Λένε πως αν σπάσει το γυαλί δε ξανά κολλάει. Από την άλλη, οι Κινέζοι κολλάνε τα θρύψαλα του γυαλιού με χρυσό κάνοντάς τo πολυτιμότερο. Κάποιοι θα πουν πως το γυαλί τους με αυτόν το τρόπο αποκτάει περισσότερη σημαντικότητα, ενώ κάποιοι άλλοι θα ισχυριστούν πως με αυτόν το τρόπο απλά το μετατρέπουν σε κάτι διαφορετικό. Γιατί δηλαδή κάποιοι προτιμούν να να φτιάξουν το γυαλί τους με παραπάνω χρήμα και κόπο την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι αγοράζουν ένα άλλο γυαλί;
Εγώ το γυαλί μου το πρωτοαντίκρισα πριν ενάμιση χρόνο περίπου, σε μία βιτρίνα στη Μητροπόλεως. Ποτέ δεν κοιτάω βιτρίνες στη Μητροπόλεως. Πάντα τρέχω πριν προλάβω να δω κάτι που δε θα μπορέσω να αγοράσω. Εκείνη τη μέρα όμως μία πρωτοφανής εξωγενής δύναμη με ανάγκασε να γυρίσω και να κοιτάξω εκείνη τη βιτρίνα. Γαμώτο."Δεν είμαι σε φάση να μπαίνω σε περιττά έξοδα", είπα. Παρ' όλα αυτά μπήκα μέσα στο μαγαζί και ρώτησα τη τιμή του. Απέκλεισα κάθε πιθανότητα να το αγοράσω και συνέχισα τρέχοντας και απομακρύνοντας τα μάτια μου από τις βιτρίνες.
Η αλήθεια είναι πως το σκεφτόμουν που και που το γυαλί μου, αλλά κάθε φορά σκεφτόμουν κι αυτά που θα έπρεπε να θυσιάσω για την αγορά του. Εμείς οι εν δυνάμει οικονομολόγοι το λέμε κόστος ευκαιρίας. Ναι λοιπόν σκεφτόμουν το κόστος ευκαιρίας του γυαλιού μου. (Ας μην κρύβομαι, πάντα έτσι σκέφτομαι). Ό,τι δίνω πρέπει και να παίρνω, αλλιώς "μπαίνεις μέσα". Κι επειδή "μπήκα μέσα" πολλές φορές, δεν έπρεπε να ξανά κάνω λάθος υπολογισμούς.
Περνούσε ο καιρός, είχα μαζέψει και λεφτά κανά-δύο φορές κι όλο έλεγα να πάω να το πάρω το γυαλί μου, αλλά όλο το καθυστερούσα. Πριν 9 μήνες ακριβώς το ξανά είδα το γυαλί μου σε μία βιτρίνα κοντά στην Αριστοτέλους. Έμεινα να το κοιτάω μερικά λεπτά χωρίς να καταλάβω πως ενοχλούσα το κόσμο να περάσει. Ήταν πραγματικά το πιο όμορφο γυαλί που είχα δει και η τύχη με έκανε να πέσω ξανά πάνω του. Αυτή τη φορά η καρδιά μου δεν άφησε πάλι το μυαλό μου να το παίξει και καλά οικονομολόγος. Κοίταξα καλά γύρω μου και μπήκα στο μαγαζί. Σαν να είχα κάνει ζαβολιά και ήθελα να κρυφτώ ένιωθα. Το αγόρασα όμως. Το σπίτι μου θα ήταν πιο όμορφο τώρα, σκέφτηκα. Θα το τοποθετούσα στη καλύτερη θέση του σπιτιού μου έτσι ώστε να μοιάζει ξεχωριστό από τα υπόλοιπα. Πάντα έτσι κάνω με τα καινούργια μου πράγματα, μέχρι να τα χαλάσω ή να χαλάσουν.
Η αλήθεια είναι πως δε μ' αρέσει να χαλάω τα πράγματά μου, αλλά είμαι αδέξια και συμβαίνει.Κάποια άλλα βέβαια τα βαριέμαι ή δεν με ενθουσιάζουν πια και τα πετάω. Για εκείνα όμως που χαλάνε στεναχωριέμαι αλήθεια πολύ. Ένα από τα πράγματα που χάλασαν είναι και το γυαλί μου γι' αυτό σας γράφω για αυτό. Δεν ξέρω από τι χάλασε. Δεν ήμουν σπίτι και δεν μίλησα ποτέ σε κανέναν για αυτό. Εμένα το γυαλάκι μου με ένοιαζε τι να τους κάνω τους άλλους; Χρυσός ή σκουπίδια; Σκέφτηκα.
Κι αν ο χρυσός το αλλάξει και δεν μοιάζει πια με το γυαλί μου; Το σπίτι μου πια δεν θα είναι το ίδιο. Μπορεί βέβαια να είναι και καλύτερο, αλλά τι γίνεται αν σπαταλώντας όλο το χρυσό μου, το γυαλί μου ασχημύνει και δεν μου αρέσει πια;
Λένε πως αν σπάσει το γυαλί δε ξανά κολλάει. Από την άλλη, οι Κινέζοι κολλάνε τα θρύψαλα του με χρυσό κάνοντάς τo πολυτιμότερο. Εγώ θα σας πω πως είτε χρυσός είτε σκουπίδια, τα θρύψαλα από γυαλί είναι πολύ επικίνδυνα και καμιά φορά οι πληγές μένουν για πάντα. Εγώ ακόμα δεν ξέρω τι θα κάνω με το γυαλί μου. Έχω βάλει τα θρύψαλα του πάνω στο τραπέζι και τα προσέχω. Μου χάλασε το γυαλάκι μου και κλαίω καμιά φορά. Έτσι όπως είναι ακουμπισμένο στο τραπέζι με κοιτάει κι αυτό, αλλά δεν μιλάει. Ένα παράπονο μόνο βγάζει. Το είχα συνηθίσει και είχε τη δική του θέση στο σπίτι μου. Ίσως να μη το πρόσεξα όσο θα έπρεπε. Ίσως να μην ήταν τόσο ανθεκτικό και ακριβό όσο έμοιαζε. Ίσως να με ενθουσίασε η ομορφιά του και να μην πρόσεξα την εσωτερική του ρωγμή όταν το αγόρασα. Δεν ξέρω τι το χάλασε και δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό. Το κοιτάω. Μια λέω χρυσός και μια σκουπίδια. Κι είναι που φοβάμαι και τα θρύψαλα... Να προσέχεις κι εσύ (με τα γυαλιά)...
σχόλια