Καθίστε. Στο πάτωμα, κατά προτίμηση. Ακόμα καλύτερα, σταυρώστε τα πόδια σας σα γιογκίνι, γυρίστε τις παλάμες σας προς τον ουρανό, ανοίξτε τα τσάκρα σας. Κλείστε τα μάτια. Εισπνεύστε, εκπνεύστε. Ξανά. Νιώστε το αίμα να κυλάει στις φλέβες σας, αφουγκραστείτε τον χτύπο της καρδιάς σας. Let go... Μμμμμ. Εναρμονιστείτε με το σύμπαν, ετοιμαστείτε να αποδιώξετε από πάνω σας αρνητικές ενέργειες, ελάτε να σπρώξουμε όλοι μαζί έξω από το σώμα μας, μακριά από την αύρα μας, στο πυρ το εξώτερον, τη πηγή του κακού, τον δαίμονα που μας ταλανίζει, την αρρώστια που λυμαίνεται τη προσωπικότητα μας και καθορίζει τη συμπεριφορά μας...
-Αποτάσση την Αποψάρα σου περί πάντων; και πάσι τοίς έργοις αυτής; και πάση τη λατρεία αυτής; και πάσι τοις αγγέλοις αυτής; και πάση τη πομπή αυτής;
-Αποτάσσομαι
(επαναλάβετε δις)
-Απετάξω την Άποψην σου;
-Απεταξάμην
-Και εμφύσησον και έμπτυσον αυτή χρρρρρρρρρρρρτ φτουυυυυ
Ξέρω. Είναι δύσκολο.
Εκ γενετής πορώνεσαι με την εκδήλωση, την έκφραση και τη διάδοση της Άποψης σου. Έμαθες από ένστικτο να την υποστηρίζεις μέχρι εσχάτων, έκανες τατουάζ την κάθε αντίληψη που έχεις για τα πάντα, στο μέτωπο σου. Είπες "γνώμη μου, ε;" τυλίγοντας την στον trash μανδύα της ελευθερίας του λόγου. Όποιος σου πει να πάψεις, είναι φασίστας, όποιος γελάσει με αυτά που λες είναι troll, όποιος σε αντικρούσει με επιχειρήματα είναι χασομέρης. (Δεν το λες εσύ αυτό το τελευταίο, εγώ το λέω, δεν γίνεται όλη μέρα να διορθώνεις την ημιμάθεια, την προκατάληψη και την ανοησία. Εκτός κι αν το κάνεις από Άποψη.)
Απελευθερώσου από τον ψυχαναγκασμό του να έχεις κάτι να πεις, για όλα! Αλήθεια τώρα, έχεις γνώμη για τον πόνο του άλλου και πως τον διαχειρίζεται; Έχεις κάτι να πεις δημόσια (Ανάθεμα σε Ζούκερμπεργκ, ανάθεμα σε!) για την έκφραση της απώλειας που βιώνει ο κάθε ένας; Δεν σ' αρέσει που κάποιος πενθεί σε δημόσια θέα, αλλά ούτε και η απόλυτη ιδιωτικότητα σε ικανοποιεί ("μήπως είναι κρυψίνους; μήπως δεν λυπάται επαρκώς;"). Υποστηρίζεις την ανάγκη για εσωστρέφεια σε μία χρονική περίοδο που όλα τα ζούμε σε κοινή θέα, αλλά δεν αποστρέφεις το βλέμμα σου από αμήχανα θεάματα. Παρακολουθείς, τρώγοντας ποπ κορν και ρουφώντας το ηλεκτρονικό τσιγάρο σου, την τραγωδία της ημέρας. Βιάζεσαι να τελειώσει το βιντεάκι, για να προσφέρεις στον κόσμο γενναιόδωρα την τοποθέτηση σου στο γεγονός, με ύφος περισπούδαστο, ύφος θεράποντα ιατρού σε ιατρικό ανακοινωθέν, βγαίνεις στο παραθυράκι του status σου και βομβαρδίζεις τον όχλο με κάθε λογής data, δικής σου προέλευσης, συνεισφέροντας και συ το λιθαράκι σου στο επόμενο hoax που θα γίνει viral. Θα προσπαθήσεις να κάνεις το πιστεύω σου, γεγονός. Ε, πως να το κάνουμε άλλη βαρύτητα έχει η άποψη που καμώνεται ύφος "it' s a fact".
Ένα παράδειγμα: "Μόνο σε μένα φαίνεται παράξενο που η τραγική ιδιοκτήτρια του άτυχου Γιορκσάιρ Τεριέ, που έπεσε θύμα μανιακού σκέητ-μπόρντερ, έβαλε μαύρο κορδελάκι πένθους στο προφίλ της, αμέσως μετά το τραγικό συμβάν; Θεωρώ την κίνηση της ατυχή και ίσως προκλητική απέναντι στην κοινή γνώμη. Δεν ποστάρουμε κυρία μου, στενάχωρα τραγουδάκια, τη μέρα που αποχαιρετούμε το ζωάκι μας για πάντα. Εγώ, όταν έχασα τον Ραμσή μου από καλααζάρ, όχι να ποστάρω σε σόσιαλ μίντια, ούτε να σηκωθώ από το κρεβάτι δεν μπορούσα, έκλαιγα όλη μέρα. Έτσι φέρονται οι βαρυπενθούντες, δεν είναι με το κινητό στο χέρι! Εκτός, κι αν δεν αγαπούσε η εν λόγω κυρία, πραγματικά το σκυλάκι της, έχω ακούσει πως ψαχνόταν να το δώσει. Από την άλλη, δεν θα της κακοπέσει η αποζημίωση που θα λάβει από την οικογένεια του αλήτη με το πατίνι που βγήκε στα πεζοδρόμια κι όποιον πάρει ο χάρος! Αλλά αλίμονο από αυτόν που φεύγει. Ψυχούλα μου, κανείς δε σε πόνεσε πραγματικά, εμένα αυτή είναι η γνώμη μου" (φατσούλα 'νιώθω προβληματισμένος" edit, 'σοκαρισμένος' )
Η άποψη του καθενός, τώρα πιο πολύ από ποτέ, βομβαρδίζει όλους μας, είμαστε σε μία διαρκώς εμπόλεμη ζώνη, ανταλλάσσουμε πυρά, ό,τι επιβιώσει στο τέλος γίνεται trend και hashtag.
Σπάσε τον φαύλο αυτό κύκλο. Στο χέρι σου είναι. Μην έχεις άποψη για όλα! Πες 'δεν ξέρω ! ' , ακόμα καλύτερα, μην πεις τίποτα! Απελευθερώσου από τις αλυσίδες της τοποθέτησης σου πάνω στο θέμα! Μην ισχυριστείς αυθεντία, μην συγκρίνεις με προσωπικά παραδείγματα, μην προσαρμόσεις γεγονότα στις εμπειρίες σου.
Ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος αν παραδεχόμασταν άγνοια, αν κρατούσαμε τα πιστεύω μας όσον αφορά ξένες υποθέσεις για τον εαυτό μας, αν δεν διαδίδαμε ψευδείς ειδήσεις, αν δεν προσπαθούσαμε να διαμορφώσουμε την κοινή γνώμη όπως γουστάραμε εμείς, για προσωπικούς μας λόγους.
Γνώμη μου ε;
σχόλια