''....Ήθελα νά 'μουνα ένα μικρό σκιτσάκι να μη γνωρίζω από δάκρυα και λυγμούς, ζωγραφισμένο στου μπακάλη το μπλοκάκι μέσα στα νούμερα και στους λογαριασμούς ...''
ΛοΓο
Όταν μου επιτέθηκε ο ψηλόχοντρος με το ατημέλητο μούσι μεσήλικας άντρας αρχικά απόρησα. Στην συνέχεια προσπάθησα να αμυνθώ, δυστυχώς ερασιτεχνικά. Καταλάβαινα από την αρχή ότι την ανυπεράσπιστη γυναίκα έπρεπε με κάποιον τρόπο να την υπερασπιστώ.Γνώριζα, ότι πολύ συχνά οι άντρες επιβάλλονται σε αυτές με όπλο τους απλά την ανώτερη σωματική τους δύναμη.
Τί γίνεται όμως όταν ένας άντρας ναυτικός υπερασπίζεται μια γυναίκα από έναν άλλον άντρα ναυτικό και μάλιστα δυνατότερο και ενίοτε και μεθυσμένο;
Αρχικά του κατάφερα μια μπουνιά στο σαγόνι. Δεν φάνηκε να την ''άκουσε''. Αντ' αυτού μου επέστρεψε μια δικιά του που με σήκωσε τουλάχιστον δεκαπέντε μέτρα απο το χώμα. Στην συνέχεια και πριν καταφέρω να συνέλθω από την ανυπέρβλητη ζαλάδα, με έδεσε πίσω απο το κάμπριο αυτοκίνητο του και με έσερνε σε μια απόσταση τουλάχιστον δέκα χιλιομέτρων με ταχύτητα πάνω από 200 χιλιόμετρα την ώρα. Χτυπούσα το κεφάλι μου σε κάθε πέτρα. Το κορμί μου είχε πάρει φωτιά από την τριβή. Προσπάθησα μάταια να το φρενάρω βάζοντας το χέρια μου -τα χτυπημένα με το τατουάζ της άγκυρας-ανάμεσα στις πίσω ρόδες του σπορ αμαξιού. Το μόνο που κατάφερα είναι να πάρουν και αυτά φωτιά και να εξαυλωθούν. Καθώς συνέχισε να χτυπιέται το κορμί μου στον δρόμο, πετάχτηκε από την τσέπη της ναυτικής μου μπλούζας η κονσέρβα με το σπανάκι. Προσπάθησα να την πιάσω αλλά αυτή πετάχτηκε ψηλά και προσγειώθηκε στην θέση του συνοδηγού.
Στην θέση του συνοδηγού ήταν δεμένη με χοντρές ναυτικές αλυσίδες άγκυρας ποντοπόρου πλοίου, η λεπτή, σχεδόν ξερακιανή, συντηρητικού τύπου και κόμμωσης άτυχη γυναίκα και η οποία με φώναζε με το ονομά μου, ζητώντας την άμεση επέμβαση και βοήθεια μου.
— Όλιβ, της φώναξα με την χοντρή σπασμένη φωνή μου, πέτα μου την κονσέρβα...
— Πόπαι, μου φώναξε αυτή, ο Mπρούτους, πήδηξε απο το αμάξι και οδηγούμαστε και οι δυο ακυβέρνητοι στον γκρεμό του Γκραντ Κανιον, Ποπάι, κάνε κάτι ήρωα μου.
Εγώ τότε σαν τελευταία απέλπιδα προσπάθεια, βύθισα την σωματοποιημένη πίπα μου στο χώμα και φρέναρα το αυτοκίνητο. Αυτό άρχισε να γυρνά γύρω-γύρω σαν δαιμονισμένο μέχρι που η γλυκιά μου Όλιβ πετάχτηκε στον αέρα στα 350 μέτρα απο το έδαφος και προσγειώθηκε στα χέρια του Μπρούτους, ο οποίος άρχισε να την σφίγγει για να την φιλήσει στο στόμα.
— Πόπαι, μου φώναξε πνιχτά και κλαμένα, ο Μπρουτους θέλει να με κάνει δικιά του. Κάνε κάτι Πόπαι.
Καθώς το αυτοκίνητο γυροβολούσε πετάχτηκε στον αέρα και η κονσέρβα με το σπανάκι. Την παρακολουθούσα να ίπταται μέχρι που προσγειώθηκε κάτω απο τον πίσω δεξιά τροχό του κάμπριο. Πατώντας την η ρόδα, η κονσέρβα άνοιξε και το σπανάκι φρέσκο και μοσχοβολιστό πετάχτηκε στον αέρα. Εγώ χωρίς να χάσω χρόνο το κατάπια ρουφώντας το μέσα απο την πίπα μου.
Αμέσως τα χέρια μου διογκώθηκαν σαν μαδέρια, τα πόδια μου μεταμορφώθηκαν σε δισκόφρενα τρένου που όχι μόνον φρέναραν το κάμπριο, αλλά και το πέταξαν άδειο ερείπιο στον γκρεμό.
Ο Μπρούτους είχε εντωμεταξύ απαγάγει την Όλιβ με ένα Τσέσνα. Αμέσως έκανα την πίπα μου ρουκέτα αεροπλάνου και απογειώθηκα χτυπώντας με τα δυνατά μου σαν κανόνια χέρια το αεροπλανάκι. Είχα πάρει στην αγκαλιά μου την ευτυχισμένη Όλιβ , ενώ ο Μπρούτους είχε προσγειωθεί σε σμπαράλια, δίπλα στο καμένο κάμπριο του, στο βάθος της χαράδρας του γκρεμού στο Γκραντ Κάνιον.
Έχουμε προσγειωθεί με την Όλιβ, σε ένα όμορφο Μοτέλ, στην περιοχή της Καλιφόρνια και πίνουμε ένα γευστικό κοκτέιλ. Την έχω στην αγκαλιά μου.
— Πόπαι, ήρωα μου και μου δίνει ένα φίλι ενω εγώ γεμάτος χαρά σιγοτραγουδώ, I, m Poyey, the sailor man, και ξεφυσώ δυο φορές από την πίπα μου, που ακούγεται σαν φουγάρο ατμόπλοιου. Χαμογελώ με τον χαρακτηριστικό τενόρο σύντομο τρόπο μου.
Καλοκαιρινό αφιέρωμα σε όλα τα παιδιά τέλη της δεκαετίας '70, αρχές του '80 με την ευχή να κρατούν ακόμη στην αγκαλιά τους την όμορφη Όλιβ της καρδιάς τους.
Το παρακάτω μουσικό κομμάτι ΤΟ ΝΑΥΤΑΚΙ Ο ΠΟΠΑΙ, τραγουδισμένο απο τον ΛοΓο, κατά κόσμον Γιάννη Λογοθέτη, αφιερώνεται σε όλους τους υπολοίπους που δεν γνώρισαν ακόμη την Όλιβ τους, αλλά και την περιπέτεια στην ζωή τους.
''..Κι αν η καρδιά μου σταματήσει να χτυπάει και το τρανζίστορ στο μυαλό μου εκραγεί τότε θα γίνω το ναυτάκι ο Ποπάυ να ζω αιώνια πάνω σ' αυτή τη γη...'' ΛοΓο
ΛοΓοθεραπεία - "Το ναυτάκι ο Ποπάυ" - Γιάννης Λογοθέτης
σχόλια