Σκέφτεσαι τις στιγμές που περάσανε. Τις στιγμές που ένοιωθες πνιγμένος.
Που τις μπέρδευες με τις στιγμές που ένοιωθες απλά να επιπλέεις στο νερό της αγαπημένης σου θάλασσας. Του αγαπημένου σου μέρους.
Αναρωτιέσαι. Τα συναισθήματα τα καθορίζουμε εμείς;
Την κοιτάς απλά να υπάρχει στον χώρο. Την κοιτάς να σου μιλάει και νοιώθεις σαν να παίζεις σε κακογραμμένο σενάριο ρομαντικής ταινίας. Κι όμως σ´ αρέσει,όσο απωθητικό κι αν μοιάζει για όλους τους άλλους. Προσπαθείς να καταλάβεις τι σε κάνει να νοιώθεις τόσο καλά.
Θαυμάζεις τα πάντα πάνω της. Θαυμάζεις τον τρόπο που σκέφτεται πριν πεί κάτι. Θαυμάζεις την έκφρασή της όταν ντρέπεται. Προσπαθείς να συγκρατήσεις τον εαυτό σου. Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως δεν είναι η κατάλληλη. Γιατί φοβάσαι.
Φοβάσαι πως δεν θα μπορέσεις να καθορίσεις τα συναισθήματα σου.
Και ξαφνικά γίνονται όλα ξεκάθαρα. Αρκεί μιά στιγμή κοντά της για να γίνουν όλα ξεκάθαρα. Σκέφτεσαι πως αφήνεσαι ενώ θα ´πρεπε να κρατιέσαι. Σκέφτεσαι πως η επιθυμία σου θα ´πρεπε να μοιάζει αδύναμη μπροστά στην ανασφάλειά σου. Γρήγορα όμως καταλαβαίνεις πως η σκέψη σου μοιάζει απλά χαζή μπροστά σ´ αυτό που νοιώθεις. Καταλαβαίνεις πως η επιθυμία σου να γίνει δική σου έχει γίνει οδηγός ενώ εσύ παρακολουθείς στριμωγμένος στο πίσω κάθισμα. Πρέπει να πειθαρχήσεις μπροστά στην επιθυμία σου.
σχόλια