Περιμένω με λαχτάρα τον καύσωνα που ανακοινώσανε. Είπανε να φυλαχτούμε,να κλειστούμε μέσα, να μην κυκλοφορήσουμε. Ειδική επισήμανση στις ευπαθείς ομάδες πολιτών. Κι εγώ ευπαθής-μα μονάδα-είμαι ήδη κλεισμένη από καιρό. Πολλές εποχές τώρα να περιμένω αυτό τον καύσωνα που όλο λένε κι όλο δεν έρχεται.
Έχω ευπάθεια στην ψύχρα κι είμαι κλεισμένη με τη μάλλινη ζακέτα δεν ξέρω κι εγώ από πότε. Απορώ πώς αντέχουν αυτοί εκεί έξω την ψύχρα. Να φυσάει και να νιώθεις το δέρμα όλο να αντιδρά, να προστατευτεί. Να υγραίνουν τα σύννεφα εκεί έξω και να αισθάνεσαι πως η βροχή θα έχει στόχο το κυκλοφορικό σου να νοθεύσει το αίμα,να το αραιώσει. Ψύχρα στο τοπίο,ψύχρα στο βλέμμα. Πώς μπορούν να κοιτάζονται με τέτοια βλέμματα μεταλλαγμένης και ανίκητης ψύχρας.Ανοσία.Και τρομάζω και κλείνομαι μέσα και κλείνω τα μάτια να μη συναντιέμαι με τέτοια βλέμματα. Και ψύχρα στην ψυχή που μπορεί να σε πετύχει και να σε μολύνει σαν το χειρότερο ιό.
Μικρά ψυχρά ανθρωπάκια περπατάνε βιαστικά στο δρόμο. Κοιτώ προσεκτικά μέσα από τις γρίλιες.Κρυμμένη στο καταφύγιο αγκαλιά με τη ζακέτα τη μάλλινη. Πότε θα ´ρθει επιτέλους αυτός ο καύσωνας; Να ανοίξω,να εισβάλει μέσα μόνο λίβας και σκόνη Σαχάρας,να ανέβει η θερμοκρασία τρελά,να παράγουνε οι αδένες ιδρώτα. Να αφυδατωθεί το σώμα,να αποβάλει χολή και πίκρα και απόγνωση συσωρευμένη. Να πιούμε επιτέλους νερό πηγής βουνού καθάριο να γεμίσει το μέσα. Να ξαναβαπτιστούμε με τον ήλιο κάθετα να λούζει τη γύμνια μας. Πότε θα 'ρθει αυτός ο καύσωνας.
Να μουδιάσουμε, ανήμποροι για κάθε αντίδραση, να πέσουν οι αντιστάσεις, να πούμε ναι, να πούμε έλα, να πούμε αυτά που θέλουμε να πούμε, να αφήσουμε να μας κάνουν αυτά που θέλουμε να μας κάνουν. Λαχταρώ τον καύσωνα κι αυτόν περιμένω να βάλω φωτιά στη μάλλινη ζακέτα.
