Μέικαπ, κονσίλερ,πούδρα, μπιμπι κρίμ, φαουντέσιον κ.ο.κ. Το νεσεσέρ σου βρίθει από αμέτρητα καλλυντικά της λήθης. Κι όμως δεν αρκούν για να κρύψεις τις ανεξίτηλες φακίδες σου γιατί το μωσαϊκό αραβούργημα που έχεις στο πρόσωπο σου,σου αφήνει νωπές τις μνήμες απ' τα καλοκαίρια.
Παιδικά κατ'εξοχήν καλοκαίρια, τότε που ήσουν αθεράπευτα ονειροδίαιτος. Τα σιγοκαίνε τα ζυγωματικά, τους αφήνει λεκέδες, ψήγματα άμμου. Είναι η ίδια άμμος με την οποία έφτιαχνες καστράκια μη γνωρίζοντας ότι θα 'χαν διαφαινόμενο τέλος. Αφοσιωμένος οκλαδόν, πλάθεις μια σταθερή κρηπίδα και τείχη που θα φυλάσσουν τα απόνερα της τρικυμίας. Νείρεσαι να μείνουν αλώβητα μέχρι την επόμενη μέρα. Να μείνει αρυτίδωτη η θάλασσα. Έλα που οι αδοφάγοι προβατόσχημοι λύκοι ελλοχεύουν να κατεδαφίσουν αχαλίνωτα τα καστράκια. Ο Μάρκος . Αυτός καθόταν σε ξαπλώστρα. Εγώ σε ψάθα. Μεγάλο κωλόπαιδο. Προσέγγιζε τα κάστρα σου με ένα αδιοχέτευτο μίσος, κλωτσώντας τα λες και έπαιζε επίθεση τελευταία λεπτά πριν λήξει. Αυτό το άγουρο παιδαρέλι είχε το σύμφυτο χάρισμα να σε εκνευρίζει. Τον αποκαλούσες κορίτσι από μέσα μου, αυτή ήταν η ατασθαλία παρελθόντων ετών.
Ανέκαθεν ήσουν εμψυχωτής χαλασμένων ψυχών, σαν του Μάρκου. Δεν ήταν ζήτημα ιδιοσυγκρασίας αλλά έξης την οποία εδάμασες με την ισχυρότατη θέλησή σου αργότερα. Θα το ξανά κάνεις. Αυτή τη φορά με περισσότερες αιχμηρές πέτρες. Τις ψάχνεις σαν ιδρωμένος είλωτας μακριά από τον δροσερό άσυλο της θάλασσας, δίχως να φοράς τη διχάλα που σε σώζει απ'το καυτερό λιοπύρι. Αυτή τη φορά με περισσότερα καλάμια. Τα ξερίζωνες άρδην με όλη την υποσχόμενη σου δύναμη και τη τριβή στα χέρια σου, να εκκολάπτει αντιστάσεις. Με περισσότερα ανεμοδαρμένα ύψη. Κι' άλλη αμμοληψία. Τελευταίες πινελιές: τα βιασμένα καλαμάκια του χυμού του να ανεμίζουν τις χαρτοπετσέτες από τα κλαμπσάντουιτς που παρήγγειλε η μητέρα του, τυπική μέγαιρα . Πάνω στο καστράκι σου. Αυτό θα πει απάτητη βουνοκορφή, γιιατί δεν ενδίδεις και εύκολα. Τελειώνεις αγανακτησμένος, έτοιμος για μπακφλιπ στο κενό της θάλασσας. Απαλλάσσεσαι από κάθε κόκκο άμμου που είχε αναρριχήσει στα λευκά απόκρυφα σημεία σου. Και οι πληγές επουλώνονται με την αρωγή της αλμύρας. Αυτός άλλωστε ήταν ο ρόλος της θάλασσας, η κάθαρση ψυχής. Και βγαίνοντας τρέχεις σαν δρομέας για να αγγαλιάσει τα ζαρωμένα χέρια σου η μουσκεμένη ,ήδη , πετσέτα.
Δυστυχώς αλλάξαμε, την επόμενη μέρα, πλαζ όπου είχε μόνο χαλίκια. Μούφα τα όμβρια ύδατα.
Η ζωή του Μαρκος υπήρξε πεζή άνευ εξάρσεων & εκπλήξεων. Μπον βιβέρ της καγκουριάς. Εκφραστής λουμπενικών απόψεων, κάνοντας κανα γάρο στα Εξάρχεια και βρίζοντας τον πατέρα του που δεν έχει να του δώσει για δίπλωμα. Από σπουδές, χαροπαλεύει να τελειώσει το ΕΠΑΛ, δίνοντας με τη μάνικα αίμα για να δικαιολογήσει. Μεταξύ μας κανείς δεν περίμενε να είναι κανα απαύγασμα έμπλεος σοφίας.
Αλλά δεν είναι ούτε χαϊβάνι, απλά ρε παιδί μου, δεν είχε φακίδες.
σχόλια