε φάω".. Αυτό σου σιγοψιθυρίζουν τα ούτως καλούμενα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, αλλά εσύ συνήθως δεν τ'ακούς ή παριστάνεις πως δεν τ'ακούς. Το χειρότερο όμως είναι που κάποιες φορές τ'ακούς καθαρά αλλά δεν πιστεύεις στα αυτιά σου και απλά το αφήνεις να περάσει στο ντούκου. Και το σύνθημα αυτό συνεχίζεται και θα συνεχίζεται μέχρι να γίνει μια ριζική αλλαγή, μέχρι να γίνει επαναπροσδιορισμός των πραγματικών αξιών και ο αφανισμός του όρου 'καρεκλοκένταυρος' από τα λεξικά αλλά και από το όνειρο του κάθε ανθρώπου που θέλει να προσφέρει, που επιθυμεί να βοηθήσει στην πραγματική (και όχι φαινομενική) άνθιση του τόπου αυτού!
Προς το παρόν, ο ψίθυρος "έτρωγα, τρώω, θα σε φάω" εξακολουθεί να ηχεί στα αυτιά μου με σταδιακά μειωμένη την ένταση.
Απομακρύνομαι...
σχόλια