Τι κι αν ο Μένανδρος απεφάνθη πως θάλασσα και πυρ,και γυνή τρίτον κακόν; Τι κι αν ο Χριστός προέτρεψε τον αναμάρτητο να ρίξει πρώτος την πέτρα; Η κυρά - Φροσύνη θα αναδύεται για αιώνες ακόμα απ΄τη λίμνη και με την αρχοντιά της θα σου θυμίζει πως η αμαρτία είναι εκείνο το αλατοπίπερο που πάντα θα θες να συμπληρώσεις στον άρτον ημών τον επιούσιον! Διότι η αρχόντισσα των Ιωαννίνων ναι μεν παντρεύτηκε αλλά όταν ο συζηγός της,όντας έμπορος,έπρεπε να φεύγει για μέρη μακρινά, ίντα να κάνει και η κυρά; Ο Μουχτάρ βρέθηκε μπροστά της, τον Μουχτάρ αγάπησε. Πάντα όμως με την άδεια της συνειδήσεως της! Γιατί ναι!Θα το κάνεις που θα το κάνεις το"κακό",τουλάχιστον σαν πέσεις ξανά στο σιδερένιο σου κρεβάτι,που ακόμα και ο θόρυβος της σπασμένης τάβλας σου θυμίζει ότι "ο άνδρας σου" ούτε στις βασικές υποχρεώσεις δεν μπορεί να ανταποκριθεί,να μην στριφογυρνάς σαν την άδικη κατάρα.Τζάμπα κόπος!Η ενοχή που συνεπάγεται της αμαρτίας πρέπει να είναι γλυκιά.Γιατί όταν κάποιος σε χτυπήσει μ'ένα μαχαίρι στα πλευρά,να' σαι βέβαιος πως ακόμα και το τσίμπημα του κουνουπιού πιο πολύ θα σε πονέσει.Γιατί ο πόνος απ΄το μαχαίρι είναι γλυκός...μετά έρχεται το αίμα και συνειδητοποιείς το μέγεθος της ζημιάς.Έτσι οφείλει να είναι και η αμαρτία!Να χαίρεσαι που την κάνεις γι' αυτό το γλυκό ρούφηγμα στο πιο μαλακό μέρος από το λαιμό σου και μην σε νοιάξει αν θα αφήσει σημάδι...
Ο Διογένης ο Κυνικός,όταν υποστήριξε,πως "λυχνίας σβησθείσης πάσα γυνή ομοία" ,δεν περίμενε τον Μένανδρο να αντιδράσει τοιουτοτρόπως. Διότι,φίλοι μου,η αμαρτία είναι προσόν παντός φύλου, αρσενικού,θηλυκού και ουδετέρου. Καθώς όλοι άνθρωποι,και άνθρωποι Θεού κυρίως,με ένα προπατορικό στην πλάτη και ένα φρούτο σύμβολο(αιωνία του η μνήμη). Και για να λέμε την αλήθεια καλύτερα να αποδίδουμε τα λάθη μας σ'ένα μήλο και ένα φίδι παρά σε μια απότομη έκρηξη του σύμπαντος (πολύ φτηνή δικαιολογία).Ο Αδάμ και η Έυα μπορεί να μην πρόλαβαν να πάνε στο Φεστιβάλ των Καννών αλλά σίγουρα το Oscar θα το είχαν στο τσεπάκι. Γιατί τέτοια ερμηνεία, τέτοια σκηνοθεσία και τέτοιο αντίκτυπο στο φιλοθεάμων κοινό ούτε ο Τιτανικός δεν είχε.
Αυτό το story θα το παρακολουθούν γενιές και γενιές και τα εγγόνια μας ακόμα θα λειτουργούν με το σκεπτικό πως η αμαρτία,εκείνη η κυρία που πέταξε τους πρώτους των πρώτων απ' την αυλή του παραδείσου,δεν ήθελε απαραίτητα το κακό τους αλλά να τους δείξει το δρόμο να δουν πράγματα που ο Παράδεισος δεν άντεχε να προβάλλει μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι εννοεί ο Μπουσκάλια όταν λέει πως"Αν δεν προσδοκούμε τίποτα,έχουμε τα πάντα".
Γιατί είμαστε όλοι πλευρό απ' το πλευρό τους!
σχόλια