Τι θα δούμε...;".
"Μην πάμε σε καμιά τραγωδία, αρκετά έχω στο κεφάλι μου!"
"Κωμωδία να δούμε"
"Ποιοι παίζουν, τους ξέρει η μάνα τους;"
"Δε το μπορώ το ποιοτικό, θα κοιμηθώ!"
"Μη ξεχάσεις τα μαξιλάρια, θα πιαστεί ο κ.....ς μας στο τσιμέντο"
"Άκουσα,ότι ο πρωταγωνιστής τα έχει με μια τραγουδίστρια!"
"Άντε, σηκωθείτε, αργήσαμε"
Ο κόσμος ανηφορίζει σε ένα από τα χιλιάδες υπαίθρια θέατρα κάπου στην Ελλάδα,ένας από τους άπειρους περιοδεύοντες θιάσους το έχει επισκεφτεί και τα εισιτήρια φεύγουν σαν το άνεμο, οικογένειες με παιδιά, ζευγάρια, ηλικιωμένοι, ελεύθεροι, χωρισμένοι μέχρι και μωρά κάθονται στο ανοιχτό θέατρο κάτω από τον καυτό νυχτερινό ήλιο του καλοκαιριού. Ένας,ένας ανεβαίνουν τις κερκίδες προσπαθώντας να πιάσουν την καλύτερη θέση, χωρίς να λείπουν οι διαπληκτισμοί με τους "κρατοθεσίτες". Ο κόσμος σιγά,σιγά μαζεύεται και μαζί του και αυτοί που πουλάνε πασατέμπος, φιστίκια, πατατάκια και νεράκια για να συνοδεύσουν τον καύσωνα παρόλο που απαγορεύονται ρητά. Τα φώτα σιγά, σιγά ανοίγουν και σμήνη κουνουπιών επισκέπτονται το φιλοθεάμον κοινό που,αν είναι προνοητικό, έχει προμηθευτεί τα απαραίτητα σπρέι για την προστασία τους από την φτερωτή απειλή.
Πρώτο κουδούνι, δεύτερο κουδούνι, τρίτο κουδούνι...Σιωπή.
Ακολουθούν τρία δευτερόλεπτα απόλυτης σιωπής και μπορεί ο καθένας να ακούσει τα τζιτζίκια και τους γρύλους να συνοδεύουν το θέαμα...
"Φίλες και φίλοι καλησπέρα, η παράσταση ξεκινά αμέσως, παρακαλούμε απενεργοποιήστε τα κινητά σας τηλέφωνα (κάτι που ελάχιστοι θα κάνουν). Η λήψη βίντεο κατά τη διάρκεια της παράστασης απαγορεύεται. (αν και τα ίνσταγραμ στόρις επιβάλλουν ένα στιγμιότυπο, έτσι για το γαμώτο).
Η παράσταση ξεκινά...
Αν πρόκειται για κωμωδία η σκηνή είναι γεμάτη χρώματα και ο αέρας χαρούμενη μουσική, ειδικά αν μιλάμε για Αριστοφάνη, αφού στην ατμόσφαιρα πλανάται το υπονοούμενο, η μπηχτή, ο πονηρός συνειρμός. Ο χώρος, φύση βρίσκεται δυόμισι χιλιάδες χρόνια πίσω αλλά και στο τώρα και στο μέλλον, το έργο έχει τη μυρωδιά του παλιού αλλά όχι μπαγιάτικου του παρελθόντος και την φρεσκάδα του σήμερα μέσα από τα γάργαρα απενοχοποιημένα γέλια του κοινού.
Αν πρόκειται για τραγωδία, το κλίμα είναι πιο βαρύ, μαυροντυμένοι ηθοποιοί του χορού κατακλύζουν την σκηνή και στο κέντρο έρχεται η πρωταγωνίστρια που ζει την τραγωδία της. Το όνομα αυτής; Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Άτοσσα, Ιφιγένεια και τόσα άλλα μέσα από την ανεξάντλητη ποικιλία των αρχαίων τραγωδιών. Το ύφος των θεατών, σκωπτικό. Το κατέστρεψαν το έργο; Ήταν καλή η πρωταγωνίστρια; Μεγάλα και άλυτα προβλήματα το μυαλό του θεατή ενόσω παρασύρεται από τον ήχο του γρύλου στις στιγμές απόλυτης παύσης στους μονολόγους.
Ντριιιννν...ντριιιινν...ντρριννν
Κάποιου το τηλέφωνο από την τρίτη σειρά χτύπησε, "Μα δε το έκλεισε;","Έλεος παρακολουθούμε!","Σσσσσσσσσσςςς"
Το τηλέφωνο έκλεισε.
Τα φώτα δυναμώνουν και η ρυθμική κίνηση από τις βεντάλιες απ' άκρη σ' άκρη του θεάτρου θυμίζει κοπάδι από περιστέρια που χτυπάνε τα φτερά τους.
Η παράσταση τελειώνει, υπόκλιση, χειροκρότημα ο κόσμος είτε αποχωρεί είτε μένει για φωτογραφίες με τους ηθοποιούς.
"Συγχαρητήρια", "Ήσασταν εξαιρετική", "Σας βλέπουμε στην τηλεόραση", "Να βγάλουμε μια φωτογραφία;"
Οι ηθοποιοί έρχονται σε επαφή με το κοινό το οποίο σιγά, σιγά υποχωρεί...
Βγαίνοντας από το θέατρο οι ταβέρνες είναι γεμάτες από τα γνώριμα πρόσωπα των θεατών, ηθοποιοί, αν δεν είναι κουρασμένοι, και κοινό μιλούν, συζητάνε, κουτσομπολεύουν τρώγοντας.
Έρχονται κοντά...
Αυτό εξάλλου είναι και ο στόχος της τέχνης, να ενώνει.
Σήμερα, το θέαμα, και πόσο μάλλον το καλοκαιρινό απειλείται από έναν εχθρό που το ξεπερνά.
Εχθρός της τέχνης είναι για άλλη μια φορά ο φόβος,αλλά αν κάποτε δεν πήγαινε ο κόσμος στο θέατρο επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει το εισιτήριο, τώρα δε θα πάει επειδή δε μπορεί. Όμως το θέατρο και το τραγούδι δε μπορούν να εκλείψουν από την μια στιγμή στην άλλη, επειδή τα καλοκαιρινά θεάματα είναι μέρος του DNA μας,μια ιεροτελεστία αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού. Γι'αυτό ας στηρίξουμε σαν κοινωνία αυτούς που μας προσφέρουν απλόχερα την ψυχή τους κάθε βράδυ πάνω στο σανίδι,συμμετέχοντας στις όποιες καλοκαιρινές εκδηλώσεις που θα γίνουν με όποιο τρόπο και αν γίνουν δίνοντας χείρα βοηθείας σε έναν από τους πιο βαθιά πληττόμενους τομείς της οικονομίας, τον πολιτισμό.
σχόλια