Κάθεσαι στο μετρό και ακούς να συζητούν γι'αυτό. Περιμένεις στην στάση και το θέαμα της πόλης στο επιβεβαιώνει. Βγαίνεις μια βόλτα και το αντιλαμβάνεσαι γύρω σου. Επικοινωνείς με φίλους και στο εξομολογούνται, άλλοτε ευχάριστα άλλοτε δυσάρεστα . Υπάρχουν στιγμές, ώρες, ημέρες που το βιώνεις κι εσύ. Δεν είναι ότι είσαι μόνος σου αφού θεωρητικά σε μια πόλη που ακόμα είναι ζωντανή η μοναξιά είναι όρος ανυπόστατος, έως και δυνητικά ανυπόστατος. Είναι χειρότερο. Νιώθεις μόνος και το αποδέχεσαι, πολλές φορές το επικροτείς.
Για μένα αυτό είναι το χειρότερο αποτύπωμα της εποχής κρίσης που διανύουμε. Και φυσικά η χειρότερη αντιμετώπισή της, κάτι που ακριβώς υποδηλώνει ότι θα κάνουμε καιρό να νιώσουμε πλήρεις κι ευτυχείς. Γιατί η μοναξιά κρύβει πόνο. Η μοναξιά προέρχεται και γεννάει τον φόβο. Η μοναξιά πηγάζει από την απομόνωση. Την εξατομίκευση. Την απώλεια της συλλογικότητας, της διάθεσης για συνεργασία, του αλτρουισμού, του ενδιαφέροντος, της δημιουργίας. Το πάγωμα. Την αποσύνδεση. Μόνος δεν σημαίνει - όπως κάποιος μπορεί να αντιτάξει - αυτόνομος, ανεξάρτητος, ελεύθερος, επικεντρωμένος στο είναι του. Ο μόνος ταυτίζεται με τον εγωισμό, την λιποψυχία, την αδιαφορία και την συναισθηματική αναπηρία αφού η ίδια η μοναξιά σε ευνουχίζει ψυχικά.
Γι' αυτό και η αλλαγή θα πρέπει να ξεκινήσει από εκεί. Με κατανόηση και συνειδητότητα γι'αυτή την δήθεν ανάγκη που προβάλλεται μέσα μας, που προβάλλεται από τους γύρω μας σαν ανάσα ελευθερίας. Ναι θα πρέπει να επικεντρωθούμε στο εγώ μας, ναι θα πρέπει να το βιώσουμε μεμονωμένα για να το κατανοήσουμε να το βελτιώσουμε αλλά όλο αυτό σε συνδυασμό με την διαδραστικότητα των ανθρωπίνων σχέσεων. Γι' αυτό μείνε στο είναι σου συνειδητά και απερίσπαστα, όχι όμως μοναχικά. Μείνε και επικοινώνησε, συνεργάσου, εμπιστεύσου, αγκάλιασε, ερωτεύσου, αφέσου, τραγούδησε χορωδιακά, χόρεψε σε κύκλο, ταξίδεψε σε παρέες, πανηγύρισε ομαδικά και κλάψε συντροφικά, δείξε ποιος είσαι και μάθε ποιοι είναι οι άλλοι για να γίνεις καλύτερος, παιδεύσου και εκπαιδεύσου κοινωνικά.
Γιατί εάν χαμογελάς μόνος σου, στον τοίχο σου ή στον καθρέφτη σου κι ευτυχείς τότε συγχώρεσε με τα νέα είναι άσχημα.
Αν όμως χαμογελάς ανταποδίδοντας ανέμελα, keep on going all the way.
It is the right way!
