Τετάρτη, 22/02/2012
Αγαπητοί .. "Αγανακτισμένοι"
Κρίση , ακρίβεια , έλλειψη θέσεων εργασίας και αξιοκρατίας , άχρηστα πτυχία , χαμένα όνειρα και ελπίδες , στόχοι άπιαστοι , θυμός και στο τέλος οργή . Λέξεις που ακούς καθημερινά σε συζητήσεις νέων για την παρούσα κατάσταση της ζωής τους .Αλλά και λέξεις πολύ γνωστές και σε εμένα.
Θεωρούμαστε η δεύτερη γενιά οικονομικής μετανάστευσης , όλοι εμείς που έχουμε ήδη σταθεροποιηθεί σε κάποια χώρα του εξωτερικού αλλά και αυτοί που σκοπεύουμε να το κάνουμε . Εγώ βρίσκομαι στους πρώτους αφού σήμερα κλείνω 1 χρόνο στη Γερμανία. Δεν ήταν τόσο απόφαση δική μου να φύγω, όσο των γύρο καταστάσεων . Έχασα την δουλειά μου , αυτό έφερε σαν αποτέλεσμα να μην μπορώ να έχω την ζωή που είχα φτιάξει μέχρι τότε και να καταλήξω να δουλεύω καθαρά για την επιβίωσή μου .Έτσι έφυγα από την Ελλάδα και ξεκίνησα να χτίζω όνειρα και στόχους στο εξωτερικό .Σίγουρα δεν είμαι η μόνη , από την στιγμή που έφυγα μετράω φίλους και γνωστούς που παίρνουν την απόφαση να αφήσουν την Ελλάδα, τους φίλους , την οικογένεια ,τις γειτονιές τους για κάτι πιο ελπιδοφόρο και καινούργιο.
Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε με μια βαλίτσα , ένα μυαλό γεμάτο εικόνες , και ένα πτυχίο να προσπαθούμε να βρούμε στην Ευρώπη αυτό που θα έπρεπε η ίδια η χώρα να δώσει σε εμάς , μια αξιοκρατική και αξιοπρεπής ζωή . Όλοι εμείς ψάχνουμε κάποιο γνωστό, κάποιο μακρινό συγγενή να μας βοηθήσει στα πρώτα βήματα . Κάποιοι είναι τυχεροί και τον βρίσκουν κάποιοι άλλοι βρίσκουν την άκρη μόνοι τους.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι δεχτήκαμε τον ίδιο διωγμό. Κάναμε καλά που φύγαμε και αφήσαμε τους μεγαλύτερους να σώσουν την Ελλάδα ; Η μάλλον που αφήσαμε στους μεγαλύτερους να αποτελειώσουν την Ελλάδα; Αφού λένε ότι το μέλλον κάθε χώρας είναι οι νέοι της . Προσωπική μου άποψη ; Ναι . Γιατί δεν παραδώσαμε τα όπλα , γιατί αυτοί που φύγαμε δεν ήμασταν οι βολεμένοι του συστήματος και ούτε τρέξαμε σε εκλογικές περιόδους πίσω από τον εκάστοτε βουλευτή να μας δώσει μια θέση στη Δ.Ε.Η και στο Δημόσιο . Γιατί κανένας από εμάς δεν ήθελε να έχει ένα ¨μπάρμπα στην Κορώνη¨ για να πετύχει στην ζωή του .Εμείς ήμασταν εκεί, διατεθειμένοι να δουλέψουμε στην πόλη μας και να μεγαλώσουμε τις οικογένειες μας όπως έκαναν και οι γονείς μας . Όμως η ίδια η Ελλάδα μας έδωσε τα εισιτήρια στο χέρι και με ένα «ειρωνικό» χτύπημα στη πλάτη μας είπε -Καλη Τύχη-
Τώρα όμως εγώ Ελλάδα δεν θα έχω τον ήλιο σου , τις θάλασσες σου , δεν θα ανάβω φωτιές τα βράδια του καλοκαιριού στις παραλίες μαζί με τους φίλους μου , δεν θα έχω τους ανθρώπους μου και τις μυρωδιές σου .Tα Κυριακάτικα πρωινά στο πατρικό μου , να με ξυπνάει η αγαπημένη μουσική του πατέρα μου και οι μυρωδιές των φαγητών της μαμάς .Καμία απάντηση ....
Εδώ τα πτυχία και η προσπάθεια μετράει . Ο μισθός σου είναι αρκετός για πολλά περισσότερα από τα βασικά ακόμα και αν αρχικά η μόνη σου ανάγκη ήταν η επιβίωση . Το εξωτερικό έχει σκοπό να μας κρατήσει , έχει τον τρόπο του ....Και η Ελλάδα θα συνεχίσει να μοιράζει εισιτήρια ...έχει και αυτή τον τρόπο της !
Υ.Γ : Πόσο θα ήθελα να είμαι εκει ! Γίνε καλά Ελλαδίτσα ...θέλω να γυρίσω!
Κολωνία , Γερμανίας
σχόλια