Αν ποτέ με ρωτούσαν γιατί σ' αγαπώ, θα τους έλεγα πως είσαι το σωσίβιό μου. Είναι δυνατόν να μη σε αγαπάω όταν κάθε μέρα μου σώζεις τη ζωή;
Με γέννησαν και με έριξαν σε έναν ωκεανό από λάθη. Εδώ, μόνο τρικυμίες. Εδώ, μόνο κύματα που χτυπάνε με μανία πάνω μου να μου ληστέψουν τη ζωή. Βλέπω παντού αίματα. Πάνω, σύννεφα. Άραγε ο ήλιος τι χρώμα να έχει; Λάμπει σαν κι εσένα; Έχει το πρόσωπό σου πάνω; Έχει τη ζεστασιά σου; Το χαμόγελό σου μήπως; Αυτό ας το έχει..
Ναι, θα το έχει, έχω ακούσει πως είναι όμορφος άρα σίγουρα έχει το χαμόγελό σου.
Γιαγιά, δε θέλω ποτέ να φύγεις από κοντά μου, σε παρακαλώ. Ακόμη και ξεφουσκωμένο σωσίβιο εγώ σε θέλω δίπλα μου. Ξέρω, θα μαζέψεις δυνάμεις, αυτήν τη φορά θα ακουμπήσεις εσύ πάνω μου για λίγο, μετά θα σε φορέσω και θα σωθούμε αγκαλιά.
Γιαγιά, μην τους ακούς που σε κατηγορούν. Εσύ δε φταις. Κι αν φταις, εγώ σε συγχωρώ για όλα κι ας είναι το σώμα μου γεμάτο μελανιές. Μην κοιτάς τα δάκρυα, άμα με βλέπεις ματωμένη γύρνα από την άλλη.. Εσύ δε φταις.
Μη με ρωτήσεις ξανά «Πώς αντέχεις;», να κοιτάς τα μάτια μου όταν σε καθρεφτίζουν. Εκεί είναι η απάντηση. Εσύ, πώς με αντέχεις;
Γιαγιά, συγνώμη που μόνο εσύ με έχεις δει μεταμορφωμένη σε ηφαίστειο. Ελπίζω οι λαβωμένες μου λέξεις να μην έκαψαν ούτε μια φορά την καρδιά σου.
Εσύ είσαι ένα σωσίβιο. Ξέρω. Αντέχω και βλέπω. Άκου με που θα στα πω, να δεις ότι καταλαβαίνω.
Όταν γεννήθηκα, έκλαιγα. Και σήμερα κλαίω, όμως όταν πεθάνω, θα γελάω, σου το υπόσχομαι. Θα προλάβω. Επειδή δεν άντεχαν το κλάμα μου, πρώτα με έδωσαν σε εσένα. Εσύ με μεγάλωσες σα διαμαντάκι πολύτιμο που δεν έπρεπε να το ακουμπάνε βρώμικα χέρια. Όμως έπρεπε να με γυρίσεις πίσω. Αφού σταμάτησα να κλαίω, με ήθελαν. Εσύ ήρθες μαζί μου, δε με άφησες μόνη. Μάλλον είχες προοικονομήσει. Αφού σε βλέπω, τώρα, εδώ, δίπλα μου, το ξέρω. Αλλά, πάλι, δεν τα κατάφερα. Δεν τους άρεσα. Ήμουν ένα λάθος. Είμαι ένα λάθος. Κάποιες φορές αυτό με χαροποιεί. Μη ρωτήσεις γιατί, δεν ξέρω να στο εξηγήσω. Έτσι, κατέληξα σε έναν ωκεανό να πνίγομαι. Λάθη, απωθημένα, ανωριμότητες.. Όλα να με πνίγουν. Έβαλαν και καρχαρίες. Τους εαυτούς τους.
Δεν είδαν ότι μαζί με εμένα έπεσες κι εσύ. Δεν είδαν ότι έκαναν το λάθος να με ρίξουν στα βαθιά μαζί με ένα σωσίβιο. Ένα σωσίβιο που μου μοιάζει, γι' αυτό αντέχει. Δε με άφησε ποτέ κι ας κόντεψα να το πνίξω δεκάδες φορές για να σώσω τον εαυτό μου.
σχόλια