Νιώθω αυτή την ανεξήγητη μελαγχολία να με κατακλύζει. Μια μοναξιά την οποία δεν μπορώ να αντέξω και να παραβλέψω όπως άλλες φορές. Κάθομαι στο σπίτι μου το οποίο μόνη μου έφτιαξα και νιώθω σαν τα πάντα γύρω μου να με κοροιδεύουν. Τόσο όμορφα, καινούρια και ολόδικα μου. Αλλά με κοροιδεύουν. Σαν να μου σφυρίζουν πόσο μικρή και ανάξια είμαι να τα έχω όλα αυτά στην ζωή μου. Αυτό ακριβώς . πόσο ανάξια είμαι για να μου δώσει κάποιος αγάπη. Αυτό είναι το πρόβλημα μου. Έχουν περάσει άνθρωποι από την ζωή μου που με έχουν κάνει να πιστεύω πως δεν αξίζω τίποτα. Το μέσα μου. Ότι η ζωή μου είναι μόνο μια βιτρίνα και οι άνθρωποι που με περιτρυγιρίζουν είναι εδώ μόνο για την βιτρίνα. Και όταν αυτή σπάει, γιατί ναι, σπάει πολύ συχνά, κανένας δεν θέλει να είναι εδώ για να την δει.
Τώρα ειδικά που ο θαυμασμός έχει αριθμό και ο καθένας έχει πρόσβαση σε αυτόν είναι ακόμα πιο εύκολο να δημιουργήσεις την βιτρίνα. Likes. Αυτά μας τρέφουν.
Η αλήθεια είναι πως και εγώ αποτρέπω τους άλλους από το να είναι κοντά μου όταν αυτό συμβεί. Γιατί αποφεύγω να αποκαλύψω πως πραγματικά είμαι. Μια κοπέλα με πολλά κόμπλεξ, που έχει κακία μέσα της, που συχνά βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ του πρέπει και του θέλω . που συχνά ούτε η ίδια σέβεται και θαυμάζει τον εαυτό της γι αυτό που πραγματικά είναι-όχι για την βίτρινα, με την βιτρίνα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Όταν μένω μόνη με εμένα, όταν κάτι καταρεύσει στην ζωή μου, κατί το οποίο είχα ανάγκη για να διατηρήσω τις ισορροπίες μου που κρατούν την βιτρίνα ακέραιη.
Τώρα ειδικά που ο θαυμασμός έχει αριθμό και ο καθένας έχει πρόσβαση σε αυτόν είναι ακόμα πιο εύκολο να δημιουργήσεις την βιτρίνα. Likes. Αυτά μας τρέφουν. Αυτά τρέφουν την πείνα μου και με ενθαρρύνουν τα χτίσω μια ακόμα πιο παχιά και ασφαλή βιτρίνα που όσο πιο τέλεια και όμορφη γίνεται, γίνεται και πιο ευθραστη. Ακόμα και τώρα που γράφω αυτό ακριβώς επειδιώκω. Θεε μου, πόσο δειλή και ψεύτρα είμαι.
σχόλια